1
ابزاری به نام FRAX در سایت shef.ac.uk وجود دارد که با بررسی یک سری عوامل، احتمال شکستگی استخوان در اثر استخوان‌های ضعیف را پیش‌بینی می‌کند.
این ابزار ۱۰ سال آینده را برای افراد ۴۰ الی ۹۰ سال پیش‌بینی می‌کند. ارزیابی قدرت استخوان‌ها اولین قدم برای درمان استخوان‌های ضعیف و کاهش احتمال شکستگی استخوان محسوب می‌شود.
پوکی استخوان معمولاً از طریق بررسی تراکم استخوان شناسایی می‌شود. با این حال تراکم پایین استخوان معیار خوبی برای سنجش احتمال شکستگی استخوان محسوب نمی‌شود و نتیجه بررسی تراکم استخوان بایستی به همراه عوامل دیگری همچون سن، جنسیت، سلامت عمومی و ژن‌ها در نظر گرفته شود.
عوامل مؤثر در ابتلا به پوکی استخوان
عوامل اصلی مؤثر در ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی که توسط ابزار FRAX به کار گرفته شده‌اند، عبارت‌اند از:
این ابزار ۱۰ سال آینده را برای افراد ۴۰ الی ۹۰ سال پیش‌بینی می‌کند. ارزیابی قدرت استخوان‌ها اولین قدم برای درمان استخوان‌های ضعیف و کاهش احتمال شکستگی استخوان محسوب می‌شود.
پوکی استخوان معمولاً از طریق بررسی تراکم استخوان شناسایی می‌شود. با این حال تراکم پایین استخوان معیار خوبی برای سنجش احتمال شکستگی استخوان محسوب نمی‌شود و نتیجه بررسی تراکم استخوان بایستی به همراه عوامل دیگری همچون سن، جنسیت، سلامت عمومی و ژن‌ها در نظر گرفته شود.
عوامل مؤثر در ابتلا به پوکی استخوان
عوامل اصلی مؤثر در ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی که توسط ابزار FRAX به کار گرفته شده‌اند، عبارت‌اند از:
- سن: همزمان با افزایش سن، استخوان‌ها شکننده‌تر می‌شوند و در کل بیشتر احتمال دارد که بشکنند. این موضوع بدون در نظر گرفتن میزان تراکم استخوان، یک قانون کلی است.
- ژن‌ها: اگر در خانواده‌ای فردی دچار پوکی استخوان باشد، احتمال ابتلای سایر اعضای خانواده به پوکی استخوان افزایش می‌یابد. در خانواده‌هایی که دارای استخوان‌های کوچک‌تر هستند، شکستگی استخوان‌ها به ویژه در قسمت ران بیشتر مشاهده می‌شود.
- نژاد: سیاه‌پوستان کمتر از سفیدپوستان یا آسیایی‌ها دچار پوکی استخوان می‌شوند؛ زیرا استخوان‌هایشان بزرگ‌تر و قوی‌تر است.
- جنسیت: زنان دارای استخوان‌های کوچک‌تری هستند و به دلیل تجربه یائسگی به صورت طبیعی استخوان‌های خود را از دست می‌دهند.
- وزن پایین: اگر شاخص توده بدنی فردی کمتر از ۱۹ باشد، احتمالاً استخوان‌های کوچک‌تر و ظریف‌تری دارد و چربی بدنش کم است. چربی بدن در صورت زمین خوردن فرد، از وی محافظت می‌کند.
- رژیم غذایی: اگر رژیم غذایی افراد، کلسیم و ویتامین D نداشته باشد، احتمالاً استخوان‌های ضعیفی دارند.
- ورزش: انجام تمرینات ورزشی به صورت مرتب باعث ایجاد استخوان‌های قوی در دوران جوانی می‌شود و سرعت از دست دادن استخوان‌ها در دوران پیری را کاهش می‌دهد.
- سیگار کشیدن: تحقیقات نشان دادند افراد سیگاری دارای استخوان‌های ضعیف‌تری هستند؛ اما نقش دقیق تنباکو در پوکی استخوان هنوز مشخص نیست.
- مصرف الکل: مصرف بیش‌ازاندازه الکل، توانایی جذب کلسیم توسط بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث تضعیف استخوان‌ها می‌شود.
- سابقه شکستگی: اگر قبلاً دچار شکستگی استخوان شده‌اید، احتمال شکستگی استخوان‌هایتان در آینده افزایش می‌یابد.
- بی‌اشتهایی: اگر مصرف غذای فردی کم باشد، احتمالاً دچار کمبود کلسیم می‌شود. در نتیجه استخوان‌های ضعیفی خواهد داشت. بی‌اشتهایی در زنان باعث توقف عادت ماهیانه می‌شود که این امر استخوان‌ها را تضعیف می‌کند.
- استروئید: مصرف پردنیزولون (نوعی استروئید) به مدت بیش از ۳ ماه باعث ضعیف شدن استخوان‌ها می‌شود.
- دیابت: افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ به دارو نیاز دارند؛ زیرا نمی‌توانند انسولین تولید کنند. انسولین هورمونی است که استخوان‌ها را تقویت می‌کند.
- مشکلات تیروئید: ترشح بیش‌ازاندازه هورمون تیروئید یا درمان هورمونی کم‌کاری تیروئید می‌تواند باعث از بین رفتن استخوان‌ها شود.
- کمبود تستوسترون: کاهش هورمون جنسی تستوسترون که در اثر پیری یا بیماری به وجود می‌آید، با استخوان‌های ضعیف ارتباط دارد.
- یائسگی زودرس: زنانی که قبل از سن ۴۵ سالگی یائسه می‌شوند، دارای هورمون استروژن کمتری هستند که می‌تواند منجر به کاهش تراکم استخوان‌ها شود.
شما نمی‌توانید متوجه شوید که استخوان‌هایتان نازک شده‌اند. بسیاری از افراد پس از این که دچار شکستگی شدند، متوجه این مشکل می‌شوند.
اگر فکر می‌کنید عوامل مؤثر در پوکی استخوان در شما وجود دارد، به پزشک مراجعه کنید.
اگر فکر می‌کنید عوامل مؤثر در پوکی استخوان در شما وجود دارد، به پزشک مراجعه کنید.
