بوی آشنایی که پس از بارش باران بر روی خاک خشک در هوا پخش می‌شود، توسط جئوسمین، یک ترکیب میکروبی با بوی خاکی و کپک‌مانند ایجاد می‌شود. این بوی جذاب و ظاهراً جادویی می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت غذا و آب ما داشته باشد.
کشف تغییر دهنده بازی
یک کشف نوآورانه اکنون بینش‌های بی‌سابقه‌ای به این ترکیب جذاب ارائه می‌دهد.
رمزگشایی از رایحه زمین
برای اولین بار در تاریخ، دانشمندان گیرنده بویایی انسانی برای جئوسمین را شناسایی و مشخص کرده‌اند. تیمی به رهبری دیتمار کراتوورست از موسسه لایبنیتس برای بیولوژی سیستم‌های غذایی در دانشگاه فنی مونیخ این کشف را انجام داده است.
این یافته‌ها درک عمیق‌تری از مکانیزم‌های پیچیده‌ای که ما این بوی آشنا و خاطره‌انگیز را درک می‌کنیم، فراهم می‌آورند.
جئوسمین تنها یک پدیده حسی نیست؛ بلکه نقش قابل توجهی در محیط ما ایفا می‌کند. این ترکیب توسط میکروارگانیسم‌ها در خاک تولید می‌شود و در گیاهان مختلفی مانند گل‌های کاکتوس و چغندر قرمز یافت می‌شود.
این ترکیب بودار واکنش‌های مختلفی را در موجودات مختلف برانگیخته و به عنوان یک ماده سیگنالینگ شیمیایی عمل می‌کند. به عنوان مثال، بوی آن به مگس‌های میوه درباره غذای خراب هشدار می‌دهد و شترها را به مناطق پر آب جذب می‌کند.
تاثیر بوی جئوسمین بر کیفیت غذا
در حالی که بوی جئوسمین جذابیت حسی برخی غذاها مانند چغندر قرمز را افزایش می‌دهد، حضور آن در برخی دیگر می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
استفانی فرانک، شیمی‌دان غذایی در موسسه لایبنیتس، بر تاثیر منفی آن بر کیفیت حسی و پذیرش چندین غذا از جمله ماهی، لوبیا، کاکائو، آب، شراب و آب انگور تأکید می‌کند.
شگفت‌انگیز است که انسان‌ها می‌توانند بوی آن را در آب در غلظت‌های پایین تشخیص دهند، که معادل یک قاشق چای‌خوری جئوسمین در ۲۰۰ استخر المپیک آب است.
گیرنده بویایی برای جئوسمین
با وجود شناخته شدن جئوسمین از سال ۱۹۶۵ و اهمیت آن در تولید غذا، گیرنده بویایی خاصی که انسان‌ها برای درک این ترکیب استفاده می‌کنند، تا کنون ناشناخته بود.
تیمی از محققان به رهبری دیتمار کراتوورست به یک غربالگری دو جهته گیرنده پرداختند و با موفقیت گیرنده مربوطه را شناسایی و مشخص کردند.
جالب اینکه، از بین ۶۱۶ واریانت گیرنده بویایی انسانی که آن‌ها آزمایش کردند، تنها یک گیرنده، OR11A1، به جئوسمین در غلظت‌های فیزیولوژیکی پاسخ داد.
مسیر به سوی بهبود کنترل کیفیت
دیتمار کراتوورست پیشنهاد می‌کند که یافته‌های اخیر آن‌ها، که بر اهمیت بیولوژیکی جئوسمین تأکید می‌کند، می‌تواند راه را برای توسعه سیستم‌های نوآورانه تشخیصی هموار کند.
این سیستم‌ها می‌توانند برای نظارت بر کیفیت غذا در طول تولید و ذخیره‌سازی یا کنترل کیفیت آب مخازن آب شیرین مورد استفاده قرار گیرند.
این تحقیق یک گام بزرگ به سوی درک این جنبه اساسی از دنیای حسی ما را نشان می‌دهد، که نقش اساسی جئوسمین را در هر دو محیط ما و درک ما از آن آشکار می‌کند.
جئوسمین: پل بین طبیعت و تجربه انسانی
تعامل جذاب بین جئوسمین و درک انسانی فراتر از لذت حسی است؛ این ارتباط عمیق بین طبیعت و جامعه را برجسته می‌کند.
به عنوان یک محصول اجتناب‌ناپذیر از فعالیت میکروبی در خاک، جئوسمین به عنوان یادآوری ملموس از توازن اکولوژیکی و شبکه پیچیده تعاملاتی که زیربنای محیط ما هستند، عمل می‌کند.
این ارتباط بیشتر از یک تجربه حسی را ارائه می‌دهد؛ بلکه تفکر درباره شیوه‌های کشاورزی پایدار و اهمیت حفظ سلامت خاک را تحریک می‌کند.
با ادامه تحقیقات در پیچیدگی‌های جئوسمین، دانشمندان بینش‌هایی را کشف می‌کنند که ممکن است منجر به پیشرفت‌هایی در هر دو حوزه حفاظت محیط زیست و بهبود کیفیت غذا شود.
با افزایش قدردانی از این ترکیب طبیعی، ما تشویق می‌شویم به نقش خود در حفظ سیستم‌های محیطی که آن را تولید می‌کنند، فکر کنیم و به نگرشی محافظتی نسبت به منابع سیاره‌مان الهام ببخشیم.
در نهایت، سفر به درک جئوسمین تنها یک تلاش علمی نیست بلکه یک روایت مشترک درباره رابطه ما با زمین است که بر سلامت، غذا و آینده ما تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه در مجله شیمی کشاورزی و غذایی منتشر شده است.
