- حتی افراد جوان و سالم نیز میتوانند به دلیل آنفولانزا به شدت بیمار شوند.
- واکسن آنفولانزا ممکن است از 100٪ موارد آنفولانزا جلوگیری نکند، اما احتمال ابتلا به بیماری شدید ناشی از ویروس آنفولانزا را کاهش میدهد.
- بیماران و خانوادههایی که زندگی آنها به شدت تحت تاثیر آنفولانزا قرار گرفته است، در مورد اهمیت دریافت واکسن سالانه آنفولانزا آگاهی ایجاد میکنند.
آنفولانزا چقدر کشنده است؟
آنفولانزا در هر سال هزاران نفر را به بیمارستان میکشاند. به همین دلیل است که واکسنهای سالانه آنفولانزا بسیار مهم هستند و به همین دلیل آلیسون اکنون به عنوان بخشی از سازمان غیرانتفاعی Families Fighting Flu برای آنها حمایت میکند.
چرا عوارض آنفولانزا میتواند رخ دهد؟
موارد خفیف تا متوسط آنفولانزا بدون درمان ظرف چند هفته برطرف میشود. با این حال، در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن به طور بیش از حد به آنفولانزا واکنش نشان میدهد و باعث التهاب گسترده در سراسر بدن میشود.
پاسخ ایمنی از کنترل خارج میشود و همان موادی که باید با آنفولانزا مبارزه کنند، شروع به آسیب رساندن به بافت های سالم بدن میکنند که توسط ویروس آلوده نشدهاند. به عنوان مثال، آنفولانزا شدید میتواند منجر به میوکاردیت (التهاب قلب)، انسفالیت (التهاب مغز) و نارسایی چند ارگانی، به ویژه کلیهها و ریهها شود. سپسیس (یک پاسخ تهدیدکننده زندگی در کل بدن به عفونت) از دیگر عوارض احتمالی آنفولانزا است.
علائمی که نشان میدهد بیماری شما جدی است
شایعترین علائم آنفولانزا عبارتند از سرفه، تب، لرز، درد بدن، گلودرد، خستگی، حالت تهوع و استفراغ. برای جلوگیری از گسترش ویروس آنفولانزا، مگر اینکه کاملاً ضروری باشد، از ترک خانه خودداری کنید تا زمانی که تب شما (بدون داروهای تب بر مانند تیلنول) حداقل به مدت ۲۴ ساعت برطرف شده باشد.
بزرگسالان باید در صورت بروز هر یک از موارد زیر به دنبال مراقبتهای پزشکی باشند:
- تب یا سرفه برای مدتی بهبود مییابد، سپس شروع به بدتر شدن می کند
- تنگی نفس یا مشکل در تنفس
- درد یا فشار مداوم در قفسه سینه یا شکم
- تغییر در وضعیت ذهنی مانند گیجی یا بی حالی
- تشنج
- علائم کم آبی، مانند عدم ادرار
- درد شدید عضلانی، ضعف، بی ثباتی یا سرگیجه
- شرایط مزمن سلامت موجود شروع به بدتر شدن میکنند
علاوه بر موارد فوق، والدین یا سرپرستان باید در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر در فرزند خود به دنبال مراقبتهای پزشکی باشند:
- تنفس سریع
- کشیدن دندهها به داخل با هر نفس (که به آن retractions نیز گفته میشود)
- لبها یا ناخنهای کبود (نشانه کمبود اکسیژن)
- عدم پوشک خیس یا ادرار در هشت ساعت، خشکی دهان، گریه بدون تولید اشک
- تب در کودکی کمتر از ۱۲ هفته یا تب بالای ۴۰ درجه سانتیگراد (۱۰۴ درجه فارنهایت) در کودکی در هر سنی
تقریباً همه به واکسن آنفولانزا نیاز دارند
از سال 2010، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) توصیه میکند که افراد ۶ ماهه و بالاتر، از جمله افراد مشغول، فعال و سالم، هر سال واکسن آنفولانزا دریافت کنند. تنها افرادی که نباید واکسن آنفولانزا دریافت کنند، افرادی هستند که واکنش آلرژیک شدید و تهدیدکننده زندگی (مانند آنافیلاکسی) به هر یک از اجزای واکسن آنفولانزا یا واکسن آنفولانزای قبلی داشته باشند. هرکسی که سابقه سندرم Guillain-Barré (یک بیماری فلج کننده شدید) داشته باشد، باید قبل از دریافت واکسن آنفولانزا با پزشک خود صحبت کند.
حتی اگر فکر میکنید شخصاً به واکسن آنفولانزا نیاز ندارید، به یاد داشته باشید: این در حال محافظت از افرادی است که در معرض خطر هستند.
از جمله این افراد میتوان به کودکان زیر ۵ سال، افراد بالای ۶۵ سال، افراد دارای بیماریهای مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت یا بیماری مزمن ریوی، و زنان باردار اشاره کرد.
واکسن آنفولانزا همچنین میتواند به کاهش شیوع آنفولانزا در جامعه کمک کند. هرچه تعداد افراد بیشتری واکسن دریافت کنند، احتمال انتقال ویروس کمتر میشود.
بنابراین، حتی اگر فکر میکنید شخصاً به واکسن آنفولانزا نیاز ندارید، دریافت آن همچنان راهی مهم برای محافظت از خود و دیگران در برابر این بیماری جدی است.
در پایان، به این نکته تاکید میشود که دریافت واکسن آنفولانزا بهترین راه برای محافظت از خود و دیگران در برابر این بیماری جدی است.