اما انتخاب یک کرم ضدآفتاب کمی گیج‌کننده است. کرم‌های ضدآفتاب در انواع مختلف و با اجزای تشکیل‌دهندۀ متفاوتی ساخته می‌شوند و برچسب روی آنها مدام در حال تغییر است. اگر این کافی نیست، ممکن است از برخی افراد شنیده باشید که در ساخت بعضی از کرم‌های ضدآفتاب از اجزایی استفاده شده است که خطرناک هستند. بنابراین، با این همه فرض و گمان چه کار خواهید کرد؟ خطر ابتلا به سرطان پوست چه می‌شود؟ محتویات بطری کرم ضدآفتاب چیست؟ ما پاسخ تمام این سؤالات را برای شما آماده کرده‌ایم:
خطرات کرم ضدآفتاب
شاید شما هم شنیده باشید که برخی از کرم‌های ضدآفتاب به طور بالقوه حاوی مواد خطرناکی هستند. ما در اینجا آنها را نام می‌بریم. همۀ این مواد و کرم‌ها توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تأیید شده‌اند و آکادمی پوست امریکا (AAD) از آنها حمایت می‌کند.
رتینیل پالمیتات (Retinyl Palmitate): این ماده از ویتامین آ مشتق می‌شود و برای کاهش علائم پیری به برخی از کرم‌های ضدآفتاب افزوده می‌شود. این ماده فیلتر یا سدی برای اشعۀ فرابنفش به شمار نمی‌رود. بنابراین، یکی از اجزای لازم برای کرم ضدآفتاب نیست.
برخی متخصصان پوست فکر می‌کنند این تحقیقات، که رابطه‌ای بین رتینیل پالمیتات و سرطان پوست می‌دانند و در آزمایشگاه بر روی موش‌ها انجام شده‌اند، کمی نگران‌کننده هستند.
دکتر دِبرا جالیمان، استادیار بالینی پوست در دانشکده پزشکی مونت سینای و نویسندۀ کتاب قوانین پوست: اسرار کسب و کار از زبان یکی از برترین متخصصان پوست نیویورک، می‌گوید: «من هیچ وقت از رتینیل پالمیتات استفاده نمی‌کنم. وقتی به به مردم کرم ضدآفتاب توصیه می‌کنم آنهایی را توصیه می‌کنم که رتینیل پالمیتات ندارند.»
برخی از تولیدکنندگان کرم ضدآفتاب رتینیل پالمیتات را از محصولات خود حذف می‌کنند. فقط حدود یک‌سوم از کرم‌های ضدآفتاب این ماده را دارند. کارشناسان دیگر می‌گویند استفاده از این ماده در کرم ضدآفتاب بی‌خطر است.
هنری لیم، متخصص پوست و رئیس قبلی AAD، می‌گوید: «این حیوانات، در وهلۀ اول، در آزمایشگاه برای ابتلا به سرطان پوست تست می‌شوند و میزان رتینیل پالمیتاتی که در معرض آن قرار می‌گیرند خیلی بیشتر از اندازه‌ای که به بدن انسان می‌رسد.»
مشتقات ویتامین آ به شیوه‌ای مشابه با آکنه و سرطان پوست رفتار می‌کنند. لیم می‌گوید: «این ماده ۳۰ سال است که استفاده می‌شود و هیچ علامتی از اینکه این ماده در ایجاد سرطان نقش داشته باشد وجود ندارد. حرف آخر: این ماده بی‌خطر است.»
اکسی بنزون: اُکسی بنزون، نوعی فیلتر اشعۀ فرابنفش است که با هورمون‌ها در تعامل است و به میزان زیاد به حیوانات خورانده می‌شود. متخصصان پوست می‌گویند هیچ دلیلی وجود ندارد که شما کرم ضدآفتاب خود را کنار بگذارید.
دکتر دَرِل ریگِل، استاد بالینی پوست در مرکز پزشکی لانگون در دانشگاه نیویورک، می‌گوید: «اگر شما همۀ بدن خود را با اکسی بنزون، در نواحی که در معرض آفتاب قرار می‌گیرد و هر روز استفاده می‌شود، بپوشانید، ۳۰ سال طول می‌کشد تا به نقطه‌ای برسید که طی این تحقیقات به موش‌های آزمایشگاهی خورانده شد.»
