به گفته تاتل «این وظیفه هنرمند است که نوعی پیوستگی بین انسانیت و ماشین پیدا کند.» او میگوید: "من میخواستم یک خلبان باشم و تمامی امتحانات را با موفقیت گذراندم، اما بعد متوجه شدم که آنها از من میخواهند که بر فراز ویتنام پرواز کنم و از آن ارتفاع بر سر بچههای معصوم بمب بیندازم."
او ادامه میدهد: "من در قرن بیستم متولد شدهام و روح من، یک روح قرن بیستمی است. گاهی اوقات من این را اولین اثر قرن ۲۱ مینامم." در ساخت این اثر ۲۵۰۰ متر مربع پارچه هندی به کار رفته است.
به گفته گالری تیت«در این سازه سه نوع مختلف پارچه به کار رفته شده، که هر کدام از آنها از الیاف طبیعی و مصنوعی ساخته دست انسان تشکیل شدهاند. این پارچهها از سقف آویزانند تا حجم زیادی از رنگهای شاد و سلالیت را به نمایش بگذارند.»