1
این طور که مشخص است این علائم در ۶۰ درصد از کودکانی که مبتلا به ADHD هستند تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، ۴ درصد از بزرگسالان امریکا یا ۸ میلیون نفر به این اختلال مبتلا هستند. با این حال، بزرگسالان کمی هستند که در آنها ADHD تشخیص داده و درمان می‌شود.
این رفتارها ممکن است بر حسب موقعیت از خفیف تا شدید متغیر باشد یا همیشه حضور داشته باشد. برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD اگر به موضوعی علاقه‌مند باشند یا از کاری که می‌کنند هیجان‌زده شوند، ممکن است بتواند در مورد آن تمرکز کنند. برخی دیگر تحت هیچ شرایطی نمی‌توانند تمرکز کنند. برخی بزرگسالان به دنبال محرک هستند اما برخی دیگر از آن پرهیز می‌کنند. علاوه بر این، بزرگسالانی که ADHD دارند ممکن است انزواطلب و ضداجتماعی باشند یا حتی ممکن است بیش از اندازه اجتماعی باشند و از این رابطه به آن رابطه شرایط و اطرافیان خود را تغییر دهند.
داروهایی برای درمان ADHD در بزرگسالان
در گذشته، اولین درمانی که معمولاً برای بزرگسالان مبتلا به ADHD توصیه می‌شد داروهای محرک بودند. مطالعات نشان می‌دهد که تقریباً دوسوم از بزرگسالان مبتلا به ADHD، که این داروها را مصرف کردند، بهبود قابل توجهی در علائم ADHD نشان دادند. نمونه‌هایی از داروهای محرک که در بزرگسالان تجویز می‌شد عبارت‌اند از: اَدِرال ایکس‌آر، کانسِرتا، فوکالین ایکس‌آر، کوییلیوانت ایکس‌آر و ویوانس.
با این حال، گاهی در استفاده از محرک‌ها برای درمان ADHD بزرگسالان مشکلاتی وجود دارد. محرک‌ها مواد کنترل‌شده‌ای هستند و برای بزرگسالانی که مبتلا به ADHD هستند و مشکل سوءمصرف مواد دارند یا داشته‌اند مناسب نیستند. محرک‌های کوتاه‌اثر ممکن است زود اثر خود را از دست بدهند و از آنجا که بزرگسالان خودشان داروهایشان را می‌‌خورند و معمولاً مشکل فراموشی دارند، پیروی از میزان مصرف توصیه‌شده در طول روز ممکن است مشکل‌ساز شود. بزرگسالان ممکن است مشکلات قابل توجهی در عصر داشته باشند؛ یعنی زمانی که می‌خواهند کارهای منزل را انجام دهند، قبض‌ها را پرداخت کنند، به کودکان در انجام تکالیفشان کمک کنند، رانندگی کنند یا برای آرامش مواد مصرف کنند.
برای اطلاعات بیشتر، مطلب محرک‌درمانی در ADHD را ببینید.
استراترا یک داروی غیرمحرک است که برای درمان ADHD در بزرگسالان و کودکان و نوجوانان توسط FDA (سازمان غذا و دارو) تأیید شده است.
ارزیابی دقیق، برنامه‌ریزی درمان، مدیریت دارو، درمان شخصی، آموزش و حمایت خانوادگی، همه اینها به روش‌های جدید، برای کمک به فرد بزرگسالی که مبتلا به ADHD است و ایجاد اعتماد به نفس در او، ضروری است. از آنجا که ADHD اغلب با مشکلات دیگری همراه است (مانند ناتوانی در خواندن، اضطراب، اختلالات خلق‌وخو، وسواس و اعتیاد به مواد شیمیایی)، ارزیابی دقیق اولین گام در ایجاد برنامۀ درمانی جامع و سفارشی‌شده است.
زندگی با ADHD در بزرگسالی
با اینکه در بیشتر مردم ADHD پیشرفت نمی‌کند، اما آنها یاد می‌گیرند که با آن سازگار شوند. اگر مشکلات مربوط به ADHD به شیوۀ صحیح از طریق زندگی مدیریت شود، بزرگسالانی که مبتلا به ADHD هستند یاد می‌گیرند که قدرت شخصی داشته باشند و ثمربخش و موفق باشند.