نانوذرات: اکسید روی و دی‌اکسید تیتانیوم محافظت طیف گسترده برای چیزی فراهم می‌کنند که "کرم ضدآفتاب معدنی" نامیده می‌شود. برای افرادی که به کرم‌های ضدآفتاب شیمیایی حساسیت دارند، شکل معدنی از کرم ضدآفتاب ترجیح داده می‌شود.
آنها قبلاً به شکل پمادهای سفید و ضخیمی بودند؛ مانند پمادی که برای بثورات پوستی پوشک استفاده می‌شود. در واقع، اکسید روی جزء اصلی در پماد بچه است. بنابراین، آنها ضدآفتاب‌های رایجی نیستند. شما فقط آنها را در ماسک‌های بینی می‌بینید.
اکنون ضدآفتاب‌های معدنی وجود دارند که اجزای آن به اندازۀ ماکرو یا نانو کوچک شده‌اند تا روی پوست بی‌رنگ باشند. آیا نانوذرات‌ها می‌توانند از سطح پوست عبور و به داخل بدن نفوذ کنند؟ هنوز بحث‌هایی در این مورد وجود دارد که آیا آنها وارد بدن می‌شوند و اگر این طور است چه تأثیراتی ممکن است داشته باشند.
جالیمان می‌گوید: «شما می‌خواهید از هر ضدآفتابی که نانوذرات دارد اجتناب کنید اما از طرفی آنها در کبد و جریان خون خودنمایی می‌کنند و از طرف دیگر در بسیاری از جاها ممنوع شده‌اند.»
با این حال، لیم می‌گوید: «ما به یقین نمی‌دانیم که چه زمانی نانوذرات‌ها می‌توانند به اعماق سطح پوست فرو روند. فقط این را می‌دانیم که نانوذرات در تماس با پوست روی سطح پوست باقی می‌مانند. چیزی که هنوز معلوم نیست این است که اگر پوست، به طور مثال به علت بیماری اگزما، شکسته باشد، نانوذرات‌ها به کجا می‌روند؟ این قسمت است که ما جواب خوبی برای آن نداریم.»
اگر شما نگران هستید، برچسب روی بطری را بررسی کنید. در قسمت مواد مؤثر به دنبال مواد غیرنانو باشید. با وجود این، ضدآفتاب‌ها ملزم نیستند که متذکر شوند دارای نانوذرات هستند یا نه.
AAD و بنیاد سرطان پوست مطالعاتی را که اظهار داشتند این مواد خطرناک هستند مورد بررسی قرار دادند. این سازمان همراه با FDA هنوز از این مواد حمایت می‌کند. مجمع محصولات مراقبت شخصی که یک گروه تجاری است نیز از این مواد پشتیبانی می‌کند.
متخصصان پوست توصیه می‌کنند که ضدآفتاب با وجود اینکه لازم است اما تنها بخشی از محافظت در برابر خورشید است. علاوه بر ضدآفتاب، شما باید کلاه بر سر بگذارید و پوشش‌های SPF محافظ بر تن کنید و همین طور در طی ساعاتی که نور خورشید شدیدتر است به دنبال سایه بگردید.
اِلِن مارمِر، نویسندۀ کتاب زیبایی سادۀ پوست و نایب رئیس جراحی پوست و زیبایی در مرکز پزشکی مونت سینای نیویورک می‌گوید: «هر چه بیشتر شما خودتان را برای موفقیت آماده کنید بهتر است.»
چه چیزی روی برچسب است؟
در اینجا اعداد، عبارات و دستورالعمل‌هایی که روی جعبۀ ضدآفتاب به چشم می‌خورد را توضیح می‌دهیم.
SPF: مارمر می‌گوید: «مثلاً SPF 15 به این معنی است که پوست شما با کرم ضدآفتاب، نسبت به زمانی که هیچ محافظی ندارید، ۱۵ برابر بیشتر تا قرمز شدن دوام می‌آورد. پس اگر پوستی دارید که هیچ گونه محافظتی ندارد و بعد از ۱۰ دقیقه بیرون رفتن و قرار گرفتن در معرض نور خورشید، شروع به قرمز شدن می‌کند، با لایۀ محافظی از SPF 15، پوست شما ۱۵۰ دقیقه بعد شروع به قرمز شدن می‌کند.»
اما برای حصول چنین محافظتی، شما باید ضدآفتاب را با لایۀ ضخیمی به ضخامت خامۀ کیک روی صورت بمالید.
