تصور کنید دنیایی را که ۱۶۰ میلیون سال پیش، با مناظری ماقبل‌تاریخی که از حیات غنی بود، وجود داشت. اخیراً، دانشمندان در آرژانتین به مجموعه‌ای از شواهد ارزشمند دیرینه‌شناسی از این دوره دست یافته‌اند که شامل کشف خیره‌کننده‌ی قدیمی‌ترین فسیل یک بچه‌قورباغه غول‌پیکر می‌شود.
این کشف چشمگیر نه تنها درک کنونی ما از حافظه اکولوژیکی سیاره‌مان را تغییر می‌دهد، بلکه رکورد فسیل قدیمی‌ترین موجودات را با ۲۰ میلیون سال جابجا می‌کند.
این نمونه تنها یک دندان یا تکه‌ای از استخوان نبود، بلکه فسیلی بود که تقریباً به‌طور کامل حفظ شده بود.
دستاوردهای فسیل بچه‌قورباغه
این فسیل که بخشی از آن در یک صفحه ماسه‌سنگی محصور شده، ساختار دقیقی از جمجمه و ستون فقرات بچه‌قورباغه را نشان می‌دهد. نقش‌های برجای‌مانده از چشمان و اعصاب آن، به دانشمندان نگاهی بی‌نظیر به زندگی این موجود باستانی می‌دهد.
«این نه تنها قدیمی‌ترین بچه‌قورباغه شناخته‌شده است، بلکه به‌طور شگفت‌انگیزی حفظ شده است»، مارینا چولایور، زیست‌شناس دانشگاه مایموندیس در بوئنوس آیرس، گفت.
قورباغه‌ها قدمتی تا ۲۱۷ میلیون سال دارند. با این حال، جزئیات مربوط به تکامل آن‌ها، به ویژه از مرحله بچه‌قورباغگی، همچنان در ابهام بوده است. فسیل این بچه‌قورباغه می‌تواند کلید گشودن این رمز و رازها باشد.
«این کشف اهمیت دوگانه‌ای دارد، زیرا هم قدیمی‌ترین بچه‌قورباغه شناخته‌شده را نمایندگی می‌کند و هم به‌نظر می‌رسد که اولین لاروهای “استم-آنوران” باشند. حفظ شگفت‌انگیز آن، شامل بافت‌های نرم، ویژگی‌های مربوط به مکانیزم فیلترکردن تغذیه را که مختص بچه‌قورباغه‌های زنده است، نشان می‌دهد»، نویسندگان مطالعه نوشتند.
درک تکامل قورباغه
این بچه‌قورباغه که طولی حدود نیم پا داشت، نمایانگر مرحله جوانی از گونه‌ای منقرض‌شده از قورباغه‌های غول‌پیکر است.
این کشف گامی هیجان‌انگیز در جهت درک فرآیند پیچیده تغییر قورباغه‌ها است.
بن کلیگمن، دیرینه‌شناس موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونین، گفت این فسیل در حال کمک به محدود کردن بازه زمانی است که یک قورباغه به قورباغه تبدیل می‌شود.
پیامدهای این یافته‌ها برای زمینه دیرینه‌شناسی و درک ما از تکامل حیات چشمگیر است.
ویژگی‌های فسیل بچه‌قورباغه
در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Nature منتشر شده، کارشناسان شباهت قابل‌توجهی بین این فسیل و بچه‌قورباغه‌های امروزی را خاطرنشان کرده‌اند.
حتی بقایای سیستم قوس آب‌شش‌ها، ابزاری که بچه‌قورباغه‌های امروزی برای صافی ذرات غذا از آب استفاده می‌کنند، نیز یافت شده است.
این درک که استراتژی بقا در دوزیستان برای میلیون‌ها سال بدون تغییر باقی مانده و آن‌ها را قادر به بقا در چندین انقراض جمعی کرده، انعطاف‌پذیری شگفت‌انگیز طبیعت را برجسته می‌کند.
گسترش مرزهای دانش
این کشف نگاهی بی‌نظیر به گذشته دور ارائه می‌دهد و نوری بر موجودی می‌اندازد که نقش مهمی در تاریخ اکولوژیکی زمین ایفا کرده است.
این یادآوری هیجان‌انگیزی از سوالات فراوانی است که همچنان مسیر حیات در سیاره‌مان را احاطه کرده است.
کشف این رازهای گذشته، به ما درک عمیق‌تری از پیچیدگی‌های حیات امروز و چالش‌های آینده می‌دهد.
سفر بچه‌قورباغه در گذر زمان
با حفظ شگفت‌انگیز خود، فسیل بچه‌قورباغه غول‌پیکر فرصتی برای نگاهی به اکوسیستم‌های باستانی که بیش از صد میلیون سال پیش شکوفا بودند فراهم می‌کند.
صفحه ماسه‌سنگی محیطی را که بچه‌قورباغه در آن زندگی می‌کرد نشان می‌دهد – جهانی سرشار از آبگیرهایی که مملو از دوزیستان اولیه، حشرات و گیاهان آبزی بود.
با مطالعه محیط اطراف فسیل، محققان به بینش‌هایی در مورد پویایی اکولوژیکی که حیات دوزیستان اولیه را پشتیبانی می‌کرد دست می‌یابند و تصویری زنده از روابط شکار و شکارچی، زنجیره‌های غذایی و ساختار زیستگاه‌های آن دوران ترسیم می‌کنند.
این درک محیطی می‌تواند بر استراتژی‌های تطبیقی که دوزیستان مانند این بچه‌قورباغه برای بقا توسعه داده‌اند، نوری بیندازد.
کاوش‌های بیشتر دیرینه‌شناسی
فسیل بچه‌قورباغه‌ای که در آرژانتین پیدا شده می‌تواند کاتالیزوری برای تمرکز مجدد بر بسترهای فسیلی آمریکای جنوبی باشد.
در حالی که تحقیقات دیرینه‌شناسی به طور سنتی روی مناطق دیگر متمرکز بوده، این مطالعه پتانسیل این قاره برای ارائه بینش‌های جدید در مورد تکامل گونه‌های باستانی را برجسته می‌کند.
همان‌طور که محققان برای حفاری‌های بیشتر آماده می‌شوند، انتظار می‌رود فسیل‌های دیگری را کشف کنند که ممکن است مسیر تکاملی دوزیستان را روشن کند و حتی گونه‌های جدیدی را به طور کامل فاش کند.
چنین کشفیاتی می‌تواند عمق بیشتری به رکورد فسیلی جهانی اضافه کند و به اصلاح جدول‌های زمانی و ارتباطات درخت تکاملی، به ویژه برای دوزیستان و نوادگان آن‌ها کمک کند.
این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
