احتمالا شما هم در روزهای سرد و خشک پاییز و زمستان، نیاز به کفشی که پاهایتان را حسابی گرم نگه دارد، احساس کرده‌اید. چکمه‌های پشمی همان چیزی‌اند که دنبالشان می‌گردید.
این سبک از چکمه‌های پشمی را اولین بار نام تجاری استرالیایی اوگ (Ugg) در سال ۱۹۷۸ از پشم گوسفند تولید کرد. پس از آن بود که این مدل چکمه‌ها به قفسه کفش بسیاری از افراد راه پیدا کردند و از محبوب‌ترین بخش‌های یک سبک لباسی پایه بودند. به همین دلیل است که بسیاری از افراد به این مدل از چکمه‌ها فارغ از نشان تجاری تولیدکننده آن، همچنان اوگ می‌گویند.
با این حال این پرسش مطرح است که علی‌رغم محبوبیت این چکمه‌ها که ستارگانی چون دوا لیپا و کندل جنر نیز آن‌ها را می‌پوشند، آیا این مدل کفش که از ساختار پا به‌خوبی حمایت نمی‌کند، برای پاهای ما مناسب‌اند؟
یولاندا راگلند، متخصص پا در نیویورک و موسس و مدیرعامل فیکس یور فیت دات کام، در این باره به یاهو لایف می‌گوید که پوشیدن این کفش‌های پشمی را پس از جراحی به بیماران خود توصیه می‌کند؛ زیرا چکمه‌های اوگ پنجه پهن دارند و داخل آن‌ها نرم و مخملی و منعطف است و برای کسانی که به‌تازگی عمل جراحی پا داشته‌اند و به کفش یا چکمه احتیاج دارند، انتخابی عالی است. با این حال یولاندا هشدار می‌دهد این چکمه‌ها که برای بعد از جراحی ایده‌آل به نظر می‌آیند، نباید «تمام روز و هرروز» پوشیده شوند.
به گفته یولاندا، آن‌ها از گودی کف پا هیچ حمایتی نمی‌کنند و به دلیی نرمی، مچ پا هم در آن‌ها وضعیت چندان باثباتی ندارد.
سوای ساختار کفش، یکی از مواردی که در مورد چکمه‌های پشمی باید در نظر گرفت، محیط مناسب برای پرورش باکتری است-UGG
نکته دیگری که یولاندا به آن اشاره می‌کند، کفی صاف و بدون پاشنه آن‌ها است: «یکدستی کف کفش اگرچه از نظر ظاهری جذاب است، ممکن است به آسیب و اختلال در عملکرد پا و مچ پا منجر شود. من ترجیح می‌دهم یک شیب جزئی در پاشنه یا حتی یک پرکننده گودی کف پا در آن‌ها ببینم.
امیلی اسپلیچال، متخصص پا در آریزونا، نیز به یاهو لایف می‌گوید که این چکمه‌ها هیچ عنصر کنترل‌کنندگی ندارند و فقط برای برخی از پاهای خاص مناسب‌اند. او می‌گوید: «من افراد زیادی را دیده‌ام که روی قسمت داخلی پاهایشان راه می‌روند، انگار که از کف چکمه اوگ سُر می‌خورند. اما به نظر من همه پاها به کنترل گودی کف پا نیاز ندارند، زیرا بسیاری از پاها به دلیل ساختارشان، توانایی کنترل خود را دارند.
با این حال او اضافه می‌کند به لژهای ضخیمی که به این چکمه‌ها اضافه می‌شود، چندان خوش‌بین نیست؛ چون آن‌ها می‌توانند برای همه خطر داشته باشند.
سوای ساختار کفش، یکی از مواردی که در مورد چکمه‌های پشمی باید در نظر گرفت، پتانسیل آن‌ها برای پرورش باکتری است. این امر مخصوصا در مورد چکمه‌های اوگ که اغلب بدون جوراب پوشیده می‌شوند و آستر پشمی دارند، صادق است.
اسپلیچال در این باره می‌گوید: «اگر پاهای شما در فضای کم عرق می‌کند، از آنجا باکتری‌ها را جذب می‌کنید و ممکن است زمینه مساعدی برای عفونت‌های قارچی فراهم کنید. اگر چکمه‌تان را مرتب نمی‌شویید، حتما در آن‌ها باکتری‌ها و عفونت‌های قارچی خواهید داشت. برای پیشگیری از این مورد می‌توانید اول فصل چکمه‌تان را بشویید یا برای داخل آن‌ها از اسپری‌ها و پودرهای ضدقارچ استفاده کنید.»
کار دیگری که می‌توانید بکنید، پوشیدن یک جفت جوراب پشمی است که عرق و رطوبت را به‌خوبی جذب کند. در آن صورت، فقط با شست‌وشوی مرتب جورابتان مانع از ورود باکتری به داخل چکمه خواهید شد.
