او با شروع نقاشی‌های کتاب "نیکولا کوچولو"، نوشته "رنه گوسینی" (René Goscinny) در دهه ۱۹۵۰ به یک باره شهرت فراوانی کسب کرد. اما سمپه بیشتر به خاطر تصویرسازی‌های پوستر گونه خود شناخته شده است. نقاشی‌های کارتونی وی، معمولا از نقاط دور و یا دید از بالا، از کناره‌های حومه شهر یا شهرستان‌ها به تصویر درآمده‌اند.
سمپه کار خود را در فرانسه در چارچوب صنعت کمیک فرانسه و بلژیک آغاز کرده است. آبرنگ "ملایم گونه" و یا طرح تصویر خطی او، که در آن شخصیت‌ها در تصاویر صحبت می‌کنند (و به نوعی مدیریت برای انتقال یک داستان غنی می‌باشد) به آرامی توجه بین المللی به دست آورد. او اولین جایزه خود را در سال ۱۹۵۲ به منظور تشویق هنرمندان جوان آماتور با هدف حرفه‌ای شدن آنان به دست آورد. هنر او چندین بار به عنوان کاور مجله نیویورکر ظاهر شده است.
هنر سمپه برگرفته از زندگی روزمره، معمولا همراه با آرامش یک زندگی دور از تلاتم می‌باشد، و شخصیت‌های آثار او در بیشتر مواقع آدم‌های بسیار معمولی از طبقه پایین هستند. در تک تک نقاشی‌های سمپه می‌توان با بررسی پرسوناژهای کارتونی، به کلیت ماجرا در تصویر پی برد و گویی هر عنصر در کادر تصویر با مخاطب صحبتی دارد و پیغامی را منتقل می‌کند. شاید بتوان گفت راز ماندگاری هنر خاص سمپه در همین نکته‌های کوچک اما دقیق می‌باشد.
یاسمن فراهانی فرد
