آیا می‌دانستید که کایوت‌ها از موفق‌ترین شکارچیان قاره ما هستند؟ این کایوت‌های بسیار سازگار و باهوش، در سرزمین‌های ما سکونت یافته‌اند و تعامل آن‌ها با محیط، داستانی جذاب از بقا، سازگاری و مقاومت در برابر شکار است.
یک مطالعه جدید به سرپرستی دانشگاه نیوهمپشایر، بینش‌های تازه‌ای در مورد چگونگی مقابله کایوت‌های بومی با چالش‌های مختلف ناشی از فشارهای محیطی مانند گسترش شهرنشینی، شکار و رقابت میان گوشتخواران ارائه می‌دهد.
به‌طور شگفت‌آوری، واکنش آن‌ها غیرمنتظره بوده و رابطه‌ای متضاد با شکار انسان نشان می‌دهد.
مسئله کایوت
رمینگتون مول، استادیار منابع طبیعی و محیط زیست در دانشگاه نیوهمپشایر و دانشمند اصلی این مطالعه گفت: “حذف گسترده کایوت‌ها می‌تواند به‌وضوح جمعیت را در کوتاه‌مدت کاهش دهد، اما این کار می‌تواند به جمعیت‌های جوان‌تر کایوت با نرخ بالاتر تولیدمثل و مهاجرت منجر شود.”
او توضیح داد: “در مطالعه ما، کایوت‌های بیشتری در مناطقی که شکار مجاز بود، طی چندین سال مشاهده کردیم. این نشان می‌دهد که به‌طور متوسط، شکار جمعیت کایوت‌ها را کاهش نداده و حتی شاید در برخی مناطق به‌طور محلی آن را افزایش داده باشد.”
روش‌های شکار و کایوت‌ها
این پژوهش، یکی از بزرگ‌ترین مطالعات انجام شده درباره جمعیت‌های کایوت تاکنون، دینامیک‌های بسیار پیچیده شکل‌دهنده جمعیت کایوت‌ها را در محدوده وسیعی از زیستگاه‌ها – از مناطق روستایی تا حومه – بررسی کرد.
تیم تحقیقاتی از داده‌های بیش از ۴۵۰۰ دوربین نصب‌شده در سراسر کشور توسط پروژه Snapshot USA و همچنین از شاخص‌های زیستگاهی به‌دست‌آمده از ماهواره استفاده کرد و آن‌ها را با روش‌های مدل‌سازی پیشرفته تحلیل کرد.
این رویکرد جامع امکان ارزیابی عوامل مختلف مانند نوع زیستگاه، رقابت با گوشتخواران بزرگ‌تر، روش‌های شکار و گسترش مناطق حومه شهری را بر روی جمعیت‌های کایوت فراهم کرد.
تعامل میان شکارچیان
رولاند کیز، استاد پژوهشگر کالج منابع طبیعی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و نویسنده مشترک این مطالعه، ابعاد جالب دیگری به این داستان افزود.
او گفت: “کار ما نشان می‌دهد که ارتقاء احیای گوشتخواران بزرگ، به‌ویژه در برخی زیستگاه‌ها، به‌احتمال زیاد تعداد کایوت‌ها را بیشتر از شکار مستقیم انسان کاهش می‌دهد.”
مطالعه نشان داد که حضور گوشتخواران بزرگ‌تر مانند خرس‌های سیاه و پوماها، به‌صورت خاصی بر تعداد کایوت‌ها تأثیر می‌گذارد. برای مثال، خرس‌های سیاه اثر محدودکننده قوی‌تری بر کایوت‌ها در مناطق جنگلی داشتند، در حالی که پوماها در محیط‌های باز تأثیر مشابهی اعمال کردند.
جمعیت‌های موفق کایوت
نکته جالب این است که در حالی که توسعه شهری تمایل به کاهش تعداد کایوت‌ها در مقیاس محلی دارد به دلیل افزایش حضور انسانی و تجزیه زیستگاه‌ها، داستان با دیدگاه گسترده‌تر تغییر می‌کند.
در مقیاس‌های بزرگ‌تر و حومه‌های شهری، جمعیت‌های کایوت به‌خوبی رشد می‌کنند. زیستگاه‌های تجزیه‌شده و مرزهای آن‌ها دسترسی به منابع طبیعی و اصلاح‌شده توسط انسان را فراهم می‌کنند که برای این حیوانات باهوش مفید است.
کایوت در سراسر ایالات متحده
تنوع منطقه‌ای جمعیت‌های کایوت در سراسر ایالات متحده یکی دیگر از یافته‌های مهم این مطالعه بود.
تعداد بالایی از آن‌ها در جنوب غربی ایالات متحده مشاهده شده است، در حالی که جمعیت‌های نسبتاً کمتری در شمال شرقی دیده می‌شود که عوامل مختلف بوم‌شناسی و جغرافیایی را منعکس می‌کند.
مول گفت: “کایوت‌ها موفق‌ترین گوشتخواران در این قاره هستند. با گسترش در سراسر شرق ایالات متحده، کایوت‌ها به‌طور مداوم با انسان‌ها برخورد دارند. با این حال، تاکنون عواملی که تعداد کایوت‌ها را در مناظر حومه، روستایی و وحشی تحت تأثیر قرار می‌دهند، تا حد زیادی نامشخص باقی مانده بود.”
اهمیت این تحقیق
این تحقیق گامی مهم در دستیابی به این درک است و پیچیدگی دینامیک‌های بقای کایوت و سازگاری آن‌ها در مواجهه با چالش‌های مختلف را برجسته می‌کند.
اکنون دانشمندان با استفاده از این داده‌ها می‌توانند نقشه‌ای از فراوانی کایوت‌ها ترسیم کنند، ابزاری که می‌تواند به حفاظت و مدیریت کایوت در سراسر کشور کمک کند.
این موضوع چه معنایی برای شما به‌عنوان یک شهروند دارد؟ شاید دفعه بعد که یک کایوت دیدید، به یاد داستان پیچیده بقای آن‌ها و استراتژی‌های شکار در جهان بیفتید.
هم‌زیستی با حیات وحش، مانند کایوت‌ها، بخشی از دنیای ما است که شایسته درک، ارزش‌گذاری و حفاظت است. آیا می‌توانیم دنیایی را تصور کنیم که در آن با همسایگان وحشی خود به‌طور هماهنگ زندگی کنیم؟ تنها زمان پاسخ خواهد داد.
این مطالعه در مجله Ecography منتشر شده است.
