تأثیرات گسترده طلاق، فراتر از تغییرات احساسی بلافاصله پس از جدایی است. یک مطالعه پیشگام نشان داده است که تجربه طلاق والدین در دوران کودکی می‌تواند به طور قابل‌توجهی خطر سکته را در مراحل بعدی زندگی افزایش دهد.
این ارتباط شگفت‌انگیز حتی با در نظر گرفتن عوامل خطر شناخته‌شده سکته، همچنان پابرجاست. این موضوع نشان می‌دهد که اختلالات خانوادگی در اوایل زندگی ممکن است پیامدهای سلامتی عمیق‌تری نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد، داشته باشد.
ارتباط طلاق و افزایش خطر سکته
این مطالعه که داده‌های نظرسنجی بیش از ۱۳,۰۰۰ فرد سالمند آمریکایی را تحلیل کرده است، نشان داد که از هر ۹ فرد بالای ۶۵ سال که تجربه طلاق والدین را داشته‌اند، یک نفر به سکته مبتلا شده است.
در مقابل، از هر ۱۵ فردی که والدینشان در دوران کودکی آنها کنار هم مانده بودند، فقط یک نفر این مشکل سلامتی را گزارش کرده است.
مری کیت شیلک، مدرس بخش روانشناسی در دانشگاه تیندال و نویسنده اصلی این مطالعه، اظهار داشت:
«مطالعه ما نشان می‌دهد حتی با در نظر گرفتن اکثر عوامل خطر شناخته‌شده برای سکته، مانند سیگار کشیدن، کم‌تحرکی، درآمد و تحصیلات پایین، دیابت، افسردگی و حمایت اجتماعی کم، افرادی که والدینشان طلاق گرفته‌اند، ۶۱ درصد احتمال بیشتری برای ابتلا به سکته دارند.»
ارتباط بین طلاق والدین و سکته به اندازه دو عامل خطر شناخته‌شده دیگر، یعنی دیابت و افسردگی، قوی بود.
این نتایج با تحقیقاتی که تقریباً یک دهه پیش انجام شد و ارتباط قابل‌توجهی بین طلاق والدین در دوران کودکی و افزایش خطر سکته در بزرگسالی نشان دادند، همخوانی دارد.
ارتباط بین طلاق والدین و سکته
اگرچه این مطالعه همبستگی واضحی بین طلاق والدین در دوران کودکی و سکته نشان می‌دهد، اما محققان هنوز در تلاشند تا علل زیربنایی این ارتباط را کشف کنند.
اسم فلر-تامسون، استاد دانشگاه تورنتو و نویسنده ارشد این مطالعه، اذعان کرد که برای درک سازوکارهای این رابطه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
او گفت: «ما باید سازوکارهایی که ممکن است در این ارتباط نقش داشته باشند را روشن کنیم. هرچند این نوع مطالعات نظرسنجی نمی‌توانند علیت را اثبات کنند، اما امیدواریم که یافته‌های ما دیگران را تشویق کند تا این موضوع را بررسی کنند.»
دیگر انواع سختی‌های کودکی
برای اطمینان از اینکه نتایج تحت تأثیر دیگر تجربیات نامطلوب کودکی قرار نگرفته‌اند، محققان شرکت‌کنندگانی را که سابقه سوءاستفاده جسمی یا جنسی داشته‌اند، از مطالعه حذف کردند.
حتی پس از حذف این موارد، ارتباط بین طلاق والدین و سکته همچنان قوی بود.
فیلیپ بیدن، استادیار دانشکده کار اجتماعی دانشگاه تگزاس در آرلینگتون و یکی از نویسندگان این مطالعه، بیان کرد:
«ما دریافتیم حتی زمانی که افراد تجربه سوءاستفاده جسمی یا جنسی در کودکی نداشتند و حداقل یک بزرگسال داشتند که در دوران کودکی حس امنیت را به آنها منتقل می‌کرد، باز هم احتمال سکته در افرادی که والدینشان طلاق گرفته بودند بیشتر بود.»
جالب اینجاست که دیگر انواع سختی‌های کودکی – مانند سوءاستفاده عاطفی، غفلت، مواجهه با بیماری روانی در خانواده، سوءمصرف مواد و خشونت خانگی – در این مطالعه ارتباط قابل‌توجهی با خطر سکته نداشتند.
نقش عوامل زیستی و اجتماعی
در حالی که این مطالعه رابطه علت و معلولی مستقیمی را اثبات نمی‌کند، محققان معتقدند که عوامل زیستی و اجتماعی می‌توانند در افزایش خطر سکته در میان افرادی که در کودکی طلاق والدین را تجربه کرده‌اند، نقش داشته باشند.
یکی از توضیحات احتمالی به استرس مزمن و اثرات فیزیولوژیکی طولانی‌مدت آن مرتبط است.
فلر-تامسون توضیح داد: «از منظر جای‌گیری زیستی، جدایی والدین در دوران کودکی می‌تواند به قرارگیری مداوم در معرض سطوح بالای هورمون‌های استرس منجر شود. تجربه این موضوع به‌عنوان یک کودک می‌تواند تأثیرات ماندگاری بر مغز در حال رشد و توانایی کودک برای واکنش به استرس داشته باشد.»
استرس مرتبط با طلاق والدین همچنین ممکن است به الگوهای رفتاری و مکانیسم‌های مقابله‌ای ناسالم در آینده منجر شود.
افرادی که در کودکی طلاق والدین را تجربه کرده‌اند، ممکن است بیشتر در معرض استرس مزمن باشند که با افزایش التهاب، فشار خون بالا و دیگر شرایطی که خطر سکته را افزایش می‌دهند، مرتبط است.
پیامدهای پیشگیری از سکته
این مطالعه بر اساس داده‌های نظرسنجی بررسی عوامل خطر رفتاری ۲۰۲۲ انجام شد. محققان پاسخ‌های ۱۳,۲۰۵ فرد سالمند آمریکایی را که ۱۳.۹ درصد آنها در دوران کودکی طلاق والدین را تجربه کرده بودند، تحلیل کردند.
اگر این ارتباط تأیید شود، تاریخچه خانوادگی دوران کودکی می‌تواند به یک ملاحظه مهم در پیشگیری از سکته و استراتژی‌های مراقبت بهداشتی تبدیل شود.
شیلک اشاره کرد که این یافته‌ها ممکن است در آینده به متخصصان پزشکی کمک کند تا برنامه‌های پیشگیری از سکته را هدفمندتر طراحی کنند.
او گفت: «اگر تحقیقات آینده ارتباط مشابهی بین طلاق والدین و سکته پیدا کند، ممکن است آگاهی از این موضوع که آیا بیمار در خانواده‌ای کامل بزرگ شده یا نه، توسط متخصصان سلامت برای بهبود برنامه‌های آموزشی و پیشگیری از سکته مورد استفاده قرار گیرد.»
در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به‌طور قطعی اثبات کند که طلاق والدین باعث افزایش خطر سکته می‌شود، اما سؤالات مهمی در مورد تأثیرات تجربیات دوران کودکی بر نتایج سلامتی طولانی‌مدت مطرح می‌کند.
با ادامه تحقیقات در این حوزه، درک پیامدهای سلامت بلندمدت استرس‌های دوران کودکی می‌تواند به مداخلات مؤثرتر و سیستم‌های حمایتی برای افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند، منجر شود.
این مطالعه در مجله PLOS One منتشر شده است.
