ماتیس شیفته هنر شرق بود، الگوهای هنر شرق دیدگاه جدیدی به او میدادند که گویی میتوانست تمام جهان را پیش چشم خود داشته باشد. یکی از نتایج این تاثیرپذیری از هنر شرقی و ایرانی تابلوی "استودیوی قرمز" در سال ۱۹۱۱ بود. او به شدت تحت تاثیر پرسپکتیو مینیاتورهای ایرانی بوده و گویی ماتیس با نوعی پرسپکتیو خاص خود که کمابیش توهم است این نقاشی را ترسیم نموده است.
یکی دیگر از دلایل اهمیت این تابلو رنگ آن میباشد. در نگاه اول این نقاشی بیش از حد قرمز رنگ به چشم میآید؛ اما کمکم وسایل اتاق و رنگهای دیگر نیز به نظر میآیند. شاید بتوان گفت استودیو قرمز، بسیار زیاد از ذهن و فکر و یا درون جسم خود هنرمند، تا تخیلات او نشات گرفته است. رنگ خالص و یک دست قرمز غالب بر کار، که تداعی کنندهی خون میباشد و تابلوهای نقاشی آویخته بر دیوارهای قرمز میتواند به نوعی ارجاع به درون خود باشد. هرچند که باغ گلهای رنگارنگ ماتیس در نزدیکی استودیوی او را نمیتوان نادیده گرفت و از علاقهی او به این باغ نمیتوان صرف نظر کرد. خود ماتیس دربارهی این نقاشی میگوید: "فکر نکنید که این یک نمای بیرونی از واقعیت است، این اثر از درون من برخاسته است."
از سوی دیگر استفادهی زیاد از رنگ قرمز و بنابراین تاکید بر چند عنصر خاص مثل تابلوهای دیگر (و یا بتوان گفت آثار پیشین نقاش) مانند یک نکته طنز عمل میکند. گویی میخواهد بگوید که در فضای بیزمان او گذشته و حال در کنار هم هستند؛ شاید هم آینده در همان گوشه کنار باشد و فقط ما نمیتوانیم آن را تشخیص دهیم.
یاسمن فراهانی فرد