همه چیز درباره سوزوکی سواس

سوزوکی سواس یک نام ناآشنا است که به یک خودرو بسیار آشنا چسبانده شده است که ظاهر تویوتا کورولا تورینگ اسپرتز یا مدل استیت را دارد (سواس بر خلاف کورولا فقط مدل استیت دارد). سواس نمونه‌ای چشمگیر و جسورانه از کاری است که در این کسب‌وکار آن را «مهندسی نام ونشان» می‌نامند، یعنی دستکاری چند چیز جزئی در خودرویی که در تمام ابعاد اصلی، مشابه قبلی است، برای اهداف بازاریابی.

بدین ترتیب سواس همان موتور ۱.۳ لیتری کورولا را دارد؛ در کنار محرک هیبریدی نیمه‌برقی تویوتا که امتحان خود را به‌خوبی پس داده است؛ همان بدنه، همان ترمزها، کیسه‌های هوا و صندلی‌ها… در واقع تنها راه تشخیص این دوقلوها از هم سبک جلوبندی، جلوپنجره و سپر متفاوتشان، فرمان و خب، لوگو جلو و عقب خودروها است. در واقع تا جایی که من می‌فهمم، درست انگار فقط علامت «S» سوزوکی را روی لوگو تویوتا پشت خودرو چسبانده باشند، بی‌آنکه به خود زحمت کندن آن یکی و چسباندن این را بدهند.

ویژگی‌ها

اگر بخواهیم منصف باشیم، گارانتی تویوتا بسیار طولانی‌تر است اما با توجه به مشابهت این دو خودرو و اینکه بعید است اصلا خراب شوند، این گارانتی کمی تشریفاتی است. تویوتا را بیشتر معامله می‌کنند اما سوزوکی بسیار خوشنام است. در اینجا نکته حقیقی و علت اینکه مهندسی نام و نشان می‌تواند به نفع خریدار ماهر تمام شود، این است که سوزوکی سواس بسیار ارزان‌تر از خواهرش تویوتا است؛ گرچه این روزها اساسا هرگونه معامله‌ای سخت‌تر شده چون بازار با کمبود موجودی جدید مواجه است. جذاب است، نه؟

ریشه‌های تولید سواس نیز چنین است‌ــ جمود فزاینده و تاسف‌بار اکوسیستم خودروسازی ژاپن که روزگاری باشکوه بود. از دهه ۱۹۶۰ تا دهه ۱۹۹۰ شرکت‌های اروپایی و آمریکایی دچار جنون مداوم ادغام بودند و نام‌های تجاری خوب و مستقلی نظیر ساب، سیتروئن و لانسیا در آن میانه له و بلعیده شدند.

در مقابل، سازندگان ژاپنی تقریبا قاطعانه استقلال خود را حفظ کردند: تویوتا، هوندا، نیسان، میتسوبیشی، ایسوزو، مزدا، سوبارو، دایهاتسو و سوزوکی همگی فضا و جایگاه خود را نگه داشتند و اغلب زیر چتر خط‌‌مشی مهربانانه دولت نبودند. اغلب به طور عجیب و غریبی گزینه‌ها را افزایش دادند؛ به ازای هر مدل ملال‌آور سانی یا کاریزما، یک ایمپرزای موتور بوکسوری چهار چرخ محرک، مدل جذاب کاپن و مدل بانمک ایسوزو پیازا هم موجود است. این شرکت‌ها شور و اشتیاق ما را برانگیختند اما الان برخی از آن‌ها از بازار بریتانیا خارج شده‌اند.

فشار جهانی‌سازی، رقابت و ظرفیت مازاد سبب شده است شخصیت مجزای این نام‌های تجاری ژاپنی بر اثر سهامداری متقابل و سرمایه‌گذاری‌های مشترک در حال اضمحلال باشد و غولی مانند تویوتا ظریف‌تر از همیشه در حال بلعیدن آن‌ها است. حالا موج مدل‌های هیبریدی جدید سوزوکی راه افتاده است‌ــ چرا به خود زحمت بدهیم چرخ یا فناوری هیبرید تویوتا را از نو اختراع کنیم.

آنجا شوق صنعتی بیشتر است. حتی رانندگی با سواس پاداش‌های خاص خود را به همراه دارد. فراری که سوار می‌شدم، عیاشی سالخورده بودم. بنتلی هم که می‌راندم، ملاکی بودم صاحب هزار جریب زمین، یک رودخانه و یک کارخانه عرق‌کشی. سواس هم که سوار می‌شدم، راننده اوبر بودم و کمابیش می‌توان گفت انگار سواس/کورولا را با ذهنیت کاربرد تاکسی‌های کوچک تجاری ساخته‌اند. فضای کاربردی آن زیاد است (۵۹۸ لیتر برای نوع کف صاف)، تودوزی مات اما با دوام است و به خاطر محرک هیبریدی در سرعت‌های پایین صدایی ندارد.

در جلو و عقب دارای حسگر مخصوص پارک کردن است و می‌توانید گوشی خود را به برق آن وصل کنید و تماس بگیرید و از برنامه‌های خود استفاده کنید (امکانات راه‌یابی ماهواره‌ای ندارد). برای درون شهر خیلی خوب است و می‌تواند با ترافیک هماهنگ شود اما متوجه شدیم وقتی پا را پایین می‌گذاریم، از جعبه دنده خودکار هیبریدی معمول تویوتا سروصدای زیادی بلند می‌شود. باید بگویم در ساخت این خودرو اقتصادی بودن مد نظر بوده است نه عملکرد.

نباید خیلی افاده‌ای بود. از هر کسی برمی‌آید و هرکسی می‌تواند اگر ارزانی هدف نباشد، خودرویی معرکه بسازد ولی ساختن خودرویی پیشرفته، قابل‌اطمینان و ایمن مثل سوزوکی سواس تا یکی دو دهه پیش، جزو خیالات به شمار می‌آمد: سواس با سیستم بازدارنده سرعت و کمک به بین خطوط راندن خود عملا خودران به حساب می‌آید و همه این امکانات با قیمت بسیار معقولی فراهم شده است. تغییر نام تجاری کار خوبی است، به شرطی که بقیه قابلیت‌های مهندسی هم مانند سواس چشمگیر باشند. این خودرو از این منظر عین تمام خودروهای لامبورگینی شگفت‌انگیز است. سال نو مبارک.