این طور که مشخص است این علائم در ۶۰ درصد از کودکانی که مبتلا به ADHD هستند تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، ۴ درصد از بزرگسالان امریکا یا ۸ میلیون نفر به این اختلال مبتلا هستند. با این حال، بزرگسالان کمی هستند که در آنها ADHD تشخیص داده و درمان می‌شود.
ADHD در بزرگسالان
افرادی که مبتلا به ADHD هستند در دنبال کردن مسیر، به یاد آوردن اطلاعات، تمرکز، سازمان‌دهی کردن امور یا تمام کردن کارهای خود در زمان محدود، با مشکل مواجه هستند. اگر این مشکلات به درستی مدیریت نشوند، می‌توانند منجر به مشکلات رفتاری، احساسی، اجتماعی، شغلی و تحصیلی شود.
آماری در مورد بزرگسالان مبتلا به ADHD
- ۳ تا ۱۰ درصد از بچه‌های مدرسه‌ای به ADHD مبتلا هستند و ۶۰ درصد از آنها این علائم را تا بزرگسالی همراه خود دارند و بر عملکرد آنها تأثیر می‌گذارد.
- میزان شیوع برای ADHD در بزرگسالان مانند کودکان به‌خوبی تعیین نشده است اما در حدود ۴ تا ۵ درصد است.
- ابتلا به ADHD در مردان بیشتر از زنان در دوران کودکی است اما این نسبت در بزرگسالی تقریباً یکسان است.
رفتارها و مشکلات رایج در بزرگسالان مبتلا به ADHD
رفتارها و مشکلاتی که در ادامه عنوان می‌شود به طور مستقیم ریشه در ADHD دارد یا ممکن است نتیجۀ مشکلات مرتبط با سازگاری با آنها باشد:
رفتارها و مشکلاتی که در ادامه عنوان می‌شود به طور مستقیم ریشه در ADHD دارد یا ممکن است نتیجۀ مشکلات مرتبط با سازگاری با آنها باشد:
- اضطراب
- کسالت مزمن
- کندی و فراموشی مزمن
- افسردگی
- مشکل در تمرکز کردن هنگام خواندن
- مشکل در کنترل عصبانیت
- مشکل در استخدام شدن
- رفتارهای آنی
- تحمل کم در ناکامی
- اعتماد به نفس پایین
- تغییر خلق‌وخو
- مهارت‌های سازمانی ضعیف
- تعلل‌ورزی و طفره رفتن
- مشکل در ارتباط
- سوءمصرف مواد یا اعتیاد
این رفتارها ممکن است بر حسب موقعیت از خفیف تا شدید متغیر باشد یا همیشه حضور داشته باشد. برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD اگر به موضوعی علاقه‌مند باشند یا از کاری که می‌کنند هیجان‌زده شوند، ممکن است بتواند در مورد آن تمرکز کنند. برخی دیگر تحت هیچ شرایطی نمی‌توانند تمرکز کنند. برخی بزرگسالان به دنبال محرک هستند اما برخی دیگر از آن پرهیز می‌کنند. علاوه بر این، بزرگسالانی که ADHD دارند ممکن است انزواطلب و ضداجتماعی باشند یا حتی ممکن است بیش از اندازه اجتماعی باشند و از این رابطه به آن رابطه شرایط و اطرافیان خود را تغییر دهند.
