میل سیری‌ناپذیر جهان به آووکادو، تقریباً به‌طور کامل به یک رقم خاص وابسته است: آووکادوی خامه‌ای Hass. این یکنواختی ژنتیکی، تولید این میوه را به صنعتی چند میلیارد دلاری تبدیل کرده است.
اقیانوس‌های جهان همواره به‌عنوان یک سپر نجات سیاره عمل کرده‌اند. این پهنه‌های آبی، گرمای اضافی را جذب می‌کنند و حدود یک‌چهارم از کل دی‌اکسید کربن تولید شده توسط انسان را به خود اختصاص می‌دهند.
در سراسر اقیانوس اطلس شمالی، فلات‌های گدازه‌ای، جزایر آتشفشانی و ستون‌های بازالتی به چشم می‌خورند، اما این ساختارها صدها یا حتی هزاران کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند. چه چیزی آن‌ها را به هم متصل می‌کند؟
در شهرها و روستاها، زنبورها، مگس‌های گل‌خوار و دیگر گرده‌افشان‌ها با یک مشکل مشترک روبه‌رو هستند: کاهش منابع غذایی. با نابودی چمنزارها و کاهش تنوع گل‌ها، گرده‌افشان‌ها برای یافتن شهد و گرده مورد نیاز خود با دشواری‌های زیادی مواجه می‌شوند.
تغییرات اقلیمی پدیده‌ای نیست که فقط در دوران مدرن آغاز شده باشد. بررسی‌های انجام شده در تاریخ باستان آفریقا نشان می‌دهد که جوامع باستانی مدت‌ها پیش با بی‌ثباتی‌های اقلیمی روبرو بودند و برای تطبیق با این شرایط، از راهبردهای متنوعی بهره می‌بردند.
ترکیب آب‌وهوا، زمین‌شناسی و زیست‌شناسی باعث شکل‌گیری یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ زمین شد: انفجار کامبرین. حدود ۵۳۰ میلیون سال پیش، بیشتر طرح‌های پایه‌ای بدن موجوداتی که امروزه نیز وجود دارند، در این دوران پدیدار شدند.
انتقال از شکار و گردآوری به کشاورزی، زندگی بشر را برای همیشه تغییر داد. این تحول، نحوه زندگی، غذا خوردن، کار کردن و شکل‌گیری جوامع انسانی را بازتعریف کرد.
قطب جنوب یکی از شفاف‌ترین آسمان‌های زمین را دارد، و همین شفافیت بی‌رحمانه آن را به مکانی ایده‌آل برای شنود کیهان تبدیل کرده است. در ارتفاعات بالای این قاره، یک بالن ناسا، تجهیزی به نام آنتن گذرای ضربه‌ای قطب جنوب (ANITA) را حمل می‌کند.
ما می‌دانیم که اقیانوس‌ها در حال تغییر هستند، اما چگونه این تغییرات در طول نیم میلیارد سال گذشته اتفاق افتاده‌اند؟ تاکنون، هیچ معیار دقیقی برای ارزیابی تغییرات جرم زیستی کل (biomass) – یعنی مقدار واقعی مواد زنده در اقیانوس‌ها – در طول تاریخ ژئولوژیکی وجود نداشت.
نور خورشید یکی از مؤثرترین ابزارهای طبیعی برای تبخیر آب است. مطالعه‌ای جدید از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی نشان می‌دهد که کلید این فرایند در گرما نیست، بلکه در میدان الکتریکی نوسانی نهفته است که نور به همراه دارد.