بر اساس گزارش «British Phonographic Industry»(صنعت گرامافون بریتانیا) علاقه به داشتن طرح جلد صفحه‌ها، قسمتی از فروش بی سابقه ۱٫۲ میلیون نسخه صفحه موسیقی در سال گذشته را تشکیل می‌دهد که از سال ۱۹۹۵ تاکنون بی سابقه بوده است.
با این حال مطالعه جدید نشان می‌دهد که از هر چهار نفری که صفحه‌های موسیقی را حریداری می‌کنند بیش از یک نفر(۲۷ درصد) هرگز آن‌ها استفاده نمی‌کنند- بسیاری آن‌ها را برای مجموعه‌های خود می‌خرند و نسخه سی‌دی آلبوم ها را گوش می‌دهند. یکی از پاسخ‌دهندگان به این نظرسنجی می‌گوید: "من صفحه موسیقی را می‌خرم تا در مجموعه‌ام به نمایش بگذارم و سی‌دی را تهیه می‌کنم تا به آن گوش بدهم و اگر هم خراب شود، مهم نیست." دیگری می‌گوید: "با خرید یک صفحه، شما می‌توانید یک قطعه اثر هنری را در سایزی که می‌توان از آن حفظ و قدردانی کرد، داشته باشید و این چیزی است که در رابطه با جلد سی‌دی‌ها اتفاق نمی‌افتد."
با این که ظهور و افزایش دانلود دیجیتالی موسیقی سلطه فروش نسخه‌های کلاسیک صفحه را از بین برده، علاقه به داشتن طراحی جلد این صفحه‌ها هنوز این فرمت قدیمی موسیقی را زنده نگه داشته است. طراحی جلد صفحه‌های موسیقی اغلب با اسامی هنرمندان بزرگی گره خورده است که از میان آن‌ها می‌توان به اندی وارهول، سِر پیتر بلیک و بنکسی هنرمند مشهور خیابانی اشاره کرد.
در سال گذشته از هر ۵۰ آلبوم موسیقی منتشر شده، تنها یک آلبوم بر روی صفحه منتشر شد. اما فروش صفحه‌های موسیقی از سال ۲۰۰۸ رشدی ۵ برابری را نشان می‌دهد و بسیاری از گروه‌های بزرگ موسیقی چون لد زپلین، اوئیسیز ، پینک فلوید و آرکتیک مانکیز آلبوم‌های جدید خود را در این فرمت منتشر کرده‌اند.
پریا پورمند
