آیا گوشت‌های تولیدشده از طریق رشد سلولی قرار است جدیدترین معدن طلای فناوری زیستی باشند؟ در سال ۲۰۲۳، تمرکز بر تولید گوشت برای مصرف‌کنندگانی معطوف است که به مصرف پروتئینی به غیر از گوشت حیوان کشته‌شده تمایل دارند.
رقابت برای اول شدن در فروش گوشت‌های آزمایشگاهی بین سوپرمیت (Super Meat) اسرائیل که روی تولید مرغ آزمایشگاهی کار می‌کند و آپساید فودز (Upside Foods) در تنسی ایالات متحده آمریکا در جریان است. یک شرکت اسرائیلی دیگر به نام آلف فارمز (Aleph Farms) هم تولید استیک آزمایشگاهی را دوبرابر کرده و فاینلس فودز (Finless Foods) در کالیفرنیا نیز روی تولید ماهی تن آزمایشگاهی کار می‌کند.
تمامی این شرکت‌ها وعده داده‌اند ظرف چند سال آینده، پروتئین پرورشی به بازار عرضه کنند که به کشتن حیوانات نیازی نداشته باشد. با این حال، هریک از این شرکت‌های آینده‌نگر که چنین راهکاری را دنبال می‌کند، احتمالا به مانع بزرگی به نام پول برخورد می‌کنند.
در همین رابطه: همبرگرهای آزمایشگاهی تا ۵ سال دیگر وارد چرخه مصرف می‌شوند
به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، هزینه تولید گوشت آزمایشگاهی دسترسی به این محصولات را عمدتا دشوار می‌کند. به زبان ساده، قیمت این محصولات در مقایسه با رقیب طبیعی‌شان، حتی برای مشتاق‌ترین مصرف‌کنندگان دوستدار محیط زیست نیز بسیار بالا است. در نتیجه، برخی کارشناسان صنعت می‌گویند که احتمال خرید در یک بازار متفاوت بیشتر است؛ محصولات درجه یکی مثل خاویار یا جگر غاز که با قیمتی هنگفت عرضه می‌شوند، در یک چشم به هم زدن به فروش می‌رسند.
ایشا داتار، مدیر اجرایی نیوهاروست (New Harvest)، شرکت غیرانتفاعی تولیدکننده گوشت پرورشی، گفت: «به نظر من بدیهی است که برای رسیدن به سودآوری باید محصولی با حجم کم و ارزش بالا تولید کنیم.»
چاینا مورنینگ پست با اشاره به مزایای زیست محیطی چشمگیر پروتئین تولیدشده در آزمایشگاه می‌گوید که مطالعه‌ای جدید در دانشگاه آکسفورد نشان داد تولید گوشت آزمایشگاهی ۹۶ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای را کم می‌کند و استفاده از آب و زمین را هم به ترتیب به چهار درصد و یک درصد نیاز کشاورزی سنتی کاهش می‌دهد.
تقاضا برای جایگزین گوشت حیوانی نیز بالا است؛ طبق پیش‌بینی مک‌کینزی، شرکت آمریکایی مشاور مدیریت جهانی، این بازار تا پایان همین دهه به صنعت ۲۵ میلیارد دلاری در سراسر جهان تبدیل خواهد شد. درست در پایان سال ۲۰۲۲، سازمان غذا و دارو آمریکا (اف‌دی‌ای) نیز مصرف آن را برای انسان در ایالات متحده آمریکا تایید کرد.
استدلال کن بنینگ، از کارآفرینان بریتانیایی که قصد دارد خاویار آزمایشگاهی تولید کند، دقیقا مشابه داتار است و می‌گوید مصرف‌کنندگان برای اقلام غذایی روزمره مثل گوشت گاو حاضر نیستند هزینه گزافی پرداخت کنند، اما احتمال دارد برای کالاهای تجملی مانند خاویار پول بیشتری بپردازند.
او گفت: «اگر قرار باشد برای هر همبرگر ۶۰ دلار بپردازند، آن را نمی‌خرند. ما بیشتر به دنبال ارزش اخلاقی محصول‌ایم، چرا که امروزه اخلاقی بودن لوکس است. هدف ما تولید خاویار ارزان نیست.»
سایر شرکت‌ها نیز به دلایل مشابه روی لوکس بودن تمرکز کرده‌اند. یک شرکت فرانسوی در حال تولید جگر غاز آزمایشگاهی است و قصد دارد آن را با کشت سلول بنیادی که از غاز برداشت شده است، تولید کند و این روش را جایگزین روش تولید سنتی کند. تولیدکننده‌ای دیگر در لندن قصد دارد گوشت حیوانات محافظت‌شده از قبیل شیر، ببر و پلنگ تولید کند. هم‌زمان شرکتی دیگر در کارولینای شمالی بر تولید صدف متمرکز شده است.
جورج پپو، بنیان‌گذار شرکت وو فود (Vow Food)، با هدف تولید محصولی کاملا جدید در آزمایشگاه، یک گام از سایرین جلوتر رفته است. استدلال او این است که وقتی نمونه واقعی برای محصولی وجود ندارد، می‌توانید قیمت دلخواهتان را روی آن بگذارید.
پیو معتقد است از آنجا که سنگاپور کشوری کوچک و کم‌مساحت است و کمبود زمین کشاورزی دارد و هم‌زمان در حال اجرای طرح تولید مواد غذایی پایدار برای سال ۲۰۳۰ است، بهترین فضا برای اثبات کارایی این فناوری محسوب می‌شود.
او افزود: «ما از فناوری گوشت پرورشی برای تولید گوشتی استفاده می‌کنیم که از نمونه واقعی آن بهتر باشد.»
