محققان روز دوشنبه گفتند که ماستودونها (عکس سمت چپ بالا)، غولهایی کند و یواش، پسرعموهای ماموتها (عکس سمت راست بالا) و فیلها، به احتمال زیاد مدتها قبلتر از انسانها که از آسیا وارد زمینهای برینگ لند بریج شدند، از آلاسکا و یوکان ناپدید شدند.
زمانی معتقد بودند که ماستودونها حدود ۱۳۰۰۰ تا ۱۴۰۰۰ سال پیش، در منطقه برفی قطب شمال در کنار اولین مهاجران انسانها پرسه میزدند، اما شواهد جدید نشان میدهد آنها دهها هزار سال پیش ناپدید شده بودند و انقراض آنها ارتباطی با شکار شدن توسط انسانها ندارد. در حال حاضر دانشمندان فکر میکنند که ماستودونها در گذشتههای دور احتمالا ۱۲۵۰۰۰ سال پیش، هنگامی که جنگلها و تالابها وجود داشتند و درجه حرارت گرمتر بود، تنها برای یک مدت کوتاه در قطب شمال زندگی میکردند، و بعد منقرض شدند.
بعد از مدتها گیج شدن بر سر اینکه چگونه این موجودات که غذایشان شاخه و برگ بود، در برفهای قطب شمال جان سالم به در بردند، دانشمندان دوباره ۳۶ استخوان و دندان از آنها را از مجموعه در موزه مورد بررسی قرار دادند. با استفاده از تکنیکهای جدید که پتانسیل آلودگی توسط مواد مدرن را حذف میکند، تیم متوجه شد که تمام نمونهها قدیمیتر از آنچه قبلا تصور میشد، است.
محققان در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم گزارش کردهاند که اکثر نمونهها برای سن یابی با کربن پرتوزا، از ۵۰۰۰۰ سال نیز پیشی گرفتهاند. ماستودون آمریکایی در دوران شناخته شده به عنوان اواخر پلیستوسن، بین حدود ۱۰۰۰۰ و ۱۲۵۰۰۰ سال پیش، در سراسر شمال امریکا تا منطقه گرمسیری هندوراس و در ساحل قطب شمال آلاسکا زندگی میکردند.