1
احتمالا کار شما از روش ذخیره‌سازی داده بصورت دیجیتال که از نور لیزر برای ذخیره ۳۶۰ ترابایت از اطلاعات بر روی یک کوارتز نانوساختار برای مدت ۱۴ میلیارد سال استفاده می‌کند بهتر نخواهد بود.
این روش توسط محققانی در دانشگاه ساتهمپتون انگلیس ابداع شده، و از فمتوثانیه پالسهای لیزری برای نگارش داده در ساختار سه‌بعدی کوارتز در مقیاس نانو استفاده می‌کند. پالسهای نقاط سه لایه‌ای نانوساختار ایجاد می‌کنند که هر کدام تنها پنج میکرون بالاتر از دیگری ست. تغییرات در ساختار می توانند با بررسی نمونه با پالس دیگری از نور و ضبط قطبش (polarization، جهتگیری امواج) آن بعد از عبور کردن از درون آن خوانده شوند.
این روش توسط محققانی در دانشگاه ساتهمپتون انگلیس ابداع شده، و از فمتوثانیه پالسهای لیزری برای نگارش داده در ساختار سه‌بعدی کوارتز در مقیاس نانو استفاده می‌کند. پالسهای نقاط سه لایه‌ای نانوساختار ایجاد می‌کنند که هر کدام تنها پنج میکرون بالاتر از دیگری ست. تغییرات در ساختار می توانند با بررسی نمونه با پالس دیگری از نور و ضبط قطبش (polarization، جهتگیری امواج) آن بعد از عبور کردن از درون آن خوانده شوند.
این گروه هم اکنون یکسری از کارهای بزرگ را بر روی دیسکهای شیشه‌ای کوچک نوشته است از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر، Opticks نیوتن، مگنا کارتا یا منشور کبیر، و انجیل.
تراکم داده بر روی این دیسکها حاکی از این می‌باشد که می‌توان ۳۶۰ ترابایت از داده بر روی تنها یک دیسک کوارتز جای داد. آنها همچنین به این اشاره دارند که داده‌ها بسیار پایدارند: می‌تواند تا ۱۳.۸ میلیارد سال در دمایی بالای ۱۸۲ سلسیوس دوام بیاورند.
ایده ذخیره‌سازی داده به این صورت مدتی ست که وجود داشته، اما تا کنون تراکم داده بسیار کم بوده. در سال ۲۰۱۲ روشی شبیه به این برای ذخیره سازی ۴۰ مگابایت در هر اینچ مربع (تقریبا به اندازه یک سی‌دی موسیقی) استفاده کرد. اما پیشرفت جدید این روش را راه واقعی برای ذخیره کردن مقدار زیادی از اطلاعات برای ابد فراهم می‌کند.
