چه اتفاقی در بدن می‌افتد؟
اگر دچار حساسیت فصلی هستید، سیستم ایمنی بدنتان به یک سری ذرات خاک و گرده گیاهان عکس‌العمل نشان می‌دهد، گویی این ذرات مهاجمان خطرناکی برای بدن هستند. در نتیجه این ذرات خطرناک می‌شوند. بدن یک سری مواد شیمیایی از جمله هیستامین تولید می‌کند تا به هنگام ورود مهاجمان به بدن با آن‌ها مقابله نماید.
نشانه‌های هشداردهنده یک حمله حساسیتی می‌تواند به اندازه آبریزش بینی، عطسه، گرفتگی بینی و خارش ساده و یا به جدیت نشانه‌هایی همچون تنفس سنگین و فشار در شش‌ها و قفسه سینه باشد. این نشانه‌ها ممکن است تا یک ساعت یا بیشتر ادامه داشته باشند و بعد از چند ساعت دوباره عود کنند.
استفاده از داروهای آنتی‌هیستامین تأثیر هیستامین را متوقف می‌کند و در نتیجه التهاب و نشانه‌های دیگر مهار می‌شوند. آنتی‌هیستامین‌ها از طریق چسبیدن به همان گیرنده‌هایی که هیستامین می‌چسبد، عمل می‌کنند. بدین صورت از چسبیدن هیستامین به سلول‌ها جلوگیری می‌شود.
روش‌های درمانی
در برخی موارد استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها مفید است؛ اما نباید بیش‌ازاندازه مورد استفاده قرار بگیرد؛ زیرا ممکن است اعتیادآور باشد. استفاده طولانی‌مدت از آنتی‌هیستامین‌ها معمولاً عملکرد ذهنی را به ویژه در افراد مسن‌تر تحت تأثیر قرار می‌دهد. سردرگمی، عدم توانایی برای تمرکز، اضطراب، آشفتگی، بدخلقی و بی‌صبری برخی از عوارض جانبی آنتی‌هیستامین‌ها هستند. همچنین افسردگی، خستگی، توهم، کابوس و مشکلاتی در هماهنگی از جمله عوارض دیگری هستند که با مصرف طولانی‌مدت آنتی‌هیستامین‌ها به وجود می‌آیند.
یک سری داروها مانند Nasacort، Claritin یا Zyrtec به منظور استفاده روزانه، به ویژه در فصلی که علائم حساسیت شدیدتر هستند، طراحی شده‌اند. اگر بیش از دو نوع داروی بدون نسخه برای حساسیت خود استفاده می‌کنید یا از داروهای تجویز شده توسط پزشک بهره می‌برید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. برخی داروها با داروهای دیگر به شدت تداخل دارند و باعث یک سری عوارض جانبی یا آسیب داخلی می‌شوند.
حساسیت‌های خفیف تا متوسط
در بیشتر افرادی که دچار حساسیت فصلی هستند، علائم حساسیت به اندازه‌ای شدید نیستند که در زندگی روزمره تداخل ایجاد کنند. اگر شما هم جزو این افراد هستید، استفاده از داروها یا آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه مشکلی ایجاد نمی‌کند. اولین کاری که باید برای پیشگیری از بروز علائم انجام دهید، اجتناب از بیرون رفتن در هوای خشک و بادی است.
هوای نمناک به ویژه پس از یک طوفان، بهترین هوا برای بیرون رفتن است؛ زیرا رطوبت، مواد آلرژی‌زا را از جو تمیز می‌کند. همچنین می‌توانید از وضعیت آب‌وهوا از طریق سایت‌های مختص هواشناسی مطلع شوید.
اگر دفعات زیادی حساسیتتان عود می‌کند، سعی کنید محرک‌های خاص حساسیت خود را شناسایی نمایید. به عنوان مثال به هنگام بروز علائم، به زمان وقوع علائم، شرایط آب‌وهوایی و محلی که در آن هستید، توجه کنید. همچنین می‌توانید با پاسخ به سؤال‌های زیر، این محرک‌ها را شناسایی نمایید.
- چه زمانی علائم بروز می‌کنند و چه مدت ادامه دارند؟
- آیا زمانی که خارج از خانه هستید، علائم بروز می‌کنند یا زمانی که داخل هستید؟
- آیا زمانی که حیوان خانگی در نزدیک شما باشد، علائم بدتر می‌شود؟
- آیا در اطراف خود دود سیگار دارید؟
- چه چیزی باعث بهبود علائم می‌شود؟
- چه روش‌هایی برای درمان حساسیت خود به کار گرفته‌اید؟
نشانه‌های هشداردهنده
اگر نهایت تلاش خود را می‌کنید تا حساسیتتان را تحت کنترل بگیرید؛ اما این علائم همچنان باعث ایجاد اختلال در زندگی‌تان می‌شوند، احتمالاً زمان آن فرا رسیده که به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم حساسیت فصلی با استفاده از داروهای بدون نسخه از بین نرفتند و کنترل‌های محیطی مانند بسته نگه‌داشتن پنجره‌ها یا اجتناب از گرده‌ها، مثمر ثمر نبودند، پس حتماً به پزشک مراجعه کنید.
اگر هر روز از داروهای بدون نسخه استفاده می‌کنید یا علائم حساسیت شدیدتر شده‌اند، نیز باید به پزشک مراجعه کنید. علائمی همچون آبریزش بینی یا عطسه خطرناک نیستند؛ اما اگر این علائم پیشرفت کنند و مشکلاتی در تنفس به وجود آورند، باید توسط یک پزشک معاینه شوید.
اگر به دنبال راه‌حل واقعی هستید، آمادگی داشته باشید. زمانی که برای بار اول با پزشک روبرو می‌شوید، حائز اهمیت است که تأثیر منفی آلرژی در زندگی‌تان را برای وی بازگو نمایید. کمبود خواب، محدودیت در تمرینات ورزشی و دشواری در تمرکز نیز به اندازه عطسه، سرفه و خارش چشم‌ها اهمیت دارند.
همچنین فهرستی از داروهایی که در گذشته استفاده کرده‌اید، تهیه نمایید. اگر یادداشتی در مورد مواقع حساسیت (زمان، مکان و علت) دارید، به پزشک بگویید. همچنین به خطر داشته باشید تمام سؤال‌های خود در زمینه حساسیت را از پزشک بپرسید.
