پورشه برای سال ۲۰۱۶ این سیستم را روی مدل ۹۱۱ کاررا اس (۹۱۱ Carrera S) و در صورت درخواست مشتریانش ارائه می‌دهد. این شرکت آلمانی اظهار داشته این فناوری عملکرد و کارایی روزمره را به یک میزان بهبود می‌بخشد.
در توضیح این سیستم باید بگوییم؛ در سرعت پایین یعنی تا ۳۱ مایل در ساعت، چرخ‌های عقب در جهت مخالف چرخ‌های جلو حرکت می‌کنند که به معنی راحت‌تر بودن مانور، پارک و غیره است. در سرعت‌های بالا یعنی بالای ۵۰ مایل در ساعت، چرخ‌های عقب هم‌جهت با چرخ‌های جلو حرکت می‌کنند که باعث می‌شود فاصله دو محور عقب و جلو کمی بیشتر شود و استحکام اتومبیل افزایش یابد. شاید بپرسید بین سرعت ۳۱ تا ۵۰ مایل در ساعت چه اتفاقی می‌افتد؟ طبق گفته پورشه، اتومبیل در این سرعت‌ها خودش تصمیم می‌گیرد که چرخ‌ها چگونه حرکت کنند.
این سیستم به جای میله رابط قدیمی، از دو محرک الکترومکانیکی روی محور عقب بهره می‌برد. این تنظیمات باعث می‌شود چرخ‌های عقب تا ۲٫۸ درجه در جهت مخالف یا مطابق با زاویه حرکت محور جلو حرکت کنند.
شاید اگر بگوییم سیستم دیفرانسیل چهارچرخ از اواخر دهه ۱۹۸۰ در اتومبیل‌های اسپرت تولید انبوه به کار گرفته شده، غافل‌گیر شوید. شرکت هوندا پیشروی گروهی از شرکت‌های خودروسازی ژاپنی است که این سیستم را در مدل‌های خاصی به کار گرفتند. به دلیل دشواری‌های مهندسی، این سیستم‌ها مدت زیادی دوام نیاوردند؛ اما پورشه و آکورا این فناوری را طی چند سال اخیر به کار گرفته‌اند. به لطف پیشرفت‌هایی که در زمینه فناوری صورت گرفته، پورشه ادعا می‌کند رانندگان نمی‌توانند متوجه فعال بودن این سیستم شوند.
شاید در آینده این فناوری در چند مدل پورشه به کار گرفته شود. نسل جدید باکستر و کایمن پورشه احتمالاً قبل از سایر مدل‌ها بخش‌های فنی مربوط به اتومبیل‌های فوق‌سریع را به کار می‌گیرند.
