ایوان دی. کاراش استاد بیهوشی، بیوشیمی و بیوفیزیک مولکولی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن سنت لوئیس، میگوید که مقادیرعظیمی از داروهای مخدّر مصرف نشده در جامعه وجود دارد.
اکثر بیماران بعد ازعمل جراحی برای داروهای ضد درد نسخه دریافت میکنند، قرصهای اضافی « وقتیکه تمام داروها را مصرف نمیکنند»، میتوانند توسط افرادی که این قرصها برای آنها تجویز نشده مورد سوء مصرف قرار بگیرند.
فرستادن بیماری که جراحی شده به منزل با مقادیر زیاد دارو، غیرطبیعی نیست، همان داروهایی که مقادیر زیادی از آنها به داخل کابینت داروها انداخته میشوند.
او میگوید که شاید یکی از راههای حل این مشکل تجویز مقادیر کمتر ضد دردها باشد. راه حل دیگر، تشویق مردم توسط داروخانهها مبنی بر خارج کردن داروهای مصرف نشده از منزل و برگرداندن آنها است تا به این ترتیب از دسترس افرادی که قصد سوء مصرف از آنها را دارند دورشوند.
ایوان دی. کاراش می گوید که مقادیر عظیمی از داروهای مخدّر « اُپیوئیدی » مصرف نشده در جامعه وجود دارد که تجویز آنها برای بیماری که جراحی شده و با انبوهی از داروها به منزل فرستاده میشود غیرطبیعی نیست، همان داروهایی که مقدار زیادی از آنها به داخل کابینت داروها انداخته میشوند. (brokenchopstick)
علاوه براین، بهتر است که متخصصین بیهوشی و جراحان، چگونگی مصرف داروهای مسّکن را نهتنها در هنگام ترخیص بلکه در حین انجام عمل جراحی مورد ارزیابی مجدد قراردهند.
کاراش میگوید، بیمارانی که جراحی شدهاند تمایل به مصرف داروهای اُپیوئیدی دارند تا به سرعت تسکین یابند.
اما آیا اگر ما درحین عمل جراحی از داروهای طولانی اثرتر استفاده کنیم، بیماران نیز پس از عمل به مدت طولانیتری آرامش خواهند داشت؟ آیا این به این معنی است که آنها به مقادیر کمتری از مسکّنها در هنگام ترخیص و رفتن به منزل نیاز دارند؟ این چیزی است که نیاز به مطالعه و بررسی دارد.
مصارف غیر پزشکی از اُپیوئیدها هزینه گزافی در بردارد. به تخمین مرکز کنترل بیماریها، سوء مصرف از این دسته داروها سالیانه هفتاد میلیون دلار هزینه به اقتصاد آمریکا تحمیل میکند که از جمله آنها هزینههای مراقبتهای پزشکی، اتلاف وقت کاری و جرایم کیفری هستند.
