۱۵ حقیقت شگفت‌انگیز در مورد نوزادان

۱– نوزادان با لهجه خاصی گریه می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان از طریق صدای گریه یک نوزاد تشخیص داد که این نوزاد آلمانی است یا فرانسوی!
طبق یک تحقیق، نوزادان لهجه مادران خود را یاد می‌گیرند و سعی می‌کنند هنگام گریه از لهجه مادرشان تقلید کنند. بچه‌ها در رحم به صدای مادر خود گوش می‌دهند و سپس سعی می‌کنند در حین رشد، لهجه مادر خود را تقلید کنند.

۲– نوزادان متولد شده در همان ساعات اول زندگی، زمانی که روی شکم مادر قرار داده شوند، بدون هیچ کمکی به سمت بالا می‌خزند و خود را به شیر مادر می‌رسانند!
نوزادان تازه متولد شده تقریباً به طور غریزی به سمت پستان مادر خود می‌روند؛ زیرا یک جنین در داخل رحم، بویایی را یاد می‌گیرد و به بوی مایع آمنیوتیک جذب می‌شود.

۳– یکی از دلایل میل مادر برای بوسیدن نوزادش این است که باکتری و ویروس‌های پوست کودک را بخورد، سپس سلول‌های ایمنی مادر به تولید آنتی بادی مشغول می‌شوند و به شیر مادر انتقال می‌یابند. در نتیجه این امر باعث محافظت کودک از عفونت قریب‌الوقوع می‌شود!
مادر با بوسیدن صورت یا بدن نوزاد خود می‌تواند عوامل بیماری‌زای روی بدن کودک را بردارد و آنتی بادی آن را بسازد. نوزاد نیز با خوردن شیر مادر این آنتی بادی را مصرف کرده و نسبت به بیماری‌ها مقاوم می‌شود.

۴– بچه‌ها هر چیزی را که می‌بینند، در دهان خود قرار می‌دهند؛ زیرا بیشتر عصب‌های نوزاد در دهان قرار دارد!
نوزادان تا زمانی که حداقل ۷ ماهه هستند، نمی‌توانند به خوبی از دست و انگشتان خود استفاده کنند و دهان آن‌ها تنها جایی است که عصب آن در هر میلی‌متر مربع بیشتر از قسمت‌های دیگر بدن است. بنابراین آن‌ها برای اینکه تشخیص دهند یک ماده چه احساسی به آن‌ها می‌دهد یا چه طعمی دارد، آن را در دهان خود می‌گذارند.

۵– نوزادان به طور متوسط ۲۰۰ بار در روز لبخند می‌زنند. لبخند زنان در روز ۶۲ مرتبه و مردان تنها ۸ مرتبه است!
طبق تحقیقات، نوزادان به طور متوسط ۲۰۰ بار در روز، زنان به طور متوسط ۶۲ بار در روز و مردان به طور متوسط تنها ۸ بار در روز لبخند می‌زنند. تحقیقات نشان داده‌اند لبخند زیبا، دلالت بر سلامتی، شادی و امنیت مالی یک فرد دارد.

۶- ۹۵ درصد نوزادان‌ از زمان تولد تا حدود ۶ ماهگی می‌توانند به صورت ذاتی و ناخودآگاهانه شنا کنند!
ضربان قلب نوزاد هنگام شنا ۲۰ درصد کاهش می‌یابد. علاوه بر این جریان خون در نوک انگشتان دست و پاها نیز کاهش می‌یابد.

۷– سلول‌های یک جنین می‌توانند به مغز مادر بروند و دی‌ان‌اِی یک جنین پسر می‌تواند در مغز مادرش مشاهده شود!
ظاهراً در دوران بارداری مادر و جنین به تبادل سلول می‌پردازند. این سلول‌ها می‌توانند در بدن همدیگر سال‌ها زنده بمانند. این پدیده مایکروکمیریزم نام دارد. در این پدیده، مناطق مختلف مغز مادر اغلب کروموزوم Y مذکر را نشان می‌دهد.

۸– زمانی که چیزی به کف دست نوزاد می‌خورد، نوزاد به صورت رفلکسی، آن را با قدرت شگفت‌انگیزی می‌گیرد!
نوزادان یک مکانیسم واکنش ذاتی برای درک لمس اشیا دارند. این واکنش به عنوان واکنش پالمر شناخته می‌شود. این واکنش نوزاد از زمان لقاح تا ۱۶ ماهگی توسعه می‌یابد. زمانی که شی‌ای توسط کف دست نوزاد لمس می‌شود، نوزاد انگشتان خود را به سمت کف دست خود خم می‌کند تا جسم را در دست بگیرد. دلیل این کار درک و احساس نوزاد است.