آسیب‌های مربوط به مدرسه در بزرگسالان مبتلا به ADHD
بزرگسالانی که ADHD دارند ممکن است مشکلات زیر را داشته باشند:
بزرگسالانی که ADHD دارند ممکن است مشکلات زیر را داشته باشند:
- عملکرد تحصیلی ضعیف و موفقیت کم در آموزش
- عملکرد تنبیهی زیاد در مدرسه
- مردود شدن و دوباره سر یک کلاس رفتن
- اخراج شدن از مدرسه به کرات
آسیب‌های کاری در بزرگسالان مبتلا به ADHD
بزرگسالانی که ADHD دارند احتمالاً:
بزرگسالانی که ADHD دارند احتمالاً:
- زیاد شغل عوض می‌کنند و عملکرد ضعیفی دارند
- رضایت شغلی کمی دارند، به موفقیت‌های شغلی کمی نائل می‌شوند و به دلیل وضعیت روانی نافرمانی می‌کنند
آسیب‌های اجتماعی در بزرگسالان مبتلا به ADHD
بزرگسالانی که به ADHD مبتلا هستند ممکن است:
بزرگسالانی که به ADHD مبتلا هستند ممکن است:
- وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایینی داشته باشند.
- تخلفات رانندگی داشته باشند مانند اخطار برای رعایت سرعت مجاز، تعلیق گواهینامه و مقصر بودن در چندین تصادف
- به خودشان و دیگران در عادات رانندگی رتبۀ پایین می‌دهند
- مصرف مواد غیرقانونی در آنها بالا است
- سیگار می‌کشند
- به دلیل ناهنجاری‌های روانی خود را به مراکز درمانی معرفی می‌کنند (بیماران خودمعرف هستند)
آسیب‌های ارتباط در بزرگسالان مبتلا به ADHD
بزرگسالانی که مبتلا به ADHD هستند احتمالاً:
- مشکلات زناشویی بیشتری دارند و چندین بار ازدواج کرده‌اند.
- وقوع جدایی و طلاق در آنها بیشتر است.
بیشتر این آسیب‌های ارتباطی با برطرف کردن این اختلال از بین می‌روند و می‌توانند با درمان مناسب کمتر شوند.
روش تشخیص ADHD در بزرگسالان
با اینکه ممکن است محققان در مورد تشخیص ADHD در بزرگسالان و شروع آن در سنین کودکی هم عقیده نباشند، اما همه بر این باورند که ADHD اختلالی نیست که در بزرگسالی ایجاد شده باشد و علائم آن باید در کودکی آغاز شده باشد. ارزیابی علائم ADHD و رفتار کودکان ممکن است یکی یا همۀ موارد زیر را شامل شود:
با اینکه ممکن است محققان در مورد تشخیص ADHD در بزرگسالان و شروع آن در سنین کودکی هم عقیده نباشند، اما همه بر این باورند که ADHD اختلالی نیست که در بزرگسالی ایجاد شده باشد و علائم آن باید در کودکی آغاز شده باشد. ارزیابی علائم ADHD و رفتار کودکان ممکن است یکی یا همۀ موارد زیر را شامل شود:
- یک پرسشنامه، برای اینکه تعیین شود آیا بزرگسالان در کودکی به ADHD مبتلا بوده‌اند یا نه.
- کارت‌های گزارش کودکان، در صورتی که در دسترس‌اند، برای مشاهدۀ نظراتی که در مورد مشکلات رفتاری، تمرکز ضعیف، تلاش کم یا عدم موفقیت مربوط به پتانسیل‌های دانش‌آموز ارائه شده است.
- گفت‌وگو با والدین در مورد علائمی که در دوران کودکی وجود داشته است.
- سابقۀ کامل از بزرگسالانی که چنین علائمی دارند. خود شخص هم ممکن است به وجود چنین علائمی در کودکی‌اش اقرار کند.
سابقۀ رشد باید با ADHD همخوانی داشته باشد؛ مثلاً شواهد مشکلاتی با هم‌سن وسال‌های خود، شب‌ادراری، افت تحصیلی، اخراج موقت، مداخلات خاص مانند نشستن در جلوی کلاس.
