آب تنها در قطب‌ها نیست.
ماه بیشتر از چیزی که تصور می‌شد آب دارد و این آب دقیقاً زیر سطح آن قرار دارد. مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که آب فراتر از قطب‌ها که تا به امروز می‌دانستیم آب دارند، پراکنده شده است، اما دانشمندان هنوز نمی‌دانند که مقدار این آب چقدر است. برای انجام اکتشافات، نیاز به انجام عملیات‌های بیشتری بر روی ماه است.
دانشمندان نمونه‌هایی از سنگ‌های ماه را که حاوی دانه‌های شیشه‌ای دارای آب بودند را مورد تحلیل قرار دادند. این دانه‌ها میلیاردها سال قبل، در زمان فروان ماگما از درون ماه شکل گرفته‌اند و آب را درون خود به دام انداخته‌اند. دانشمندان محل این دانه‌های حاوی آب را توسط اطلاعاتی که از طریق ماهواره ماه گرد هندی جمع‌آوری شده است، بررسی کرده‌اند. نتایج این بررسی که در مجله Nature Geoscience منتشر شده است، نشان می‌دهد که مقدار زیادی از این مواد آتش‌فشانی حاوی آب در محل‌هایی فراتر از قطب‌ها پراکنده شده‌اند.
برای سالیان درازی دانشمندان فکر می‌کردند که ماه کاملاً خشک است. اما در سال ۲۰۰۸ دانشمندان با بررسی سخره‌های آتش‌فشانی که در سال ۱۹۷۰ در عملیات آپولو جمع‌آوری شده بودند، آب به دام افتاده در این دانه‌های شیشه‌ای را یافتند. پس از آن نیز شواهد بیشتری یافت شد. اما همچنان میزان آب موجود در داخل ماه مورد سال است. مطالعات حال حاضر در تلاش‌اند تا به کمک اطلاعات جمع‌آوری شده از ابزارهای نقشه یابی معادن که بر روی مدارگرد Chandrayaan-1 قرار گرفته‌اند، پاسخی برای این سؤال پیدا کنند.
آنتونی کولاپرت از ناسا، در مجله National Geographic گفته است: وجود این خاصیت در شیشه‌ها نشان می‌دهد که در زمان وقوع این فورانت آتش‌فشانی، مقداری آب درون ماه وجود داشته است.
این مطالعات نشان نمی‌دهد که چه مقدار آب در آنجا قرار دارد، اما نشان می‌دهد که این دانه‌های حاوی آب در کجا قرار گرفته‌اند. از جمله این محل‌ها می‌توان به محدوده فرود آپولو ۱۵ و آپولو ۱۷ اشاره کرد. این اطلاعات می‌تواند کارآمد باشد، چراکه اگر روزی انسان به ماه برگردد، می‌توانند به جای این که آب را با خود از زمین به ماه ببرند، می‌توانند با حفر سطح ماه به آن دست پیدا کنند. ما اکنون محل این منابع ارزشمند را میدانیم.
