تقریباً تمام دستگاه‌های دیجیتال یا لوازم الکترونیک این صدا را پخش می‌کنند. صدای “بیب” در دنیای مدرن امروزی به صدایی رایج و شناخته شده تبدیل شده است؛ از مایکروویو و تلفن همراه گرفته تا کامپیوتر، همه جا می‌توان این صدا را شنید. اکنون این سؤال پیش می‌آید که چرا این صدا این قدر گوشخراش و آزاردهنده است؟
برای ساختن یک صدا، در اصل میبایست سطحی را به ارتعاش درآورد. صداهای ساختگی غالباً به وسیله این دو دستگاه تولید می‌شوند: یا مخروط بلندگوی فنری مغناطیسی که صدا را از یک آهن ربای مرتعش پخش می‌کند و یا یک بلندگوی فیزوالکتریکی که از لوازم خاصی ساخته می‌شود و زمانی که در معرض جریان الکتریسیته قرار می‌گیرد تغییر پیدا می‌کند.
از نظر الکتریکی، ساختن صدای “بیب” کار سختی نیست. این کار نیازی به محاسبات ندارد. حتی پیش از آنکه بسیاری از دستگاه‌ها مجهز به تراشه کامپیوتری باشند هم صدای “بیب” تولید می‌شده است. از طرفی تولید این صدا بسیار کم هزینه است چرا که ساخت صدایی شبیه به زنگ وز وز، آن هم بدون نیاز به داشتن کیفیت بالا برای تولید، هزینه زیادی در بر نخواهد داشت. در دنیای تجارت هم، صرفاً کم هزینه بودن مد نظر است؛ حتی با وجود داشتن بدترین کیفیت. بسیاری از طراحی‌هایی که صورت می‌گیرد با محوریت بودجه و هزینه کم انجام می‌شود. در نهایت، می‌توان به این نتیجه رسید که تولید صدای “بیب” با کمترین هزینه‌ها نیز امکان‌پذیر است. پس به همین دلیل است که این صدا را تقریباً همه جا و در همه دستگاه‌ها می‌شنویم؛ حتی دستگاه‌های که دارای بلندگوهای باکیفیتی هستند و این قابلیت را دارند که صداهای ظریف‌تر و شفاف‌تری تولید کنند.
تا جایی که ذهن انسان در سیر تکاملی خود به دنبال ساخت ماشین‌ها و دستگاه‌های غول پیکر است، شنیدن صدای “بیب” بسیار آزاردهنده خواهد بود. تحمل شنیدن بعضی از صداها به دلیل ساختگی بودن و نداشتن ماهیت طبیعی برای مغز انسان دشوار است. اگر بخواهیم به زبان ساده‌تر بیان کنیم می‌توانیم به صورت مقایسه‌ای چنین توضیح دهیم:
یک صدا از طریق انتقال انرژی و در اصل ضربه زدن یک شیء به شیء دیگر تولید می‌شود. مانند صدای ضربه زدن چوب به صفحه طبل. زمانی که چوب به طبل ضربه می‌زند، انرژی از چوب به طبل منتقل می‌شود. سپس، به صورت تدریجی محو و ناپدید می‌گردد. این شکل از محو شدن تدریجی مختص صداهای طبیعی است و مغز انسان به راحتی آن را می‌پذیرد و درک می‌کند. اما صدای خسته‌کننده و زجرآور “بیب” این ویژگی محو شدن تدریجی را ندارد. اساساً این سری از صداهای کسل‌کننده در دنیای طبیعی، سازی مخالف محسوب می‌شود و به همین دلیل است که برای انسان آزاردهنده است. با وجود اینکه بسیاری از این صداها مفید و کاربردی هستند، مانند زنگ خطر، اما همچنان مغز انسان از شنیدن آن خوددادری می‌کند. از این رو، بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده سعی کرده‌اند در دستگاه‌ها و گوشی‌های همراه از صداهای طبیعی‌تری استفاده کنند که بر اساس نتایج به دست آمده در این امر موفق بوده‌اند.
طی مطالعه‌ای نه چندان علمی، دو شرکت تولیدکننده تلفن همراه با هم مقایسه شده‌اند: یکی در سیستم صداهای دستگاه خود از صداهای معمول و همیشگی و دیگری از صداهای طبیعی‌تری در تلفن‌های همراه استفاده کرده است. بر اساس نتایج به دست آمده ٩٠ درصد از افراد دستگاهی را انتخاب کردند که دارای صداهای طبیعی‌تری بوده است.
پاسخ بدهید