آیا واقعاً از ۱۰ درصد مغز خود استفاده می‌کنیم؟

نمی‌خواهیم شما را ناامید کنیم؛ اما ۱۰ درصد میزان نامعقولی به نظر می‌رسد. همانند بسیاری از مسائل ریاضی نمی‌توان دقیقاً گفت که این موضوع از کجا آغاز شد. هیچ منبع مطلقی در این مورد وجود ندارد. در نتیجه برخی افراد این نظریه را به روانشناس آمریکایی، William James و حتی Albert Einstein ربط می‌دهند. هر دو شخص به روش‌های مختلفی اظهار داشتند که انسان تنها از بخش کوچکی از پتانسیل ذهن خود بهره می‌برد.

اما واقعیت این است که ما تقریباً از تمام بخش‌های مغز خود استفاده می‌کنیم. بیشتر بخش‌های مغز در بیشتر مواقع مانند زمانی که کتاب می‌خوانید، به آهنگ گوش می‌دهید، در شهر قدم می‌زنید یا حتی خواب هستید، فعال هستند.

چگونه می‌توانیم این قدر مطمئن باشیم؟ به یک دلیل: روش‌های تصویربرداری از عصب مانند اسکن PET و MRI. این روش‌ها به ما اجازه می‌دهند تا فعال بودن مغز را مشاهده کنیم. این تصاویر به ما نشان می‌دهند که تقریباً تمام بخش‌های مغز در حین انجام کارهای ساده مانند قدم زدن یا صحبت کردن نیز فعال هستند.
اما از تمام بخش‌های مغز به صورت همزمان استفاده نمی‌کنیم، همان طور که از تمام ماهیچه‌های بدن به صورت همزمان بهره نمی‌بریم. این تصاویر مغزی ثابت می‌کنند که در طول یک روز احتمالاً از کل مغز خود استفاده می‌کنید.

همچنین اگر ۹۰ درصد مغز بی‌استفاده بود، شما می‌توانستید قسمت اعظم مغز را از بدن خارج کنید، مانند خارج کردن آپاندیس یا لوزه‌ها که به عملکرد کل بدن آسیبی نمی‌رسانند.
اگر تنها ۱۰ درصد از مغز مورد استفاده قرار می‌گرفت، آسیب‌ها و بیماری‌های مغزی تا این اندازه مهم نبودند؛ اما در واقع هیچ بخشی از مغز وجود ندارد که آسیب ببیند یا دچار بیماری شود و عواقب فیزیکی یا ذهنی به دنبال نداشته باشد.

شاید در مورد داستان آقای Phineas Gage شنیده باشید؛ کارگری که در قرن ۱۹ در زمینه جاده‌سازی فعال بود و در اثر یک حادثه، یک میله بزرگ آهنی در سرش فرو رفته بود. این میله در واقع در سرش فرو نرفته بود، بلکه از کل سرش رد شده بود. این حادثه به صورت تعجب‌آوری آقای Gage را نکشت و وی هنوز خاطرات و مهارت‌هایش را به یاد داشت؛ اما بسیاری از دوستان وی اظهار داشتند که شخصیت او تغییر یافته است. در حال حاضر واقعاً اطلاعات زیادی در مورد این فرد نداریم. بسیاری از افراد از وی استفاده کردند تا نظرات مختلفی را به اثبات برسانند؛ اما تصور می‌کنیم اگر میله آهنی داخل سر شما فرو رود، مشکلی برایتان پیش نمی‌آید!!!
همچنین مورد آقای Clive Wearing وجود دارد؛ یک نوازنده پیانو بریتانیایی که دچار یک عفونت ویروسی شده بود و هیپوکمپوس مغزش از بین رفته بود. این بخش از مغز مسئول کنترل خاطرات است. در نتیجه، وی هیچ‌کس را جز همسرش نمی‌شناسد و حافظه کوتاه مدتش بیش از ۳۰ ثانیه کار نمی‌کند.
هر بخشی از مغز کاری را انجام می‌دهد و برای این که شما خودتان باشید، تمام این بخش‌ها باید فعالیت کنند.

در نهایت، ما می‌دانیم که مغز ما همیشه فعال است؛ زیرا همواره باید به مغز غذا بدهیم. مغز یک انسان معمولی حدود ۳ درصد وزن کل بدن را به خود اختصاص می‌دهد؛ اما به ۲۰ درصد انرژی بدن نیاز دارد تا تمام اعصاب را فعال نگه دارد. در اینجا از روزانه صدها کالری صحبت می‌کنیم که مغز برای کارهای مختلف مصرف می‌کند؛ مانند ارسال دستور تپیدن به قلب، حل مسئله X یا به یاد آوردن محل گوشی همراه. نیاز مداوم انسان به غذا، به ویژه غذاهایی که دارای چربی و شکر باشند، ارتباط زیادی با مغز دارد. در نتیجه اگر این میزان انرژی را تنها برای یک عضو بی فایده مصرف کنیم، خیلی عاقلانه به نظر نمی‌رسد.

دور جنبانی یا حرکت دادن اشیاء با قدرت ذهن بسیار جالب است؛ اما مغز ما هنوز هم کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌دهد. پس به جای اینکه فعالیت مغز را تحقیر کنیم، بهتر است از فعالیت‌های مغز خود متشکر باشیم.

پریا اقدامی