غار اصلی دانهوانگ به نام غار "موگائو" ( (Mogaoشناخته شده است. این غار در صحرای گبی قرار دارد و در قرن چهارم پزشکان بودایی برای درمان توسط مدیتیشن از این مکان استفاده می‌کردند. اکثر غارها یک محراب مرکزی با یک مجسمه بزرگ بودا دردو طرف آن، و نقاشی‌های دیواری که سه زندگی بودا را به تصویر می‌کشد و گهگاه پرتره از اهدا کنندگان دیده می‌شود.
با توجه به گزارش روزنامه صبح جنوب چین، شهرت دانهوانگ به عنوان یک منطقه بزرگ مقدس در سراسر قرن، باعث شد تا صنعتگران و نقاشان برای دیدن نقاشی‌های دیواری و مجسمه از نواحی دیگری از چین و آسیای مرکزی جذب این منطقه شوند. تا دهه ۱۹۳۰ راهبان هر دو دین بودایی و تائو، در این منطقه زندگی می‌کردند.
غارها نشان دهنده توسعه هنر چینی برای بیش از یک هزار سال است، و هم‌چنین چند فرهنگی بودن آن‌ها و هویت فرهنگی چین را آشکار می‌کند. اما این غارها که در طول قرن‌ها تکامل یافته، مورد بی‌توجهی قرار گرفته، و بسیاری از نقاشی‌های دیواری آسیب دیده‌اند. برای حفظ منطقه و آثار آن، آکادمی دانهوانگ در حال حاضر تعداد بازدید کنندگان و زمانی که آن‌ها مجازهستند در داخل بمانند را به شدت کنترل می‌کنند.
یاسمن فراهانی فرد
