از آنجایی که طولانی‌ترین پروازهای جهان به ۱۸ ساعت می‌رسند، جای تعجب ندارد که مهمانداران هواپیما گاهی اوقات در وسط شیفت کاری خودشان به استراحت نیاز داشته باشند و هنگامی که آن‌ها این کار را انجام می‌دهند، لزوماً مجبور نیستند که در روی صندلی استراحت کنند؛ در حقیقت، مکان‌های استراحت مشخصی در هواپیماها وجود دارد که مهمانداران پرواز می‌توانند در آن از استراحت خود لذت ببرند یا حتی چرت بزنند.
قبل از اینکه به ویژگی‌های مکان‌های استراحت خدمه پرواز بپردازیم، بیاید نحوه عملکرد خدمه هواپیما را بررسی کنیم. در بیشتر پروازهای طولانی، مهمانداران در شیفت‌های مختلف از یک ساعت تا چندین ساعت استراحت می‌کنند. خدمه هواپیما توسط رهبر گروه به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند و سپس با در نظر گرفتن کارهایی که باید قبل از پایان پرواز انجام بدهند، مدت زمان استراحت آن‌ها مشخص می‌شود.
البته همه مهمانداران پرواز به طور هم‌زمان به استراحت نمی‌روند و همیشه تعدادی از آن‌ها در دسترس هستند تا به درخواست‌ها پاسخ بدهند، سرویس غذای بعدی را مهیا کنند یا دیگر کارها را انجام بدهند. به همین دلیل نیز شرکت‌های هواپیمایی که پروازهای طولانی را انجام می‌دهند، توسط اداره هوانوردی فدرال مجبور هستند که شرایط کارکنان خودشان را بهبود ببخشد.
به عبارت ساده این شرکت‌ها برای پروازهای طولانی مدت خودشان باید تعداد بیشتری خدمه پرواز از تعداد معمول و مورد نیاز برای خدمات هواپیما به خدمت بگیرند. از سوی دیگر، در پروازهای طولانی به خلبانان نیز استراحت داده می‌شود و به همین خاطر نیز در این پروازها تعداد خلبانان بیش از دو نفر است.
اینکه این خدمه پرواز و خلبانان زمان استراحت خودشان را در کجا سپری می‌کنند، همه چیز بستگی به هواپیما دارد. هواپیماهای دوربرد مانند ایرباکس A350 و بوئینگ 787 Dreamliner معمولاً اتاق‌های مخفی به نام محفظه استراحت خدمه دارند که اغلب در عقب هواپیما، بالا یا پایین کابین اصلی قرار دارند. در این اتاق‌ها تختخواب‌هایی وجود دارند که مکانی نسبتاً خصوصی را برای خواب خدمه فراهم می‌آورند. آن‌ها معمولاً پرده‌های ضخیمی نیز برای جلوگیری از رد شدن نور و صدا دارند.
در حالی که برخی از این تخت‌خواب‌ها ممکن است امکانات چندانی نداشته باشند و به سادگی فقط دارای چراغی برای مطالعه، فضای انباری کوچک و دریچه‌های هوا برای کنترل گرما باشند، برخی دیگر ممکن است امکاناتی همچون سیستم سرگرمی داخل هواپیما را داشته باشند. با این حال، باید گفت که در بیشتر موارد این مکان‌ها و تخت خواب‌ها فضاهای بسیار کوچک و تنگی دارند که ممکن است برای برخی شبیه به تابوت باشد.
اگر مهماندار نتواند در چنین فضایی راحت باشد یا به سادگی نتواند در مدت زمانی کوتاه بخوابد، پس می‌تواند تصمیم بگیرد که استراحت خودش را در جای دیگری از هواپیما سپری کند. برخی از هواپیماهای قدیمی ممکن است اصلاً تخت خواب نداشته باشند. در این موارد، بخشی از صندلی‌های کلاس اکونومی بسته می‌شوند تا مهمانداران از آن استفاده کنند و برای حفظ حریم خصوصی نیز یک پرده در اطراف آن کشیده می‌شود.
باید بدانید که خلبان‌ها نیز فضای استراحت دارند که از محل استراحت مهمانداران جدا هستند. این محل استراحت نیز ممکن است یک اتاق در بالا یا پایین فضای اصلی باشد. گاهی اوقات نیز یک صندلی محصور در بخش تجاری هواپیما است.
وقتی مهمانداران در اتاق استراحت خدمه استراحت می‌کنند، اغلب یک جفت پیژامه به تن می‌کنند که معمولاً روی آن‌ها عبارت «مهماندار» نوشته شده است؛ اگر موقعیتی اضطراری پیش بیاید و مهماندار فرصتی برای تغییر لباس نداشته باشند، لباس خواب وی نشان خواهد داد که او جزوی از خدمه پرواز است.
در پایان باید گفت که زمان استراحت خدمه پرواز بسته به طول پرواز مدت زمان مشخصی است تا اطمینان حاصل شود که مهمانداران خسته نمی‌شوند و تمام وظایف خودشان را در اوج عملکردی انجام می‌دهند. پس از پایان پرواز نیز یک دوره استراحت اجباری دیگر وجود دارد تا خدمه پرواز بتوانند در شیفت دیگر به طور کامل کار کنند. از آنجا که کار اصلی مهمانداران حفظ ایمنی مسافران است، مهم است که آن‌ها استراحت کافی داشته باشند.