۹– مغز یک نوزاد می‌تواند تنها از ۵۰ درصد قند بدنش استفاده کند که این می‌تواند توضیحی برای خوابیدن زیاد نوزادان باشد!
مغز نوزادان می‌تواند به اندازه ۵۰ درصد از کل گلوکز بدن را مصرف کند که باعث خوابیدن آن‌ها می‌شود. برای درک بهتر باید بگوییم مغز یک فرد بالغ ۲۰ درصد از گلوکز بدنش را استفاده می‌کند و خوابیدن جذب گلوکز را بالا می‌برد. سطح هورمون لپتین که باعث کاهش اشتها می‌شود، در طول خواب افزایش پیدا می‌کند.

۱۰– نوزادان به مدت چند ماه همه جا را سیاه و سفید می‌بینند؛ زیرا هنوز دید دوچشمی آن‌ها در حال رشد است!
یک نوزاد در سه ماهه اول زندگی‌اش تنها می‌تواند بر روی فاصله‌ای حدود ۸ تا ۱۲ اینچ دورتر از چشمان خود تمرکز کند و رنگ‌ها را سیاه و سفید و خاکستری می‌بیند؛ زیرا طی چند هفته یا چند ماه اول زندگی، هر دو چشم نوزاد یاد می‌گیرند که با هم کار کنند. این پدیده به عنوان دید دوچشمی نیز نامیده می‌شود و نوزاد به مرور زمان به حرکات واکنش نشان می‌دهد.
زمانی که دید رنگی آغاز شود، نوزاد در وهله اول رنگ قرمز را می‌بیند. سپس پس از سه ماهگی می‌تواند تمام طیف‌های رنگی را ببیند.

۱۱– در اواخر سال ۱۹۸۵ پزشکان به اشتباه فکر می‌کردند نوزادان درد را احساس نمی‌کنند و اعمال جراحی نوزادان را بدون بی‌هوشی انجام می‌دادند!
بین اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ پزشکان بدون هیچ گونه بیهوشی نوزادان را مورد جراحی قرار می‌دادند؛ زیرا فکر می‌کردند نوزادان هیچ دردی حس نمی‌کنند. این یک تصور باورنکردنی و اشتباه است.
اعتقاد بر این بود که نوزادان هیچ دردی را به خاطر نمی‌آورند و چون حافظه خودآگاه ندارند، هیچ آسیب بلند مدتی نیز وجود نخواهد داشت. تحقیقات علمی که بر روی ضایعات مختلف مغز حیوانات انجام شد، به اشتباه این طور تفسیر شد که هر گونه واکنش به درد در نوزادان، تنها نوعی واکنش نخاعی است. همچنین، اعتقاد بر این بود که هیچ کس نمی‌تواند باعث تسکین درد نوزادان شود؛ زیرا نمی‌توانند میزان درد یک نوزاد را اندازه‌گیری کنند.

۱۲– در دهه ۱۹۲۰ در آمریکا قفس‌هایی به پنجره وصل می‌کردند و بچه‌ها را داخل آن‌ها قرار می‌دادند!
دلیل این کار این بود که خانواده‌هایی که در شهرهای پرجمعیت زندگی می‌کردند، فضای زیادی در خانه نداشتند.

۱۳– اگر در دوران بارداری، یکی از اندام‌های داخلی مادر آسیب ببیند، جنین سلول‌های بنیادی را برای مرمت اندام آسیب دیده ارسال می‌کند!
مادرانی که در دوران بارداری یا پس از بارداری دچار نارسایی قلب می‌شوند، به سرعت بهبود می‌یابند. علت این اتفاق، ارسال سلول‌های بنیادی از سوی جنین برای مرمت اندام آسیب‌دیده است.

۱۴– متخصصین مغز و اعصاب معتقدند نوزادان طی چند سال اول زندگی خود خواب نمی‌بینند!
طبق تحقیق روانشناسی به نام دیوید فولکس، نویسنده کتابی با عنوان «خواب و رشد خودآگاهی کودکان»، نوزادان نیمی از زمان خواب خود را در مرحله حرکت سریع چشم می‌گذرانند و افراد بالغ، در این مرحله خواب می‌بینند.
با این حال، با توجه به تجارب محدود نوزادان و عدم بلوغ مغز آن‌ها، فولکس و همکارانش استنباط کردند که نوزادان طی چند سال اول زندگی خود خواب نمی‌بینند.

۱۵– زمانی که نوزاد درون رحم مادر خود قرار دارد، سبیل در می‌آورد و آن را می‌خورد!
نوزادان زمانی که در رحم مادر هستند، سبیل در می‌آورند؛ به طوری که در ابتدا موهایی در بالای لب نوزاد در می‌آید و سپس در همه جای بدنش گسترش پیدا می‌کند. این موها که به آن کرک‌های جنین گفته می‌شود، قبل از تولد یا مدت کوتاهی پس از تولد نوزاد می‌ریزند.
موهای ریخته شده قبل از تولد، توسط نوزاد خورده می‌شود و به یک ماده سیاه رنگ به نام مکونیوم تبدیل شده و به صورت مدفوع دفع می‌شود.