در سال‌های اخیر، باور نادرستی شکل گرفته که واکسن‌ها سیستم ایمنی کودکان را تحت فشار قرار می‌دهند. اما متخصصانی که با نیویورک تایمز صحبت کرده‌اند، می‌گویند واکسن‌های امروزی مؤثرتر بوده و نسبت به سال‌های گذشته مواد تحریک‌کننده کمتری دارند.
آیا واکسن‌های کودکان سیستم ایمنی را خسته می‌کنند؟
آپورووا ماندویلی / نیویورک تایمز
یک باور رایج اما اشتباه وجود دارد: نوزادان اکنون تعداد زیادی واکسن دریافت می‌کنند که این موضوع سیستم ایمنی آنها را خسته کرده و منجر به مشکلاتی مانند اوتیسم می‌شود. این نظریه آن‌قدر تکرار شده که در باور عمومی نیز نفوذ کرده است. حتی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، و رابرت اف. کندی جونیور، یکی از مقامات ارشد حوزه سلامت در دولت او، این ادعا را بازتاب داده‌اند.
اما متخصصان تأکید می‌کنند که این باور نادرست است و واکسن‌های امروزی سیستم ایمنی کودکان را تحت فشار بیش از حد قرار نمی‌دهند. واکسن‌های کنونی پاک‌تر و مؤثرتر هستند و نسبت به دهه‌های گذشته مواد تحریک‌کننده ایمنی کمتری دارند.
دکتر ایوان مالدونادو، متخصص اطفال در دانشگاه استنفورد و مشاور مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در زمینه واکسن‌ها، می‌گوید واکنش ایمنی ناشی از واکسن‌ها در مقایسه با آنچه کودکان روزانه با آن مواجه می‌شوند، «بسیار کوچک» است.
سیستم ایمنی در مواجهه با محیط
کودکان میلیاردها باکتری را در بدن خود حمل می‌کنند و هر روز با عوامل بیماری‌زا در محیط‌های مختلف از آشپزخانه تا حمام روبرو می‌شوند. مالدونادو می‌گوید: «فرآیند طبیعی رشد شامل تب کردن و توسعه سیستم ایمنی در برابر همه موجودات اطراف است. ما برای تحمل این شرایط طراحی شده‌ایم.»
عملکرد واکسن‌ها چگونه است؟
قدرت یک واکسن از آنتی‌ژن‌های آن ناشی می‌شود که باعث واکنش سیستم ایمنی می‌شوند. سیستم ایمنی با یادگیری شناسایی آنتی‌ژن‌های پاتوژن‌هایی مثل سرخک یا فلج اطفال، برای مقابله با آنها در آینده آماده می‌شود.
سخنگوی CDC در بیانیه‌ای ایمیلی گفت: «از آنجا که سیستم ایمنی نوزادان در مقایسه با کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان هنوز در حال یادگیری است، واکسن‌ها به آنها کمک می‌کنند بدون مواجهه مستقیم با تهدید بیماری‌های عفونی، آمادگی لازم را کسب کنند.»
هر واکسن به‌طور متوسط حاوی حدود 10 آنتی‌ژن است، در حالی که واکسن‌های قدیمی تا 300 برابر بیشتر آنتی‌ژن داشتند.
تحول در تولید واکسن‌ها
بیش از یک قرن پیش، کودکان تنها برای آبله واکسینه می‌شدند، بیماری‌ای که از هر سه مبتلای آن، یک نفر را می‌کشت. واکسن آبله حاوی حدود 200 پروتئین بود که می‌توانست واکنش شدیدی در بدن ایجاد کند.
در دهه 1940، واکسن سیاه‌سرفه به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت. سیاه‌سرفه توسط باکتری‌هایی ایجاد می‌شود که 10 برابر بزرگ‌تر از ویروس‌های معمولی هستند و واکسن آن حداقل 2000 پروتئین داشت.
با پیشرفت دانشمندان در شناسایی پاتوژن‌های مضر و تمرکز بر مهم‌ترین پروتئین‌ها، فرمولاسیون واکسن‌ها به‌طور قابل‌توجهی تغییر کرد.
واکسن‌های امروزی: پاک‌تر و مؤثرتر
دکتر پل آفیت، مدیر مرکز آموزش واکسن در بیمارستان کودکان فیلادلفیا، می‌گوید: «این پیشرفت‌ها باعث شده واکسن‌های امروزی از هر زمان دیگری پاک‌تر باشند.»
تا دهه 1990، بیماری آبله ریشه‌کن شد و واکسن سیاه‌سرفه با نسخه‌ای جایگزین شد که بسته به فرمولاسیون، تنها حاوی دو تا پنج پروتئین در هر دوز بود. واکسن‌های دیگری مانند واکسن سرخک نیز اکنون فقط یک یا دو آنتی‌ژن دارند.
ادعاهای مرتبط با اوتیسم
کندی و دیگران ادعا کرده‌اند که تیمروسال، یک ماده نگهدارنده حاوی جیوه در برخی واکسن‌ها، باعث اوتیسم می‌شود. آنها به‌ویژه واکسن ترکیبی اوریون، سرخک و سرخجه را هدف قرار داده‌اند.
اما این واکسن هرگز تیمروسال نداشته است. حتی در واکسن‌هایی که تیمروسال وجود داشت، مقدار آن بسیار کم بود و معادل جیوه موجود در یک قوطی تن ماهی بود.
ایمنی واکسن‌ها
واکسن‌ها پس از آزمایش‌های گسترده روی حیوانات و سپس در مطالعات انسانی طی دهه‌ها، از نظر ایمنی و اثربخشی تأیید می‌شوند. (واکسن‌های کووید-19 یک استثنای قابل‌توجه بودند.)
کندی و دیگران مقامات بهداشتی فدرال را به جانبداری از واکسن‌ها متهم کرده‌اند. با این حال، دو هیئت مستقل از متخصصان وظیفه دارند داده‌ها را بررسی کرده و در مورد تأیید یا عدم تأیید واکسن‌ها تصمیم‌گیری کنند.
مالدونادو می‌گوید: «هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه این واکسن‌ها برای کودکان در کوتاه‌مدت یا بلندمدت خطرناک باشند، وجود ندارد.»
