1
به نظر می‌رسد که مصریان باستان مردگان خود را ۱۵۰۰ سال زودتر از آن زمان که محققان در ابتدا تصور کرده بودند مومیایی می‌کردند. محققان از انگلستان و استرالیا اثری از عوامل مومیایی کردن در منسوجات مراسم تشییع جنازه ماقبل تاریخ، فاصله زمانی بین ۴۵۰۰ و ۳۳۵۰ قبل از میلاد، پیدا کرده‌اند.
رزین کاج، عصاره گیاه معطر، صمغ گیاهی قند، نفت و روغن‌های گیاهی/ جانوری و هم‌چنین چربی حیوانی، در کتان مخصوص بسته بندی از داخل گورهای گود از اواخر دوران نوسنگی و پریداینستیک Predynastic (5500 تا ۳۱۰۰ قبل از میلاد) در منطقه "Mostagedda" همراه با برخی از قدیمی‌ترین گورستان‌های مصر پیدا شده است. این منسوجات در طول کاوش‌های باستان شناسی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به موزه بولتون انگلستان در نزدیکی منچستر آورده شده بود.
به طور کلی تصور می‌شده است که مومیایی‌ها از اوایل این دوره در تاریخ مصر، به طور طبیعی و در نتیجه تدفین و به خاک سپرده شدن در شن و ماسه بیابان‌های خشک مومیایی شده‌اند. مومیایی با استفاده از روش‌های مصنوعی و سنتی در مصر، در پادشاهی قدیم (حدودا ۲۶۴۹– ۲۱۵۰ قبل میلاد) آغاز شده، در پادشاهی جدید (۱۵۵۰ –۱۰۷۰ قبل میلاد) به اوج خود می‌رسد.
"استفان باکلی" (Stephen Buckley)، محقق دانشگاه گروه باستان شناسی نیویورک، که بر روی این پروژه با همکارانش از دانشگاه آکسفورد و دانشگاه مکواری در سیدنی کار می‌کرد، می‌گوید "این تحقیقات جدید بر این مومیایی نشان می‌دهد که این نتیجه "اولین آزمایش‌ها در فن مومیایی کردن" می‌باشد. این دستور العمل‌های صمغی اعمال شده مربوط به ماقبل تاریخ، در اجساد کتان پیچ شده حاوی مواد ضد باکتری، در همان نسبت مورد استفاده توسط مومیایی کنندگان مصر در زمان اوج مهارت خود بوده است، که برخی از آن‌ها مربوط به ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ سال بعد می‌باشند."
رزین کاج، عصاره گیاه معطر، صمغ گیاهی قند، نفت و روغن‌های گیاهی/ جانوری و هم‌چنین چربی حیوانی، در کتان مخصوص بسته بندی از داخل گورهای گود از اواخر دوران نوسنگی و پریداینستیک Predynastic (5500 تا ۳۱۰۰ قبل از میلاد) در منطقه "Mostagedda" همراه با برخی از قدیمی‌ترین گورستان‌های مصر پیدا شده است. این منسوجات در طول کاوش‌های باستان شناسی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به موزه بولتون انگلستان در نزدیکی منچستر آورده شده بود.
به طور کلی تصور می‌شده است که مومیایی‌ها از اوایل این دوره در تاریخ مصر، به طور طبیعی و در نتیجه تدفین و به خاک سپرده شدن در شن و ماسه بیابان‌های خشک مومیایی شده‌اند. مومیایی با استفاده از روش‌های مصنوعی و سنتی در مصر، در پادشاهی قدیم (حدودا ۲۶۴۹– ۲۱۵۰ قبل میلاد) آغاز شده، در پادشاهی جدید (۱۵۵۰ –۱۰۷۰ قبل میلاد) به اوج خود می‌رسد.
"استفان باکلی" (Stephen Buckley)، محقق دانشگاه گروه باستان شناسی نیویورک، که بر روی این پروژه با همکارانش از دانشگاه آکسفورد و دانشگاه مکواری در سیدنی کار می‌کرد، می‌گوید "این تحقیقات جدید بر این مومیایی نشان می‌دهد که این نتیجه "اولین آزمایش‌ها در فن مومیایی کردن" می‌باشد. این دستور العمل‌های صمغی اعمال شده مربوط به ماقبل تاریخ، در اجساد کتان پیچ شده حاوی مواد ضد باکتری، در همان نسبت مورد استفاده توسط مومیایی کنندگان مصر در زمان اوج مهارت خود بوده است، که برخی از آن‌ها مربوط به ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ سال بعد می‌باشند."
یاسمن فراهانی فرد
