آلودگی هوا یک تهدید خاموش است که می‌تواند به‌طور نامحسوس وضعیت بیماران قلبی را که به‌طور روزانه با آن مبارزه می‌کنند، بدتر کند. اغلب ما از وسعت کامل این خطر آگاه نیستیم.
برخلاف ویروس‌ها یا عفونت‌های باکتریایی که ملموس‌تر و معمولاً تشخیص و کنترلشان آسان‌تر است، این تهدید نامرئی از هوایی که نفس می‌کشیم ناشی می‌شود و با نفوذ به بدن ما، ذرات مضری را وارد می‌کند که می‌توانند مشکلات مزمن قلبی را تشدید کنند.
یک مطالعه جدید توسط محققان قلب در مرکز بهداشت اینترماونتین در سالت لیک سیتی نشان می‌دهد که بیماران قلبی، به‌ویژه کسانی که نارسایی قلبی داشته‌اند، به‌شدت در برابر اثرات آلودگی هوا و کیفیت بد هوا آسیب‌پذیر هستند.
آلودگی هوا و سلامت قلب
نتایج این مطالعه در نشست علمی 2024 انجمن قلب آمریکا در شیکاگو ارائه شد.
کارشناسان دریافتند که دو نشانگر التهابی – CL27 (کموکین لیگاند 27) و IL-18 (اینترلوکین 18) – در بیمارانی که نارسایی قلبی دارند و در معرض کیفیت هوای بد قرار گرفته‌اند، افزایش یافته‌اند، اما در کسانی که بیماری قلبی نداشتند، تغییری نشان ندادند.
این موضوع نشان می‌دهد که آلودگی هوا استرس بیشتری بر بدن بیمارانی که از قبل مشکلات قلبی دارند، وارد می‌کند.
دکتر بنجامین هورن، محقق اصلی این مطالعه و استاد تحقیقات در مرکز بهداشت اینترماونتین، گفت: «این نشانگرها در پاسخ به آلودگی هوا در افرادی که از قبل بیماری قلبی داشتند، افزایش یافتند، اما در بیماران بدون بیماری قلبی تغییری نکردند که نشان می‌دهد بیماران با نارسایی قلبی توانایی کمتری برای تطبیق با تغییرات محیط دارند.»
یافته‌ها بر آسیب‌پذیری ویژه افراد با مشکلات قلبی تأکید دارد و نیاز به تدابیر حفاظتی هدفمند برای کاهش اثرات زیان‌بار کیفیت پایین هوا را برجسته می‌کند.
تشریح فرآیند تحقیق
این مطالعه گذشته‌نگر با همکاری محققان مرکز بهداشت اینترماونتین و دانشمندان دانشگاه استنفورد و دانشکده بهداشت عمومی هاروارد انجام شد.
آن‌ها نمونه‌های خونی بیماران ثبت‌شده در رجیستری INSPIRE اینترماونتین را تحلیل کردند که خون، نمونه‌های زیستی، اطلاعات پزشکی و داده‌های آزمایشگاهی از افراد سالم و همچنین کسانی که شرایط پزشکی مختلف دارند، جمع‌آوری می‌کند.
شناسایی اوج‌های آلودگی هوا
محققان 115 پروتئین مختلف که نشان‌دهنده افزایش التهاب هستند را در نمونه‌های خونی بررسی کردند.
نمونه‌ها از 44 بیمار با نارسایی قلبی و 35 فرد بدون بیماری قلبی گرفته شده بود.
خون در روزهایی با آلودگی کم (سطح PM2.5 زیر 7 میکروگرم بر متر مکعب) و روزهایی با اوج آلودگی (سطح PM2.5 برابر با 20 میکروگرم بر متر مکعب یا بیشتر) جمع‌آوری شد. این امکان را برای محققان فراهم کرد که نمونه‌ها را مقایسه کرده و اثرات اوج‌های آلودگی را تعیین کنند.
این اوج‌ها یا به دلیل دود آتش‌سوزی‌های تابستانی یا وارونگی‌های زمستانی که هوای گرم را در نزدیکی زمین به دام می‌اندازد، ایجاد شده بودند.
تدابیر پیشگیرانه برای بیماران قلبی
دکتر هورن گفت: «مهم است که افرادی با بیماری قلبی شناخته‌شده، از جمله کسانی که نارسایی قلبی دارند، در دوره‌های با کیفیت هوای بد احتیاط بیشتری کنند.»
«این شامل ورزش در فضای بسته، مصرف داروهای تجویز شده و اجتناب از مناطق پر ترافیک و آلوده مانند جاده‌ها و بزرگراه‌ها می‌شود.»
چرا کیفیت هوا مهم است
نتایج این مطالعه بر لزوم آموزش عمومی بهتر و پیشگیری برای بیماران قلبی در دوره‌های با کیفیت هوای نامطلوب تأکید دارد.
آلودگی هوا مشکلی است که به طور فزاینده‌ای در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه مشاهده می‌شود. این موضوع تا حدی به دلیل شهرنشینی، انتشار گازهای صنعتی و تغییرات اقلیمی است.
بیماران قلبی، همراه با بسیاری دیگر، حساسیت بیشتری دارند. این مطالعه نیاز به بهبود نظارت بر کیفیت هوا و مداخلات بهداشتی عمومی که بر نیازهای بیماران قلبی متمرکز است را تکرار می‌کند.
برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، این یافته‌ها زمینه‌ساز آموزش متمرکزتر برای بیمارانی با شرایط مشترک است.
پزشکان می‌توانند توصیه‌هایی مانند استفاده از تصفیه‌کننده‌های هوا در خانه یا بستن پنجره‌ها در روزهای با کیفیت هوای بد را ارائه دهند.
این رویکرد پیشگیرانه نه تنها خطرات فوری سلامتی را کاهش می‌دهد، بلکه رفاه طولانی‌مدت بیماران قلبی را نیز ترویج می‌کند.
علاوه بر این، سیاست‌گذاران می‌توانند از تحقیقاتی مانند این به عنوان پایه‌ای برای حمایت از استانداردهای سختگیرانه‌تر کیفیت هوا و برنامه‌ریزی شهری پایدار و محیط‌زیستی استفاده کنند که منابع تولید آلودگی را کاهش می‌دهد.
در صورت اجرای مقررات سختگیرانه‌تر برای انتشار گازها، همراه با تمرکز بر فناوری‌های پاک‌تر، جوامع می‌توانند بیش از بیماران قلبی را محافظت کنند. به‌طور کلی، این امر سلامت عمومی را بهبود می‌بخشد و بارهای مالی برای دولت‌ها را کاهش می‌دهد.
