مصریان مذهبی‌ترین قوم دنیا بوده‌اند، چون تنها چیزی که برای آن‌ها مهم بوده است "جهان پس از مرگ" بوده است و جهان دوران زندگی، صرفا یک دوران گذرا بود که انسان‌ها خودشان را آماده می‌کردند تا به آن جهان سفر کنند. این آمادگی با جمع‌آوری وسایل هرچه تمام‌تر صورت می‌گرفت، تا آن‌ها را با خود به گور و مقبره‌ها ببرند. آن‌ها می‌خواستند تا زندگی ابدی و دوران خوش زندگی خود را آن‌جا آغاز کنند.
برای همین زمانی‌که آن‌ها می‌خواستند در مقابر خود دفن شوند، این مقابر با انبوهی از نقاشی‌های دیواری و مجسمه از افرادی که دفن می‌شدند، پر بوده است. اما دلیل این همه مجسمه، نقاشی و وسایل چه بوده است؟
مصریان به "کا" اعتقاد داشتند؛ کا، نه صرفا روح، بلکه در واقع روحی از خود انسان بوده است. مصریان به سه نوع روح اعتقاد داشتند: «کا، با و اخ». دوتا از این سه روح به جهان خدایان یا جهان زیرین و… عروج می‌کرد. ولی فقط "کا" بود که در این دنیا باقی می‌ماند.
کا در تاریخ هنر و باستان‌شناسی بسیار مهم است؛ زیرا هر آن‌چه برای ما باقی مانده به واسطه اعتقاد مصری‌ها به کا بوده است. آن‌ها اعتقاد داشتند که وقتی انسان می‌میرد، کا به صورت یک امری کوچک، مثلا مانند یک پرنده کوچک از چشم، بینی یا گوش متوفی بیرون می‌آید و سریعا به وسیله‌ای در اطراف وارد می‌شود و اگر چیزی نباشد که وارد آن شود تا در آن زندگی کند، سرگردان می‌ماند. بنابراین اعتقاد داشتند تا جسد باید مومیایی شود تا کا در آن زندگی کند، و باید نقاشی و یا مجسمه‌ای از فرد در مهمترین احوالات زندگانی او در اطراف باشد تا کا زندگی خود را فراموش نکند.
یاسمن فراهانی فرد
