بحث درباره مهندسان شبح در صنعت نرم‌افزار که تقریباً هیچ کاری انجام نمی‌دهند، شدت گرفته است. بر اساس تحقیقات دانشگاه استنفورد، ۱۴ درصد از مهندسان تقریباً هیچ کاری نمی‌کنند و دلیل آن کاهش انگیزه و فرهنگ کاری معیوب است.
یگور دنیسوف-بلانچ مدیوم نیست، بلکه یک پژوهشگر در دانشکده کسب‌وکار استنفورد است. اما او هفته‌های اخیر را به «ارتباط با ارواح» گذرانده است. بسیاری از آن‌ها عصبانی بودند. این واکنش‌ها پس از آن آغاز شد که این دانشجوی کارشناسی ارشد ۳۲ ساله، خلاصه‌ای از یافته‌های خود درباره بهره‌وری برنامه‌نویسان در صدها شرکت را که با تحلیل داده‌های جهانی به دست آورده بود، در اینترنت منتشر کرد.
دنیسوف-بلانچ در شبکه اجتماعی X نوشت: «۹.۵ درصد از مهندسان نرم‌افزار تقریباً هیچ کاری انجام نمی‌دهند.» میزان مشارکت آن‌ها در کدنویسی آن‌قدر کم بود که او گمان می‌کرد یا تنبل هستند یا به‌طور مخفیانه از دو شرکت فناوری حقوق دریافت می‌کنند. دنیسوف-بلانچ این افراد را «مهندسان شبح» نامید.
پس از اینکه پست او تقریباً ۴ میلیون بار دیده شد، برخی افراد که خود را مهندس شبح می‌نامیدند با او تماس گرفتند. در ایمیل‌هایی که واشنگتن پست مشاهده کرد، آن‌ها در پیام‌هایی که از دفاع گرفته تا بی‌احترامی و عصبانیت متغیر بود، اذعان کردند که از چیزی که فرهنگ‌های شرکتی معیوب می‌دانستند، سوءاستفاده کرده‌اند و اغلب ادعا می‌کردند که تقصیر آن‌ها نبوده است.
رفتاری رایج در شرکت‌های فناوری
دنیسوف-بلانچ یافته‌های خود را، که هنوز به‌صورت مقاله علمی داوری‌شده منتشر نشده است، پس از آن به اشتراک گذاشت که یکی از سرمایه‌گذاران سیلیکون ولی بحث قدیمی درباره وجود مهندسان شبح را دوباره شعله‌ور کرد.
دی دی داس، ماه گذشته در پیامی در شبکه اجتماعی X نوشت: «همه فکر می‌کنند این موضوع اغراق است، اما شخصاً مهندسان نرم‌افزار زیادی را می‌شناسم که با تغییر دو خط کد در ماه، چند ایمیل، چند جلسه، دورکاری و حداکثر ۵ ساعت کار در هفته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار دلار حقوق می‌گیرند.»
داس که به درخواست مصاحبه پاسخ نداد، از ۱۳ شرکتی نام برد که به گفته او این رفتارها در آن‌ها رایج است، از شرکت پیشرو سیسکو گرفته تا غول ابری سیلزفورس. او همچنین جزئیات چند ترفند رایج را درباره اینکه مهندسان شبح چگونه از انجام وظایف خود سرباز می‌زنند، بیان کرد. از جمله استفاده مکرر از وضعیت «در جلسه» در اپلیکیشن‌های چت کاری و بهره‌گیری از دستگاه‌های کم‌هزینه‌ای به نام «حرکت‌دهنده ماوس» برای ایجاد این تصور که دائماً مشغول کار هستند.
بحث درباره مهندسان شبح موضوع تازه‌ای نیست
یکی از شرکت‌هایی که داس آن را «پناهگاه افراد کم‌بازده» نامید، شرکت Box بود. مدیرعامل این شرکت، آرون لوی، آن صبح پیام را دید و در ساعات پایانی شب همان روز، از طریق شبکه اجتماعی X پاسخ داد: «این روز واقعاً روز سازنده‌ای بود.»
لوی در مصاحبه‌ای تلفنی گفت که هرچند بلافاصله هیچ‌کس را اخراج نکرد، اما این بحث آنلاین منجر به ایجاد گفت‌وگوهای جدیدی درباره موضوعی شد که رهبران شرکتش قبلاً روی آن تمرکز کرده بودند.
او توضیح داد که طی چهار سال گذشته، با افزایش شدید دورکاری در صنعت فناوری، شرکت نه‌تنها روی بهره‌وری مهندسان بلکه روی بهره‌وری تمامی کارکنان متمرکز شده است. او افزود که Box تعداد تیم‌ها را برای جلوگیری از همپوشانی مسئولیت‌ها کاهش داده، تعداد جلسات را کمتر کرده و در زمینه تحقیق و توسعه گزینشی‌تر عمل کرده است.
شرکت‌های بزرگ آسیب‌پذیرترند
دنیسوف-بلانچ پس از ایجاد یک الگوریتم یادگیری ماشین برای تحلیل بهره‌وری برنامه‌نویسان به کمک میخال کوسینسکی، استاد روان‌شناسی سازمانی دانشگاه استنفورد، و سیمون آبستبام، مدیر ارشد سابق فناوری در پلتفرم Crunchyroll، به این نتیجه رسید که شرکت‌های بزرگ در برابر مهندسان شبح آسیب‌پذیرترند، اما شرکت‌های کوچک نیز از این موضوع مصون نیستند.
کوسینسکی در مصاحبه‌ای گفت که پیچیدگی کار و ساختارهای پیچیده برخی شرکت‌های بزرگ فناوری، ارزیابی بهره‌وری مهندسان را دشوار می‌کند. او هشدار داد که شناسایی و رفع عملکردهای پایین ضروری است، زیرا این موضوع «افراد بی‌کفایت را تشویق می‌کند و پاداش کارکنان کارآمد را کاهش می‌دهد.»
ترجیح به دورکاری
تحقیقات استنفورد نشان داد که بهره‌وری بالاترین برنامه‌نویسان از خانه بیشتر است، اما مهندسان شبح نیز تمایل بیشتری به دورکاری دارند.
از دست دادن انگیزه، علت اصلی
دنیسوف-بلانچ مهندسان شبح را بیشتر افرادی ناامید می‌داند تا متقلب. او گفت که این پدیده معمولاً از نارضایتی از شغلشان و عدم ارتباط بین تلاش، پاداش و قدردانی ناشی می‌شود.
نیاز به اقدامات پیشگیرانه
دنیسوف-بلانچ معتقد است که هدف باید پیشگیری از این مسئله باشد نه سرزنش یا تنبیه کارکنان. او تأکید کرد که وظیفه‌اش درک علل این پدیده و جلوگیری از وقوع آن است.