ثبت سابقۀ خانوادگی ابتلا به ADHD نیز باید انجام شود:
ثبت سابقۀ خانوادگی ابتلا به ADHD نیز باید انجام شود:
- معاینۀ جسمی برای رد احتمال ابتلا به بیماری‌های دیگر پزشکی یا عصبی
- آزمایش خون
- آزمایشات روانی
داروهایی برای درمان ADHD در بزرگسالان
در گذشته، اولین درمانی که معمولاً برای بزرگسالان مبتلا به ADHD توصیه می‌شد داروهای محرک بودند. مطالعات نشان می‌دهد که تقریباً دوسوم از بزرگسالان مبتلا به ADHD، که این داروها را مصرف کردند، بهبود قابل توجهی در علائم ADHD نشان دادند. نمونه‌هایی از داروهای محرک که در بزرگسالان تجویز می‌شد عبارت‌اند از: اَدِرال ایکس‌آر، کانسِرتا، فوکالین ایکس‌آر، کوییلیوانت ایکس‌آر و ویوانس.
با این حال، گاهی در استفاده از محرک‌ها برای درمان ADHD بزرگسالان مشکلاتی وجود دارد. محرک‌ها مواد کنترل‌شده‌ای هستند و برای بزرگسالانی که مبتلا به ADHD هستند و مشکل سوءمصرف مواد دارند یا داشته‌اند مناسب نیستند. محرک‌های کوتاه‌اثر ممکن است زود اثر خود را از دست بدهند و از آنجا که بزرگسالان خودشان داروهایشان را می‌‌خورند و معمولاً مشکل فراموشی دارند، پیروی از میزان مصرف توصیه‌شده در طول روز ممکن است مشکل‌ساز شود. بزرگسالان ممکن است مشکلات قابل توجهی در عصر داشته باشند؛ یعنی زمانی که می‌خواهند کارهای منزل را انجام دهند، قبض‌ها را پرداخت کنند، به کودکان در انجام تکالیفشان کمک کنند، رانندگی کنند یا برای آرامش مواد مصرف کنند.
برای اطلاعات بیشتر، مطلب محرک‌درمانی در ADHD را ببینید.
استراترا یک داروی غیرمحرک است که برای درمان ADHD در بزرگسالان و کودکان و نوجوانان توسط FDA (سازمان غذا و دارو) تأیید شده است.
رفتاردرمانی در بزرگسالان مبتلا به ADHA
بزرگسالان مبتلا به ADHD با یک یا چند مورد از موارد زیر ممکن است درمان شوند:
بزرگسالان مبتلا به ADHD با یک یا چند مورد از موارد زیر ممکن است درمان شوند:
- درمان رفتاری و شناختی شخصی برای بالا بردن اعتماد به نفس
- آموزش آرامش و مدیریت استرس برای کاهش اضطراب و استرس
- مدیریت زندگی در ایجاد هدف و راهکار برای سازمان‌دهی فعالیت‌های کار و منزل
- مدیریت شغل یا ایجاد رابطۀ کاری بهتر و بهبود عملکرد شغلی
- آموزش و درمان خانوادگی
ارزیابی دقیق، برنامه‌ریزی درمان، مدیریت دارو، درمان شخصی، آموزش و حمایت خانوادگی، همه اینها به روش‌های جدید، برای کمک به فرد بزرگسالی که مبتلا به ADHD است و ایجاد اعتماد به نفس در او، ضروری است. از آنجا که ADHD اغلب با مشکلات دیگری همراه است (مانند ناتوانی در خواندن، اضطراب، اختلالات خلق‌وخو، وسواس و اعتیاد به مواد شیمیایی)، ارزیابی دقیق اولین گام در ایجاد برنامۀ درمانی جامع و سفارشی‌شده است.
راهکارهای مدیریت رفتار روانی-اجتماعی
بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است از فواید برخی مفاهیم سازمانی اساسی و راهبردهای مدیریت رفتار برای غلبه بر این عارضه بهره‌مند شوند. در اینجا روش‌هایی ذکر شده است که می‌توانید آنها را به خودتان بیاموزید تا بر مشکلات مربوط به ADHD غلبه کنید و آنها را بیشتر مدیریت کنید:
- داروها را طبق تجویز مصرف کنید: اگر دارویی برای ADHD یا هر بیماری دیگر مصرف می‌کنید، حتماً آنها را دقیقاً سر وقت بخورید. فراموش کردن یک میزان یا دوز دارو یا خوردن دو میزان در یک زمان برای جبران زمانی که فراموش کرده‌اید، می‌تواند اثرات منفی برای شما و دیگران به همراه داشته باشد. اگر متوجه عوارض جانبی یا مشکلات دیگر شدید، هر چه سریع‌تر با پزشک خود صحبت کنید.