مارمر می‌گوید: «بنابراین، آنچه ما می‌گوییم این است که رقمی که روی بطری نوشته شده بود نیمی از رقمی بود که باید مصرف کنید. پس، فقط ضدآفتابی بخرید که SPF آن ۳۰ باشد. این همان رقمی است که آکادمی پوست امریکا (AAD) هم توصیه می‌کند.
اگر ضدآفتابی SPF زیر ۱۵ داشته باشد یا محافظت طیف گسترده نداشته باشد (در برابر اشعۀ فرابنفش A و B محافظت کند) برچسب جدید نشان می‌دهد که ضدآفتاب فقط شما را در برابر آفتاب‌سوختگی محافظت می‌کند نه سرطان پوست.
نیازی نیست ضدآفتابی مصرف کنید که SPF آن بالای ۵۰ است. ممکن است اصلاً چنین برچسبی روی محصولات نبینید که بیش از ۵۰ را تضمین کند زیرا FDA معتقد است که شواهد کافی وجود ندارد که محصولی بتواند چنین میزان بالایی از محافظت در برابر خورشید را فراهم کند.
اما برای محافظت SPF شما باید آن را تجدید کنید. تا اواخر سال ۲۰۱۲، همۀ برچسب‌ها به مشتریان می‌گفتند که ضدآفتاب را حداقل هر دو ساعت یک بار باید تجدید کنید. اگر برندی ادعا کرد که محصولش مدت زمان بیشتری از ۲ ساعت دوام می‌آورد، شرکت تولیدکننده باید آن را به FDA به اثبات برساند.
ضدآب، ضدعرق، ضدخورشید: شما می‌توانید با تمام این واژه‌ها خداحافظی کنید. FDA دستور داده است که کرم‌های ضدآفتاب از این لغات استفاده نکند زیرا بیش از حد غلو می‌کنند. در بهترین حالت، شما واژگان "مقاوم در برابر آب" یا "مقاوم در برابر تعرق" را می‌بینید و فقط از همان کلمۀ "کرم ضدآفتاب" به جای "ضدخورشید" استفاده می‌شود. برچسب‌هایی به شما می‌گویند که محصولشان به طور مثال به مدت ۴۰ یا ۸۰ دقیقه در برابر آب یا تعرق مقاوم است. بعد از گذشت این مدت زمان، شما باید آن را دوباره استعمال کنید.
محافظت طیف گسترده: تا اواخر سال ۲۰۱۲، این عبارت برای محصولاتی استفاده می‌شد که هم در برابر اشعۀ فرابنفش A پوست بدن را محافظت می‌کردند و هم اشعۀ فرابنفش B. همۀ ضدآفتاب‌ها محافظت طیف گسترده ندارند.
اشعۀ فرابنفش A منجر به برنزه شدن، چروک شدن و دیگر علائم پیری زودرس می‌شود و در ابتلا به سرطان پوست نقش دارد. ما در روز و در تمام طول روز، در معرض تابش آنها قرار می‌گیرید زیرا آنها از پنجره و ابرها هم می‌گذرند. به همین دلیل است که ما باید هر روز کرم ضدآفتاب بزنیم یا قصد بیرون رفتن از منزل نداشته باشیم.
اشعۀ فرابنفش B منجر به آفتاب‌سوختگی می‌شود و در ابتلا به سرطان پوست مؤثر است. این اشعه در ماه‌های فصل بهار و تابستان از ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعدازظهر، در ارتفاعات و در سطوح بازتابنده‌ای مانند برف و یخ در شدیدترین حالت تابش است.
FDA در حال مطالعه بر روی بی‌خطر بودن اسپری‌های ضدآفتاب است. اکنون، لیم اظهار می‌کند که چندین لایه اسپری کنید و آن را بمالید تا مطمئن شوید به طور کامل پوشش داده‌اید. او می‌گوید: «با قطرات ریز ممکن است مناطق زیادی جا بمانند. بنابراین، باید چند بار اسپری شود. همچنین، روی صورت اسپری نکنید. ما هنوز تأثیرات استنشاقی اسپری‌های ضدآفتاب را نمی‌دانیم. برچسب‌های روی این محصولات در مورد استنشاق اسپری یا اسپری کردن روی صورت هشدار نمی‌دهند. در عوض، آن را روی دست اسپری کنید و به صورت خود بمالید.»
