در گردباد زندگی شهری معاصر، جایی که ثانیه ها بی وقفه در حال گذر هستند، ضرب المثل “زمان طلاست” هرگز گزنده تر به نظر نرسیده است. در میان این حرکت بی وقفه در دقیقه ها و ساعت هایی که درک ما از زمان را تشکیل می دهند، یک مطالعه جدید پرده از پناهگاه بالقوه ای از طوفان زمانی برمی دارد: طبیعت.
روزهای ما که با تیک‌تاک بی‌وقفه ساعت تقسیم می‌شوند، به سرعت می‌گذرند و ما را بااحساس فراگیر کمبود وقت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
این کاوش بر سرعت استرس‌زای زندگی شهری تأکید می‌کند و پیشنهاد می‌کند که غوطه‌ورشدن در طبیعت و محیط‌های طبیعی می‌تواند ساعت‌های داخلی ما را مجدداً تنظیم کند و درک سالم‌تری از جریان دست‌نیافتنی زمان ارائه دهد.
تیک زدن متفاوت: سیالیت ادراک زمان
در قلب این تحقیق، درک این است که درک زمان ذاتاً ذهنی است و تحت‌تأثیر بافت‌هایی از فرایندهای شناختی از جمله توجه، حافظه و احساسات قرار دارد. دکتر ریکاردو کورئیا، استادیار دانشگاه تورکو، فنلاند، به تشریح این پیچیدگی می‌پردازد
دکتر کورئیا «درک زمان در انسان‌ها بسیار ذهنی است و توسط فعل‌وانفعال پیچیده‌ای از عوامل مرتبط با توجه، حافظه، احساسات و وضعیت فیزیکی تنظیم می‌شود. به‌عنوان‌مثال، ممکن است به نظر برسد که زمان در ترافیک برای رسیدن به دیدار با یک دوست راکد است، و سپس ممکن است درحالی‌که با هم خوش می‌گذرانیم به سرعت بگذرد.»
او می‌گوید: «زندگی در شهرها و تمام الزامات آن، بر فرایندهایی که بر نحوه درک زمان تأثیر می‌گذارد، فشار وارد می‌کند. در مقابل، شناخته شده است که طبیعت اثر ترمیمی برای انسان دارد و ممکن است به ما کمک کند تا حس متعادل‌تری از زمان را بازیابی کنیم.»
ساعت‌های سبز: دکمه مکث طبیعت
تحقیقات کورئیا که در مجله People and Nature توسط انجمن اکولوژی بریتانیا منتشر شده است، به ادبیات علمی برای کشف ظرافت‌های تأثیر محیط‌های طبیعی بر درک زمان انسان می‌پردازد. یافته‌ها دو جنبه دارند که هر دو به مدت و دیدگاه زمان اشاره دارند.
اول، پدیده مدت‌زمان وجود دارد که به چگونگی احساس و درک ما از گذر زمان اشاره دارد. مطالعات نشان می‌دهد که وقتی زمان را در شهرها یا طبیعت می‌گذرانیم، احساس متفاوتی دارد.
وقتی در طبیعت هستیم، احساس می‌کنیم زمان کندتر می‌گذرد و فکر می‌کنیم مدت بیشتری در آنجا بوده‌ایم. این باعث می‌شود احساس کنیم “زمان به دست می‌آوریم” و “زمان” بیشتری برای لذت‌بردن از چیزها داریم.
تجربیات طبیعت باعث می‌شود کمتر احساس کنیم که همیشه عجله داریم. این تضاد در مقابل زندگی شهری کاملاً مشهود است، جایی که زمان اغلب زودگذر و ناکافی به نظر می‌رسد، گویی همیشه عجله داریم.
گسترش زمانی: چگونه طبیعت زمان را کش می‌دهد
علاوه بر این، کورئیا زمانی که افراد از منظر شهر به منظر طبیعت حرکت می‌کنند، تغییر در دیدگاه زمانی را کشف می‌کند.
این دیدگاه شامل سفر ذهنی ما در زمان است – از یادآوری گذشته تا برنامه‌ریزی برای آینده.
به نظر می‌رسد طبیعت، انتقال نرم بین این حالات زمانی را تسهیل می‌کند و دیدگاهی متعادل‌تر و مثبت‌تر را ترویج می‌کند.
این امر به‌ویژه در دنیای پرهیاهوی امروز که تمرکز منفی بر زمان می‌تواند منجر به رفتارهای مخرب و تأثیر بر سلامت روان شود، اهمیت دارد.