- خودتان را سر و سامان دهید: به خودتان بیاموزید که مرتب و منظم باشید. از وظایف روزانۀ خود فهرستی تهیه کنید (منطقی باشید!) و برای تکمیل آنها تلاش کنید. از یک برنامه‌ریز روزانه استفاده کنید، برای خودتان یادداشت بگذارید و وقتی باید قرار ملاقات یا کار خاصی یادتان بماند، ساعت هشدار تنظیم کنید.
- رفتارهای آنی خود را کنترل کنید: اگر کارهایی انجام می‌دهید و بعداً از آنها پشیمان می‌شوید، مانند پرخاشگری و عصبانی شدن با دیگران، با شمردن از یک تا ده، در حالی که به آرامی نفس می‌کشید، به جای حمله‌ور شدن، رفتار آنی یا تکانشی خود را مدیریت کنید. معمولاً رفتار آنی به همان سرعت که پدید می‌آید به همان سرعت هم از بین می‌رود.
- موجبات حواس‌پرتی را کم کنید: راه‌هایی برای کاهش گیجی و حواس‌پرتی در طول روز پیدا کنید. اگر با صدای بلند موسیقی یا تلویزیون حواستان پرت می‌شود، آن را خاموش کنید یا هدفون روی گوشتان بگذارید. به جاهای ساکت‌تر و آرام‌تر بروید یا از دیگران بخواهید به کمتر شدن حواس‌پرتی شما کمک کنند.
- برای انرژی بیش از حد خود، بازده سازنده ایجاد کنید: افرادی که مبتلا به ADHD هستند گاهی اوقات به نظر می‌رسد انرژی عصبی بیشتری نسبت به دیگران دارند. این بیش‌فعالی باید به روشی بازده داشته باشد. سرگرمی یا مشغولیت‌ها یا تفریحات دیگر می‌تواند مفید باشد.
- از دیگران کمک بخواهید: همۀ ما هر از گاهی به کمک نیاز داریم و مهم است که از کمک خواستن نهراسیم. اگر افکار یا رفتارهای مزاحم دارید، از یک مشاور بخواهید که تکنیک‌هایی برای کنترل آنها به شما آموزش دهد.
زندگی با ADHD در بزرگسالی
با اینکه در بیشتر مردم ADHD پیشرفت نمی‌کند، اما آنها یاد می‌گیرند که با آن سازگار شوند. اگر مشکلات مربوط به ADHD به شیوۀ صحیح از طریق زندگی مدیریت شود، بزرگسالانی که مبتلا به ADHD هستند یاد می‌گیرند که قدرت شخصی داشته باشند و ثمربخش و موفق باشند.
0 نظر
سلام خوب بود..ممنون
سلام من 21 سال دارم بنا به تشخیص پزشکم مبتلا به adhdهستم.
میخواستم بپرسم آیا امکان داره این بیماری فقط در بزدگستلی در فرد دیده بشه طوری که در بچگی نداشته باشه؟؟ چون من در کودکی و نوجوانی بسیار بسیار موفق بودم چه تو تحصیل و چه در ارتباط با دوستام. در مورد علایم بزرگسالی هم برخی از اون ها رو شدیدا دچارش شدم ولی نه همه ی مواردی رو که گفتین. چند تا از مورد های اصلی که در تعریفadhd نوشتین رو من اصلا اصلا ندارم. با خوندن این مطلب حس بدی دارم ممکن راهنماییم کنین؟؟؟؟
دوست عزیز
تیم محتوی فوت و فن کار ترجمه را انجام می‌دهند و قطعا پزشک متخصص قادر خواهد بود که به سوال شما به درستی پاسخ دهد
موفق باشید