شیرجه با سر از هواپیما آن هم در ارتفاع حدود ۶ هزار متر با سرمای منجمدکننده. به این می‌گویند پرش با چتر!
معمولاً چتربازها در وضعیتی صاف با دست و پاهای کشیده و در حالت افقی خود را از هواپیما به پیرون پرت می‌کنند، مثل بعضی از پرنده‌ها. اما این چتربازی با بقیه فرق دارد؛ آنقدر که شایسته دریافت رکورد گینس است.
۶۵ خانم چترباز خود را با سر از هواپیما به بیرون پرتاب کردند. همان طور که به پایین سقوط می‌کردند دست‌های هم را گرفتند تا شکلی پیچیده و جالب ایجاد کنند. خانم‌های شجاع وضعیت خود را به حالت عمودی نگه داشتند تا رکورد گینس را به نام خود ثبت کنند. به عبارت دیگر، تدارکات و زحمت بسیار زیاد و درد وحشتناک در سینوس‌ها شاهکاری بود که به ثمر نشست.
ایمی چِمِلِکی، چترباز و عضو نیروی هوایی رِدبول، این گروه را رهبری می‌کرد. چندین خانم چترباز از ۱۸ کشور مختلف در اِلوی آریزونا که محل پرش از هواپیماست گرد هم جمع شدند. ایمی و تیمش دو سال برای آمادگی و سر و سامان دادن به این کمپ و پرش‌های آزمایشی چتربازها، که همه خانم بودند، تلاش کردند.
با اینکه ۹۰ نفر از خانم‌های چترباز به آریزونا آمدند اما همه در پرش شرکت نکردند. تمرین چندین روز به طول انجامید و شامل ضربات غیرعمدی به سر و مانور در سرعت بالا با دمای ۱۳- درجه فارنهایت در بیرون از هواپیما بود.
این گروه رکورد گینس را برای بیشترین تعداد چترباز خانم که پرش عمودی داشتند به نام خود ثبت کرد. در حال حاضر، بزرگترین رکورد زنان برای بزرگترین پرش آزاد پی در پی است که به شکل افقی بوده و ۱۱۷ نفر در آن شرکت داشتند. این پرش دو سال پیش در پِریس کالیفرنیا توسط یک گروه بین‌المللی به نام P3 Skydiving انجام شد.
به گفته ایمی، آنها باید برای کسب این رکورد به سختی تلاش می‌کردند به طوری که فقط صدای وزوز و انرژی الکتریکی را حس می‌کردند.
اوایل امسال وب‌سایت Skydive Mag ایمی را “ملکه چتربازی نیروی هوایی” ردبول نامید و اعلام کرد که او اولین زنی بوده که به این تیم پیوسته است.
ایمی گفت: «من همه زندگی‌ام را در رؤیای پرواز سپری کردم. من تصور می‌کنم جاذبه در من اثری ندارد. همه جا می‌توانم پرواز کنم.»
