این اتومبیل در مدت ۸ سال و با تلاش بیش از ۳۵۰ شرکت و دانشگاه از سراسر جهان ساخته شده است. نیروی رانشی این اتومبیل از طریق یک موتور EJ200 ساخت شرکت رولزرویس و یک موشک Nammo که از یک موتور V8 سوپر شارژ ساخت جگوار بهره میبرد، تأمین میشود. موتور EJ200 از یک جنگنده نظامی به نام Eurofighter Typhoon گرفته شده که قبلاً توسط کشورهایی همچون آلمان، اسپانیا، بریتانیا و ایتالیا مورد استفاده قرار گرفته است.
این دو منبع قدرت روی هم ۱۳۳٬۱۵۱ اسب بخار توان تولید میکنند؛ توانی فوقالعاده شگفتانگیز که ۷ برابر بیشتر از مجموع توان خروجی تکتک اتومبیلهای شرکتکننده در فرمول وان سال ۲۰۱۵ است. این اتومبیل فراصوتی در عرض ۵۵ ثانیه، به سرعت ۱۰۰۰ مایل در ساعت میرسد و در عرض ۳٫۶ ثانیه، یک مایل را پشت سر میگذارد؛ به عبارت دیگر سرعت این اتومبیل بیشتر از یک گلوله است.
برای کنترل چنین قدرت بالایی، ۳ سیستم ترمز مجزا، ۷ کپسول آتشنشانی و ۵۰۰ حسگر در این اتومبیل به کار گرفته شده است. این اتومبیل از چرخهایی فلزی که مختص این اتومبیل طراحی و ساخته شده، استفاده میکند که ۱۷۰ بار در ثانیه میچرخند.
اتومبیل فراصوتی Bloodhound شبیه یک جت جنگی به نظر میرسد که بال ندارد. پوسته بیرونی این اتومبیل عمدتاً از فیبر کربنی ساخته شده و از یک باله ۷۸ اینچی بهره میبرد تا مطمئن شوند حتی در سرعتهای بالا نیز استحکام خود را حفظ میکند. کابین این اتومبیل توسط راننده آن به نام اندی گرین طراحی شده تا مطمئن شوند تا حد امکان راحت و ارگونومیک است. ابزارهای اصلی دیجیتالی هستند؛ اما داشبورد به یک سری پشتیبانهای آنالوگ مجهز است تا در صورت نیاز مورد استفاده قرار بگیرد.
تیم Bloodhound سال آینده به Hakseen pan در آفریقای جنوبی خواهد رفت تا به سرعت ۸۰۰ مایل در ساعت برسد. در تست سال ۱۹۹۷ که توسط گرین صورت گرفته، رکورد سرعت ثبت شده، ۳۷ مایل در ساعت کمتر بود.