اگر شما هم این نوع پرتوهای لیزری دوربرد استفاده شده در ساخت و ساز یا طراحی داخلی ساختمان‌ها را دیده باشید، تکنولوژی LaserAF استفاده شده در دوربین ۱۳ مگاپیکسلی G3 نیز عملکردی مشابه آن‌ها دارد.
ماژول LaserAF قرار گرفته در پشت گوشی پالس‌هایی با شدت کم از اشعه‌ی اینفرارد از میان نورهای موازی متساطع می‌کند و سنسور بیضوی شکل اینفرارد که دقیقا در سمت چپ دوربین قرار گرفته است منتظر شکست این اشعه‌ها و بازگشت آن‌ها می‌ماند . نیازی به بیان نیست که این اشعه‌های مخروطی شکل تائیدیه‌ی لازم را به جهت بیخطر بودن دریافت کرده‌اند و همانند اشعه‌های متساطع شده از برخی از اشاره‌گرهای لیزری ارزان قیمت نیستند باعث سوزاندن شبکیه‌ی چشم یا حتی ابروها می‌شوند . سپس بخش الکترونیکی سنسور بصورت مداوم زمان طی شده‌ی این سفر مدور پالس‌های اشعه را برای هر پالس اشعه جداگانه اندازه‌گیری می‌کند، و میزان دقیق فاصله تا هدف قرار گرفته در جلوی دوربین را بدست می‌آورد. بعد از اینکه ISP یا پردازنده‌ی سیگنال تصویر فاصله‌ی دقیق سوژه‌ی عکاسی یا منظره‌ی مورد نظر جلوی لنز را بدست آورد، در خصوص میزان فوکوس لازم تصمیم گیری می‌کند و در همین میزان قفل می‌شود. تمام این اتفاقات در کسری از ثانیه اتفاق می‌افتد. طبق اعلام LG زمان سپری شده برای این فرآیند ۰٫۲۷۶ ثانیه یا به عبارت دیگر ۲۷۶ هزارم ثانیه است، که حقیقتا بسیار شگفت انگیز است.
البته باید اشاره کنیم که این زمان چندان فراتر از زمان ۰٫۳ ثانیه‌ای سامسونگ برای گلکسی اس ۵ یا HTC برای One M8 نیست. با توجه به این امر که هر ۳ شرکت اعلام کرده‌اند که به فوکوس خودکار سریع با روش منحصر بفرد خود دست پیدا کرده‌اند، سامسونگ بواسطه‌ی سیستم فوکوس خودکار شناسایی فاز خودش، HTC با دوربین دوتایی خودش که از یک لنز اضافه جهت فهم بهتر عمق سوژه و حالا LG با سیستم LaserAF.
و باید دقت داشته باشیم که سرعت سیستم LaserAF، کل ماجرا نیست . محاسبه گر دقیق فاصله در این سیستم به هر چه بهتر و دقیق‌تر شدن فوکوس بر روی سوژه‌ی عکس کمک می‌کند، برای مثال این سیستم کمک می‌کند تا در صورتی که سوژه در حال حرکت است، چون پالس‌های اشعه‌ی اینفرارد بصورت ثابت در حال رفت و برگشت به سمت سوژه و سنسور اشعه‌ی اینفرارد هستند، فوکوس در هر لحظه کاملا دقیق و بدون خطا انجام شود.
محسن پرهیزکار
