ساعت ۹ یکشنبه شب(۷/۱۲/۲۰۱۴) شبکه دیسکاوری نتیجه این مأموریت ترسناک را با وجود مخالفتهای بسیار از طرف حافظان محیط زیست، پخش خواهد کرد. این شبکه از توضیح این موضوع که بعد از اینکه مار به دور راسولی چنبره میزند چه اتفاقی میافتد خودداری کرده است، اما راسولی دلیل خود را برای انجام چنین عمل جنونآمیزی توضیح میدهد.
او میگوید: "من میخواستم کاری کنم تا توجه مردم را به سوی بحران نابود شدن جنگلهای استوایی جلب کنم، هر راه حل دیگری امتحان شده بود." راسولی که کتاب تحسین شده «Mother of God» را در مورد اکتشاف در آمازون نوشته، میگوید که مردم در مورد آناکونداها تصور غلطی دارند. آناکونداها در واقع موجوداتی خجالتی هستند و تنها وقتی خطرناک میشوند که آنها را تحریک کنید. آنها داخل و یا اطراف آب زندگی میکنند و سمی نیستند، اما آروارههای قدرتمند آنها مرگ آور است.
به گفته راسولی، قدرت خردکننده و فشار یک آناکوندای بزرگ(آناکونداهای بزرگ همیشه ماده هستند، آناکونداهای نر بسیار کوچکترند) برابر با این است که یک اتوبوس ۹ تُنی را بر روی سینه خود بگذارید. فیلمبرداری از حرکت جنونآمیز بلعیده شدن و نجات او از شکم یک آناکوندا بهار گذشته انجام شد اما تهیه فیلم ۲ سال طول کشیده است. وظیفه اصلی تیم عوامل فیلم این بود که مطمئن شوند راسولی زنده از شکم مار بیرون میآید و مانند وعدههای غذایی معمولی مار، برای هضم شدن له نمیشود.
راسولی برای انجام این کار، به لباسی از جنس الیاف کربن و بسیار سبک، اما به اندازه کافی مقاوم احتیاج داشت که او را از خرد شدن حفظ کند و چنین لباسی توسط تیمی از مهندسان ساخته شد. این لباس کاملا اندازه بدن راسولی و طوری طراحی شده که به اعضای داخلی مار آسیب نزند و در مقابل مایعات داخلی شکم مار مقاوم باشد.
این لباس یک سره شامل دوربینهای داخلی و یک میکروفون بوده تا راسولی بتواند با تیم خود ارتباط برقرار کند. همچنین او کپسولی را قورت داده تا دکترها بتوانند علائم حیاتی او را در شرایط اضطراری چک کنند.
ماسک صورت راسولی با یک لوله مقاوم به فشار از پشت او به یک کپسول اکسیژن ۳ ساعته وصل شده و لوله دیگری هوای بازدم او را جمع میکرده تا مانع درز پیدا کردن هوا به شکم مار و کشته شدنش شود.
قدم بعدی برای تیم این بود که ماری به اندازه کافی بزرگ پیدا کنند تا بتواند راسولی را ببلعد و باید آن را مجبور میکردند تا او را به شکل یک طعمه ببیند. آنها بر روی راسولی خون خوک ریختند تا بیشتر بوی طعمه را داشته باشد. راسولی میگوید: "من باید حالت دفاعی مار را تحریک کرده و آن را به یک شکارچی تبدیل میکردم، برای همین روی چهار دست و پا حرکت کردم و اجازه دادم تا مرا گاز بگیرد."
آناکونداها طعمه خود را از سر میبلعند تا فرآیند پایین رفتن آن آسانتر باشد و راسولی هم از این قاعده مستثنا نبوده است: "او مرا از صورت گرفت، و آخرین چیزی که به یاد دارم این است که او دهانش را روی صورت من کاملا باز کرده بود و بعد همه چیز سیاه شد. من شل شدم و اجازه دادم که مرا ببلعد و منقبض شود."
او فشار خردکننده انقباض مار را مانند گیر افتادن زیر یک موج قدرتمند توصیف میکند. این حالت یک ساعت طول کشیده است:"او به دور من پیچید و من میتوانستم صدای خرد شدن لباسم و در رفتن شانههایم از جایشان را بشنوم. واقعا ترسناک بود."
راسولی که در چنبرههای مار پیچیده شده بوده، نمیتوانسته چیزی را ببیند اما قابلیت اینکه با تیم خود صحبت کند تا بدانند که او زنده است را داشته است. آنها توافق کرده بودند وقتی که مار راسولی را تا کمر فرو میدهد، او را قبل از اینکه شرایط برای او و یا مار وخیم شود، از دهان مار بیرون بکشند. دکترها و دامپزشکان همه در صحنه حضور داشتهاند تا در صورت لزوم کمک کنند.
راسولی این موضوعکه مار او را تا کجا بلعیده و فرو داده است را تا زمان پخش برنامه فاش نمیکند اما میگوید که بعد از این تجربه، مار در شرایط بسیار بهتری از او بوده است. بعد از ماهها گذشتن از این موضوع او هنوز به صورت کامل بهبود نیافته است.
مستند «زنده بلعیده شدن»(Eaten Alive) امشب ساعت ۹ (به وقت آمریکا) از شبکه دیسکاوری پخش خواهد شد.
پس با ما همراه باشید…