از سال ۱۹۸۷ تاکنون WSC یا همان چالش جهانی اتومبیلهای خورشیدی تیمهایی از داروین در شمالیترین منطقه استرالیا را به سمت بخش بیابانی استرالیا در شهر ادلاید، پایتخت استرالیای جنوبی میکشاند. تیمهای شرکتکننده در مسابقه امسال از سراسر جهان آمده بودند؛ اما امسال سفر ۸ روزه هر تیم از داروین به ادلاید در دسته جدیدی از وسایل نقلیهای که از انرژیهای تجدیدپذیر بهره میبرند، انجام شد.
سختیهای مسابقات مسافتهای طولانی از نظر مهندسی مشخص هستند؛ اما تکمیل این مسابقه با استفاده از اتومبیلهای خورشیدی، چالشهای منحصربهفردی برای تیمهای شرکتکننده داشت. قوانین و مقررات WSC از یک ایده اورجینال الهام گرفتهاند که یک اتومبیل ۱۰۰۰ واتی باید سفر را از داروین به ادلاید در عرض ۵۰ ساعت به اتمام برساند. ۱۰ درصد از انرژی موردنیاز به اتومبیلهای خورشیدی حاضر در این مسابقه داده میشود: ۵ کیلووات ساعت از انرژی ذخیره شده در هر شارژ. این مسابقه امیدوار است به افراد انگیزه بدهد تا مؤثرترین فناوریهای مختص وسایل نقلیه الکتریکی را ارائه دهند و تیمها را مجبور میکند انرژی مورداستفاده در هر بار شارژ را به حداکثر برسانند، انرژی موردنیاز خود را از خورشید بگیرند و انرژی جنبشی را از طریق خود وسیله نقلیه بازیابی کنند.
این مسابقه به سه گروه مجزا تقسیم میشود که به صورت همزمان به رقابت میپردازند: گروه چالشگر، گروه گردشگر و گروه ماجراجو. هر گروه بر روی بخش متفاوتی از مهندسی انرژی خورشیدی تمرکز میکند و تیمهایی که بین خود به رقابت میپردازند، باید یک سری اصول را رعایت کنند. در ادامه تصویر و توضیح مختصری از برندگان هر گروه را خواهید دید.
شرکتکنندگان در این گروه با استفاده از اتومبیلهای کوچکتری به رقابت میپردازند که ظرفیت حمل یک راننده را دارند و هدف آنها اتمام روز در بهترین زمان در نقاط مشخصی بین مسیر داروین تا ادلاید است. همچنین این افراد بایستی کل مرحله را با یک بار شارژ باتری به اتمام برسانند و باقی مسیر مسابقه را با استفاده از انرژی خورشیدی طی کنند.
شرکتکنندگان در این گروه با یک راننده و یک سرنشین در هر وسیله نقلیه به رقابت میپردازند و زمان آنها بر اساس دو نیمه سفر به جای طول روز ارزیابی میشود. اولین مرحله در این گروه از داروین تا آلیس اسپرینگ است که نقطه میانی بین داروین و ادلاید محسوب میشود. در این نقطه شرکتکنندگان میتوانند باتریهای اتومبیل خود را شارژ کنند؛ اما این شارژ برای کل مسیر یک بار انجام میشود. باقی مسیر با استفاده از انرژی خورشیدی طی میشود.
این گروه به اتومبیلهایی که برای سالهای گذشته این مسابقه طراحی شده بودند، اجازه میدهد مجدداً در این مسابقه شرکت کنند که معمولاً با اعضای جدیدی انجام میشود. این گروه معمولاً فرصتی است برای تیمهایی که بودجه کمی دارند و نمیتوانند تمامی قوانین دو گروه دیگر مسابقه را رعایت کنند. در نتیجه این گروه معمولاً پر از دانشجویان و تیمهای مستقل است که حامی مالی ندارند. به همین دلیل رقابت در این گروه کمی ضعیفتر است.
جالب است بدانید امسال در واقع هیچ شرکتکنندهای از این گروه نتوانست مسافت ۳۰۲۲ کیلومتری را به اتمام برساند و برنده بر اساس بیشترین مسافت طی شده در کمترین زمان تعیین شد. برنده این مسابقه موفق شد ۱۳۰۱ کیلومتر را در عرض ۴۷ ساعت طی کند.