Angelina یکی از کودکانی است که در آمریکا این روش را که کاشت عصب‌های شنوایی در مغز یا ABI نامیده می‌شود، تست می‌کند. این دستگاه فراتر از کاشت حلزون گوش است که بسیاری از کودکان ناشنوا را درمان کرده است. کاشت حلزون گوش به کودکانی که فاقد عصب‌های شنوایی هستند، کمکی نمی‌کند.
متخصص شنوایی دانشگاه Southern California، Laurie Eisenberg، به والدین Angelina گفت زمانی که ABI برای نخستین بار روشن شود، Angelina همانند یک کودک ۳ ساله نمی‌شنود، بلکه همانند یک نوزاد تازه متولد شده خواهد شنید. وی روز جمعه ۱۳ فوریه نتایج این تحقیق را در جلسه‌ای در American Association for the Advancement of Science گزارش داد.
وی هشدار داد که انتظار نداشته باشید که کودکان به صورت معجزه‌آسایی، این صداها را درک کرده و از آن‌ها استفاده کنند. این کار زمان و تلاش زیادی می‌طلبد.
زمانی که برای نخستین بار ABI این کودک ۳ ساله روشن شد، وی گریه کرد و از صداها ترسید؛ اما پس از گذشت ۵ ماه، طبق گفته مادرش، وی از زبان اشاره برای توصیف برخی صداها مانند صدای سرفه یا صدای پارس سگ استفاده می‌کند. وی همانند نوزادان غان‌وغون می‌کند و متخصصین سعی می‌کنند صحبت کردن را به او یاد دهند.
مادر وی می‌گوید: «این واقعاً شگفت‌انگیز و خارق‌العاده است که صدای دخترم را می‌شنوم».
بسیاری از کودکانی که ناشنوا به دنیا می‌آیند، می‌توانند از کاشت حلزون گوشت بهره‌مند شوند. در این روش الکترودها، ضربه‌ها را به عصب‌های شنوایی ارسال می‌کنند و در آنجا این ضربه‌ها به مغز بازپخش می‌شوند و به عنوان صدا شناسایی می‌گردند. با این حال، عصب‌های شنوایی Angelina به هنگام تولد کار نمی‌کرد و نمی‌توانست ارتباط مغزی را ایجاد کند.
ABI تلاش می‌کند تا این شکاف را پر کند و تحریک‌های الکتریکی را مستقیماً به یاخته‌های عصبی روی عصب مغزی انتقال دهد که در حالت عادی وجود داشت. نحوه عملکرد این دستگاه این‌گونه است: فرد یک میکروفون روی گوشش می‌گذارد تا صدا را بشناسد و پردازشگر این صدا به سیگنال‌های الکتریکی تغییر می‌دهد. این سیگنال‌ها به یک محرک زیر پوست صادر می‌شود و این محرک سیگنال‌ها را از طریق عبور از یک سیم به الکترودهایی که از طریق جراحی در مغز قرار داده شده‌اند، می‌رساند.
سازمان غذا و داروی آمریکا این دستگاه را در سال ۲۰۰۰ برای افراد بالغ و نوجوانانی که عصب‌های شنوایی آن‌ها به دلیل جراحی یک نوع تومور نادر آسیب‌دیده بود، تأیید کرده است. این دستگاه شنوایی را به حالت عادی باز نمی‌گرداند؛ اما به حس شنوایی کمک می‌کند.
حدود ۱۰ سال پیش یک جراح ایتالیایی از این دستگاه‌ها روی کودکان ناشنوایی استفاده کرد که مغز جوان‌تر آن‌ها انعطاف‌پذیرتر بود و بهتر با این روش مصنوعی ارسال صداها سازگار می‌شدند.
حالا اولین تحقیقات آمریکایی در مورد کودکان خردسال در چندین بیمارستان در حال انجام است و متخصصین شنوایی از نزدیک نظاره‌گر این تحقیقات هستند.
این تحقیقات کوچک هستند و در هر کدام ۱۰ الی ۲۰ کودک شرکت دارند. سنین مختلفی در این تحقیقات شرکت کرده‌اند. به عنوان مثال در تحقیقات لس‌آنجلس، سن شرکت‌کنندگان از ۲ سال شروع می‌شود و در برخی تحقیقات کودکان زیر ۲ سال نیز وجود دارند. پس از این جراحی، کودکان تحت یک دوره درمانی فشرده یاد می‌گیرند که بشنوند.
این تحقیقات باید ثابت کنند که ضرری ندارند؛ زیرا ABI به جراحی مغز نیاز دارد.
اگر کودکان واقعاً بتوانند مانند کاشت حلزون گوش صحبت کنند و به اندازه‌ای خوب بشنوند که بتوانند با تلفن صحبت کنند، موضوع دیگری که در این رابطه پیش می‌آید این است که چه کسانی می‌توانند از این روش بهره ببرند و چه مزایایی برای آن‌ها دارد.
یکی از محققان اظهار داشت: «ما به کودکان چیزی می‌دهیم که بسیار متفاوت‌تر از هر گونه سیستم عادی است. برای ساده‌تر کردن الگوی پیچیده، مغز کم‌فعالیتی را انتخاب می‌کند و از مسیرهای ما استفاده می‌کند».
