وقتی می‌گویند روزی یک سیب بخور تا همیشه سالم بمانی و گذارت به دکان پزشکان گرانفروش نیفتد باور کنید که راست می‌گویند!
دوپامین یک پیام‌رسان عصبی است که در سرتاسر مغز و نیز در سیستم عصبی بدن منتشر شده است. اولین وظیفه دوپامین، تنظیم فعالیت‌های مغز، سپس کنترل حرکات بدن است. همچنین، دوپامین نقش بسیار مهم و حیاتی در بسیاری از عملکردهای جسمانی مانند تحریک و گردش متابولیسم در بدن دارد.
دوپامین بر احساسات انسان نیز تأثیر می‌گذارد و موجب ایجاد واکنش‌های شیمیایی میشود؛ احساساتی مانند حس خشنودی، دوست داشتن و وابستگی را هم افزایش می‌دهد. کمبود دوپامین در بدن، به بروز یک سری مشکلات فیزیولوژیکی یا جسمی منتهی میشود. اما از طرف دیگر، نحوه درست غذا خوردن حتی غذاهایی که حاوی دوپامین نیستند، باعث میشود سطح دوپامین موجود در بدن افزایش یابد.
پروتئین‌ها
سلول‌های مغز مسئول تأمین اسید امینه و فنیل آلانین مورد نیاز برای تولید دوپامین در بدن هستند. بنابراین، با افزایش مصرف اسیدآمینه، میزان تولید دوپامین نیز بالا خواهد رفت. حیوانات حامل منابع سرشاری از پروتئین هستند. انواع گوشت، تخم مرغ و لبنیات که به عنوان پروتئین کامل شناخته می‌شوند، حاوی تمام انواع اسیدآمینه‌های ضروری و غیر ضروری مورد نیاز بدن هستند. گندم منبع غنی دیگری از فنیل آلانین محسوب میشود.
میوه‌ها و سبزیجات
مصرف روزانه مقدار کافی از میوه‌ها وسبزیجات باعث بالا رفتن آنتی اکسیدان میشود. دوپامین‌ها به راحتی در بدن اکسید می‌شوند، بنابراین، خوردن غذاهایی که سرشار از آنتی اکسیدان هستند موجب حفظ سطح دوپامین در بدن و نیز مانع کاهش آن میشود. سیب‌ها حاوی کورستین هستند؛ آنتی اکسیدانی که موجب کاهش خطر بروز اختلالات عصبی میشود. موزها حاوی تیروزین هستند؛ اسید آمینه‌ای که برای تولید دوپامین استفاده میشود. کرفس، چغندر، خیار، فلفل شیرین، هندوانه و دیگر سبزیجات، باعث بالا رفتن میزان دوپامین در بدن می‌شوند.
ماهی‌های پرچرب
ماهی‌هایی مانند ماکرل، سالمون، ساردین، قزل آلا و ماهی تون، همه سرشار از اسیدهای چرب امگا ٣ هستند. این چربی‌های مفید، نقش بسیار مهمی در تنظیم عملکردهای جسمی مانند تولید دوپامین دارند. طی آزمایشاتی که توسط دانشمندان فرانسوی بر روی موش‌ها انجام گرفت، مشخص شد که کمبود اسیدهای چرب امگا ٣ در غذا، ارتباط مستقیمی با کاهش میزان دوپامین در مغز دارد.