تغییر دیدگاه: سفر در زمان طبیعت
دکتر ریکاردو کورئیا تأیید می‌کند: «در مجموع، شواهد موجود به‌شدت نشان می‌دهد که تجربیات طبیعت نقش مهمی در تنظیم و حفظ حس سالم زمان ایفا می‌کند و فکر می‌کنم تأثیر طبیعت بر رفاه انسان باید بهتر شناخته شود.»
کورئیا نتیجه‌گیری می‌کند: «علاوه بر این، ما اطلاعات دقیقی در مورد اینکه کدام عناصر طبیعت یا تجربیات طبیعت بیشترین تأثیر را بر درک زمان ما می‌گذارند، نداریم. درک بهتر این جنبه‌ها می‌تواند اطلاعات مهمی را در اختیار ما قرار دهد که به ما در طراحی شهرها و پارک‌هایمان کمک می‌کند تا رفاه جمعی‌مان را تقویت کنند.»
درک زمان انسان و طبیعت
همان‌طور که در بالا گفته شد، درک زمان انسان موضوعی جذاب است که نشان می‌دهد چگونه گذر زمان را تجربه و درک می‌کنیم. برخلاف تیک‌تاک ثابت ساعت، حس درونی ما از زمان می‌تواند تحت‌تأثیر عوامل مختلفی از جمله احساسات، فعالیت‌ها و محیطمان کشیده و فشرده شود.
ماهیت سیال زمان
درک زمان ثابت نیست – سیال و ذهنی است. وقتی درگیر فعالیت‌های لذت‌بخش هستیم، به نظر می‌رسد زمان به سرعت می‌گذرد.
برعکس، وقتی خسته یا مضطرب هستیم، دقایق می‌توانند؛ مانند ساعت‌ها به نظر برسند. این تنوع نشان می‌دهد که درک ما از زمان به طور عمیقی با حالات ذهنی و عاطفی ما مرتبط است.
عوامل مؤثر بر درک زمان
چندین عامل نقش اساسی در نحوه درک زمان ایفا می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، توجه به طور قابل‌توجهی بر آگاهی ما از زمان تأثیر می‌گذارد.
هنگامی که به طور متمرکز روی یک کار تمرکز می‌کنیم، ممکن است از زمان غافل شویم و چیزی را تجربه کنیم که به‌عنوان حالت “جریان” شناخته می‌شود. احساسات نیز بر درک زمان تأثیر می‌گذارد. تجربیات شاد باعث می‌شود زمان کوتاه‌تر به نظر برسد، درحالی‌که احساسات منفی می‌تواند آن را طولانی‌تر کند.
نقش سن در درک زمان
جالب اینجاست که سن بر نحوه درک زمان ما تأثیر می‌گذارد. با افزایش سن، به نظر می‌رسد زمان سرعت می‌گیرد.
این پدیده اغلب به ماهیت نسبی زمان نسبت داده می‌شود. با افزایش سن، هر سال سهم کمتری از زندگی ما را نشان می‌دهد و آن را کوتاه‌تر می‌کند.
درک زمان و سلامتی
درک زمان می‌تواند پیامدهای سلامتی داشته باشد. سطح بالای استرس که اغلب با حس تحریف شده زمان مرتبط است، می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی شود.
یادگیری مدیریت درک زمان خود، شاید با استفاده از تکنیک‌های ذهن‌آگاهی یا آرامش، می‌تواند به بهبود رفاه کمک کند.
تأثیر فناوری
در عصر دیجیتال امروز، فناوری نیز بر درک زمان ما تأثیر می‌گذارد. بمباران مداوم اطلاعات می‌تواند باعث شود زمان به سرعت بگذرد و به احساس کمبود زمان دامن بزند.
ایجاد تعادل بین استفاده از فناوری و گذراندن زمان در طبیعت یا فعالیت‌های بدون وابستگی به فناوری می‌تواند به بازگرداندن تعادل سالم‌تر زمان کمک کند.
در پایان، درک زمان انسان یک تعامل پیچیده از عوامل روان‌شناختی، عاطفی و محیطی است. با درک نحوه تأثیر این عناصر بر حس زمان خود، می‌توانیم گام‌هایی برای ارتقای رفاه خود، کاهش استرس و زندگی در لحظه حال و رضایت‌بخش‌تر برداریم.
تشخیص ماهیت ذهنی زمان ما را تشویق می‌کند تا هر لحظه را گرامی بداریم، با این علم که درک ما واقعیت ما را شکل می‌دهد.
مطالعه کامل در مجله People and Nature منتشر شده است.
