جالب است بدانید که دشوار بودن رانندگی با دنده‌عقب هیچ ارتباطی با جهت ندارد، بلکه علت آن با این واقعیت ارتباط دارد که شما از طریق چرخ‌های جلو به سمت عقب حرکت می‌کنید.
زمانی که به سمت جلو رانندگی می‌کنید، اتومبیل به جهتی می‌رود که چرخ‌های جلو تعیین می‌کنند. زمانی که به سمت عقب رانندگی می‌کنید، اتومبیل به جهتی حرکت می‌کند که چرخ‌های عقب تعیین می‌کنند؛ اما تفاوت میان این دو امر این است که به هنگام حرکت رو به جلو، جهت حرکت توسط همان چرخ‌هایی تعیین می‌شود که فرمان آن‌ها را کنترل می‌کند. در نتیجه کافی است فرمان را در جهت موردنظر بچرخانید تا چرخ‌ها به آن جهت بروند و اتومبیل را به آن جهت هدایت کنند. در این حالت، چرخ‌های عقب از چرخ‌های جلو تقلید می‌کنند. در علم فیزیک به این امر، سیستم پایداری می‌گویند. به عنوان مثال تصور کنید مدادی را با انگشتان خود حرکت می‌دهید. زمانی که دست خود را جابه‌جا می‌کنید، مداد نیز جابه‌جا می‌شود.
با این حال، زمانی که به سمت عقب رانندگی می‌کنید، جهت رانندگی توسط چرخ‌های عقب تعیین می‌شود؛ اما فرمان، چرخ‌های جلو را هدایت می‌کند. در نتیجه به جای هدایت چرخ‌های جلو، باید آن‌ها را هماهنگ با جهت چرخ‌های عقب هدایت کنید. در واقع، اگر جهت چرخ‌های جلو را با جهت چرخ‌های عقب هماهنگ نکنید، از مسیری که می‌خواهید بروید، دور می‌شوید. این یک سیستم ناپایدار است. به عنوان مثال، تصور کنید می‌خواهید مدادی را روی نوک یک انگشت نگه‌دارید. این کار بسیار دشوار است و باید بازخورد میان چشم و دست با یکدیگر هماهنگ شوند. به همین دلیل است که باید مدام جهت فرمان را به هنگام حرکت به سمت عقب تغییر دهید. از نظر ریاضی، اتومبیل شما در این حالت همانند مدادی است که سروته گرفته شده است.
البته یک سری وسیله نقلیه وجود دارند که به راحتی با دنده‌عقب حرکت می‌کنند، به عنوان مثال وسایل نقلیه‌ای که در کارخانه‌ها برای جابه‌جایی کالاها مورداستفاده قرار می‌گیرند.
حالا تصور کنید که یک ترک‌بند نیز به اتومبیل خود متصل کنید و دنده‌عقب بروید. این کار بسیار دشوارتر خواهد شد. به همین دلیل است که نمی‌توانید یک سر یک زنجیر را بگیرید و با حرکت دادن آن، ته زنجیر را نیز در جهتی که می‌خواهید، حرکت دهید.
