اجاره لباس به عنوان راهی برای کاهش تأثیرات زیستمحیطی عظیم صنعت مد معرفی شده است. اما تاکنون، بسیاری از این کسبوکارها دوام نیاوردهاند.
چه چیزی میتواند این ایده را موفق کند؟ به نظر میرسد تمرکز بر یک بازار خاص و ایجاد روابط قوی با تأمینکنندگان میتواند کلید موفقیت باشد.
اجاره لباس و مصرف پایدار
صنعت مد یکی از بزرگترین عوامل آلودگی جهانی است. فقط در سوئد، بیش از 90٪ از تأثیرات آب و هوایی ناشی از پوشاک از لباسهای تازه تولید شده است.
اجاره به جای خرید میتواند لباسها را برای مدت بیشتری در چرخه مصرف نگه دارد و نیاز به تولید مداوم را کاهش دهد.
“بسیاری از مردم لباسهایی در کمد خود دارند که به ندرت یا هرگز استفاده نمیکنند. اجاره لباس میتواند مدت زمان استفاده از هر لباس را افزایش داده و به مصرف پایدارتر کمک کند.” – پروفسور فریدا لیند، نویسنده همکار این مطالعه
انواع مدلهای اجاره لباس
محققان نه شرکت اجاره لباس در سوئد را بررسی کردند. برخی از آنها همچنان فعال بودند، در حالی که برخی دیگر تعطیل شده بودند. آنها سه مدل رایج اجاره لباس را شناسایی کردند:
- مدل عضویتی: مشتریان ثبتنام کرده و لباسها را برای مدت مشخصی قرض میگیرند، مشابه یک کتابخانه. این شرکتها اغلب توسط افرادی تأسیس شدهاند که علاقهمند به پایداری بودند.
- مدل اشتراکی: مشتریان هزینه ماهانهای پرداخت کرده و مجموعهای از لباسها را به صورت چرخشی دریافت میکنند. این شرکتها معمولاً هدف رشد سریع و جذب سرمایهگذاران را دارند.
- مدل اجاره فردی: این مدل بیشتر بر اجاره لباس برای اهداف خاص متمرکز است، مانند اجاره کت اسکی همراه با تجهیزات اسکی، که تجربهای بستهبندیشده و هدفمحور ایجاد میکند.
چرا شرکتهای اجاره لباس با مشکل مواجه میشوند؟
با وجود علاقه واقعی مصرفکنندگان، بسیاری از این کسبوکارها نتوانستهاند دوام بیاورند.
“آنچه ما را شگفتزده کرد این بود که به نظر میرسید سودآوری برای این شرکتها بسیار دشوار است. چندین شرکت به دلایل مختلف مجبور به متوقف کردن سرمایهگذاریهای خود شدند.” – پروفسور لیند
اجرای یک سرویس اجاره لباس مستلزم تلاش زیادی است. هر لباس باید بازگردانده شده، تمیز، بررسی و برای اجاره مجدد آماده شود. این فرآیند زمانبر و پرهزینه است.
بسیاری از شرکتها همچنین با هزینههای بالای ذخیرهسازی، حملونقل و شستشو روبهرو بودند. برای شرکتهایی که از مدل اشتراکی استفاده میکردند، جذب سرمایه اولیه دشوار بود.
بازارهای خاص، گزینهای امیدوارکنندهتر
همه مدلهای کسبوکار عملکرد ضعیفی نداشتند. شرکتهایی که بازار خاصی را هدف قرار دادند – مانند تجهیزات فضای باز – نتایج بهتری کسب کردند، بهویژه زمانی که در نزدیکی مناطقی که این لباسها مورد نیاز بودند فعالیت داشتند.
“آنها به نظر میرسد جایگاه خود را پیدا کرده و نیاز مشخصی را شناسایی کردهاند که مشتری حاضر است هر بار برای استفاده از این نوع لباس هزینه کند.” – پروفسور لیند
همچنین شرکتهایی که همکاری نزدیکی با طراحان، تولیدکنندگان و تأمینکنندگان پوشاک داشتند، نتایج بهتری کسب کردند زیرا اطلاعات مفیدی به دست آوردند که به بهبود کیفیت محصول و رضایت مشتری کمک کرد.
“شرکتهای اجارهای که با تولیدکنندگان و تأمینکنندگان لباس همکاری میکردند، از این همکاری بسیار بهرهمند شدند زیرا میتوانستند به سرعت بازخوردهایی در مورد انواع لباسهای محبوب دریافت کنند.” – پروفسور لیند
چرا این تلاشها مهم هستند؟
محققان در این مطالعه خاص تأثیر زیستمحیطی هر مدل کسبوکار را اندازهگیری نکردند، اما یافتههای قبلی نشان میدهد که 70 درصد از تأثیرات آبوهوایی یک لباس مربوط به تولید آن است، در حالی که 22 درصد به رفتوآمد مصرفکنندگان برای خرید آن مربوط میشود.
در ایالات متحده، یک فرد به طور متوسط سالانه حدود 81 پوند لباس را دور میاندازد. در اتحادیه اروپا، این عدد حدود 26 پوند به ازای هر نفر است.
اگر مردم لباسهای جدید کمتری بخرند و لباسهای موجود را برای مدت طولانیتری استفاده کنند، این تغییر میتواند مزایای زیستمحیطی بزرگی داشته باشد.
تغییر عادات، یک قدم در هر بار
با اینکه برخی از شرکتهای مورد بررسی در این مطالعه دوام نیاوردند، پروفسور لیند معتقد است که این تلاشها همچنان اهمیت دارند. حتی تلاشهای ناموفق نیز به تغییر نگرش عمومی نسبت به مالکیت و مصرف پوشاک کمک میکنند و درسهای مفیدی برای کسبوکارهای آینده فراهم میآورند.
“همه ابتکاراتی که میتوانند به گذار به پایداری کمک کنند، مهم هستند. نه تنها به این دلیل که نگرشها را نسبت به مصرف پوشاک تغییر میدهند، بلکه به افزایش دانش درباره آنچه که میتواند کار کند و آنچه که نمیتواند کار کند نیز کمک میکنند.” – پروفسور لیند
“مطالعه ما میتواند سهم مهمی در گذار به پایداری در صنعت مد داشته باشد، زیرا امکانات مدلهای کسبوکار جدید را در این صنعت نشان میدهد.”
“ما امیدواریم که این یافتهها بر تصمیمگیرندگانی که نیاز به مبنایی برای ایجاد مشوقها و انگیزههای مالی برای یک صنعت مد پایدارتر دارند، تأثیر بگذارد.”