در این آزمایش پیشگام، این گروه با هفت بیمار مبتلا به سرع که هرکدام مجهز به ایمپلنت مغز موقتی برای کمک به تشنج خود شده بودند کار کردند. در طول آزمایش رائو و اوهنمن تصاویری تصادفی از صورت‌های انسان، خانه‌ها، و صفحه‌ها خالی خاکستری هرکدام به مدت ۴۰۰ میلی‌ثانیه نشان دادند. از آنها خواسته شد که تصویری خاص از یک خانه وارونه شده را شناسایی کنند.
به صورت همزمان، الکترودهای بیماران به نرم‌افزاری متصل شد که دو خصیصه سیگنال مغز را مورد بررسی قرار می داد ("پتانسیل های وابسته به رخداد" که زمانی که گروه‌های بزرگی از نورون‌ها در جواب به تصویری روشن می شود و تغییرات "طیف پهنای باند broadband spectra" که زمانی که نورون‌ها بعد از دیدن تصویری فعال باقی می‌مانند رخ می‌دهد).
الگوریتم گروه این دو جز را بررسی کرد و مشخص کرد که کدام ترکیب از خصیصه‌های سیگنال به کدام تصاویر مرتبط می‌باشد. رائو بیان کرد که "ما جواب‌های متفاوتی از موقعیت‌های (الکترود) متفاوت دریافت کردیم؛ بعضی‌ها به صورت‌ها حساس بودند و بعضی به خانه‌ها".
زمانیکه این مرحله اولیه کامل شد، گروه به هفت بیمار تصاویری کاملا جدید نشان داد، و به طرز باورنکردنی‌ای، کامپیوتر توانست تقریبا بلافاصله آنها را، بر پایه امواج مغزی که تولید شده هنگامیکه افراد هر کدام از تصاویر را مشاهده می‌کردند با دقت ۹۶ درصد، پیش‌بینی کند.
رائول به UW NewBeat توضیح داد که "ما ابتدا می خواستیم که چگونگی درک اشیا توسط مغز را در لوب تمپورال درک کنیم و بعد چگونه می‌شود از یک کامپیوتر برای خارج کردن و پیش‌بینی کردن چیزی که شخصی در حال حاضر در حال مشاهده آن است استفاده کنیم. از لحاظ بالینی، از نتایج ما می توان به عنوان اثبات مفهومی برای ساخت یک مکانیزم برای بیمارانی که فلج هستند و یا سکته کرده‌اند و بطور کامل از ارتباط با بیرون ناتوان هستند می‌توان استفاده کرد".
جزئیات کامل تحقیقات دانشگاه واشنگتن را می توان در تحقیق انتشار یافته در PLOS computational Biology پیدا کرد، و با وجود نیاز به کار بیشتر برای درک کامل اثرات این نتایج تازه به دست آمده، خیلی جالب و عجیب خواهد بود فکر کنید که در حال نزدیک و نزدیکتر شدن به خواندن فکر انسان ها هستیم.
