آیا واقعاً ریش‌های بلند تمیز هستند یا در حقیقت منبع جذب انواع میکروب و باکتری‌اند؟
سال گذشته، یکی از روزنامه‌های معتبر در تیتر خبرهای خود صریحانه نوشته بود که “ریش برخی آقایان بیشتر از توالت‌ها کثیفی و میکروب در خود دارد”. اما پیش از آنکه به سرعت به سراغ ماشین ریش‌تراش خود بروید، اجازه دهید کمی به بررسی این موضوع بپردازیم و ثابت کنیم که واقعاً ریش‌ها به کثیفی توالت‌ها هستند یا خیر.
گذشته از مطالعات علمی یا پزشکی که از سوی اشخاص شناخته‌شده صورت گرفته است، یک مرکز نیز در “نیومکزیکو” توسط یک محقق میکروب‌شناس به نام “جان گولوبیک” راه‌اندازی شد که به بررسی و مطالعه در خصوص این موضوع بپردازد.
ریش‌های مزاحم و عذاب‌آور
در این مرکز ریش تعدادی از افراد مورد آزمایش قرار گرفته شد تا میزان آلودگی آنها مشخص شود و به طور نسبی با آلودگی توالت مقایسه شوند. گولوبیک از این آزمایش نتیجه‌گیری کرد که مسلماً مقدار قابل توجهی آلودگی وجود دارد که ممکن است در برخی مواقع مشکل ساز شود.
بعد از اینکه این آزمایشات و نتایج به دست آمده از آنها به شکلی فراگیر در تمام نقاط منتشر شد، اظهارنظرهای متفاوتی مبنی بر تأیید یا رد نظریه گولوبیک ارائه شد. برخی معتقد بودند با اینکه هیچ شکی در درستی نظریه گولوبیک وجود ندارد، اما شاید اگر صورت مردان بدون ریش هم در این آزمایشات لحاظ می‌شد، نتیجه دقیق‌تری بدست می‌آمد. از آنجا که میکروب و باکتری بر روی نقاط مختلف سطح پوستی بدن رخنه می‌کند، بنابراین لازم است به طور دقیق‌تری بررسی شود که آیا داشتن ریش باعث جذب بیشتر میکروب و باکتری می‌شود یا خیر؛ یا این که صورت‌های بدون ریش و اصلاح‌شده صورت‌هایی تمیز و عاری از میکروب هستند.
به دنبال این اختلاف نظرها در سال ٢٠١۴، مطالعه‌ای در یک مجله پزشکی ارائه شد که نظریه آلوده بودن ریش صورت را به کلی رد کرد.
در این مطالعه صراحتاً گفته شده است که جذب آلودگی هیچ ارتباطی با ریش صورت ندارد و داشتن ریش بلند هیچ گونه خطری برای سلامتی فرد به همراه نخواهد داشت. از سوی دیگر، محققان طی آزمایشی میزان باکتری و میکروب موجود بر روی پوست ۴٠٨ مرد را مورد بررسی قرار دادند. با این تفاوت که این بار افراد بدون ریش نیز در میان شرکت‌کنندگان حضور داشتند.
در نتیجه این آزمایش مشخص شد که برخی از انواع باکتری در میان آن دسته از افراد که صورت خود را اصلاح کرده بودند بیشتر مشاهده شد. محققان اضافه کردند که با توجه به محدودیت‌هایی که در جریان این آزمایشات با آنها مواجه بودند، مانند عدم امکان بررسی میزان انبوهی ریش افراد و مقایسه آن با سایرین، این احتمال وجود دارد که نتایج به دست آمده را نتوان به عموم نسبت داد.
بهداشت در برابر مد
سال گذشته، الن ویدی، تاریخ نویس عضو انجمن پزشکی بریتانیا به نام، یک پروژه ٣ ساله را با موضوع ترسیم آماری میزان بهداشت و سلامت افراد آغاز کرد. او این مطالعات را در خصوص تفاوت در داشتن یا نداشتن ریش در یک بازه زمانی بین سال‌های ١٧٠٠ تا ١٩١٨ میلادی مورد بررسی قرار داد.
در آن زمان، داشتن ریش مد نبوده است و داشتن ریش بلند اغلب در میان افراد طرفداری نداشت. در فاصله زمانی بین سال‌های ١٧٠٠ تا ١٨٣٠ میلادی عمدتاً صورت‌های کاملاً اصلاح‌شده و بدون ریش مد بیشتر بود.
اما در دوره “ویکتوریا” تغییری اساسی در مد و صورتی که بیشتر مورد پسند بود اتفاق افتاد که از اوایل سال ١٨۵٠ تا پایان قرن ١٩ میلادی ادامه پیدا کرد.
مد ریش “هیپی” در سال ١٩۶٠ به اوج خود رسید. اما به تدریج تا سال ٢٠٠٢ از میزان محبوبیت ریش‌های بلند کاسته شد و افراد به سوی صورت‌های اصلاح‌شده و بدون ریش متمایل شدند. آمار ویدی هنوز در مراحل ابتدایی کار خود است و برای نتیجه‌گیری و اثبات نظریات مختلف به زمان بیشتری نیاز دارد.
