درمان‌های مبتنی بر ضد رتروویروسی (استفاده از داروهایی برای درمان HIV)، ممکن است به زودی منسوخ شوند، چرا که دانشمندان توانستند به طور موفقیت آمیزی از سلول‌های ایمنی برای ضربه زدن به فرم خاموش ویروس HIV و خارج کردن این ویروس‌ها از مکان‌های مخفی، استفاده کنند.
طبق برآوردهای اخیر، حدود ۱٫۱ میلیون نفر در ایالات متحده و حدود ۶۷ هزار نفر در ایران، مبتلا به ایدز هستند.
با استفاده از درمان ضد رتروویروسی، بیش از نیمی از این افراد اکنون میزان بسیار کمی ویروس ایدز را در بدن خود دارند. این بدین معنی است که آنها دیگر نمی‌توانند ویروس را به دیگران انتقال دهند.
درمان ضد رتروویروسی می‌تواند HIV را در حد بسیار خوب کنترل کند، چرا که این ویروس در خون پنهان و غیر قابل تشخیص است.
با این حال، ایدز همچنان به شکل “پنهان” زندگی می‌کند، بنابراین افرادی که مبتلا به آن هستند، باید مصرف داروها را برای جلوگیری از فعال شدن ویروس‌ها انجام دهند.
درمان ضد رتروویروسی می‌تواند حاوی عوارض جانبی باشد. این عوارض می‌تواند شامل مشکلات دستگاه گوارش، مشکلات قلبی عروقی، مقاومت به انسولین، وقایع خونریزی، و همچنین تاثیر بر تراکم استخوان، سلامت کبد و سلامت عصبی و روانی باشد.
بنابراین، جستجو برای درمان ایدز در حال انجام است. در حال حاضر، تحقیقات جدید ممکن است روشی را برای “کشیدن” ویروس از مخفیگاهش و خنثی کردن آن پیدا کرده باشند. یافته‌ها ممکن است به تولید واکسنی منجر شود که به افراد مبتلا به HIV کمک می‌کند تا استفاده و مصرف روزانه داروهای ضد رتروویروسی را قطع کنند.
استفاده از یک ویروس کاملا متفاوت برای هدف قرار دادن HIV
مایلیارد، نویسنده ارشد این مطالعه، انگیزه مطالعه خود را توضیح می‌دهد و می‌گوید: “بسیاری از دانشمندان در حال تلاش به منظور ایجاد یک درمان برای بیماری ایدز هستند، و این درمان‌ها معمولا بر اساس مفهوم” ضربه زدن و کشتن “ساخته می‌شوند – بیرون آوردن ویروس از مخفیگاه و سپس کشتن آن.”
او می‌افزاید: “برخی روش‌های امیدوار کننده‌ای برای کشتن وجود دارد اما باید دانست که کدام سلول‌ها HIV را مخفی می‌کنند، بنابراین ما خواهیم دانست که به چه سلولی ضربه بزنیم.
در مورد ویروس HIV، ویروس در DNA سلول‌های ایمنی کمک کننده T پنهان می‌شود.
برای پیدا کردن سلول‌هایی که ویروس HIV در آن قرار دارد، تیم تحقیق تصمیم گرفتند که ویروس دیگری را با رفتار مشابهی که بر ۹۵ درصد افراد مبتلا به HIV اثر می‌گذارد را بررسی کند: سیتومگالوویروس (CMV).
چاولس رینالدو، رئیس گروه بیماری‌های عفونی و میکروب شناسی دانشگاه پیتزبورگ، توضیح می‌دهد: “سیستم ایمنی بدن زمان زیادی را صرف نگهداری CMV می‌کند.”
“در برخی از افراد، ۱ مورد از هر ۵ سلول T به ویروس خاص اختصاص دارد،” رینالدو اضافه می‌کند. “این باعث شد که ما فکر کنیم – شاید سلول‌هایی که مخصوص مبارزه با CMV هستند، قسمت بزرگی از مخزن HIV پنهان را نیز تشکیل دهند.”
“بنابراین ما ایمونوتراپی خود را برای نه تنها هدف قرار دادن HIV، بلکه همچنین برای فعال سازی CMV مخصوص سلول‌های کمک کننده T را طراحی کردیم.”
بیرون آوردن HIV از مخفیگاه خود
بنابراین، محققان از تقریبا دوازده شرکت کننده مبتلا به HIV ، که از درمان‌های ضد رتروویروسی استفاده می‌کردند، خون گرفتند.
“شما باید از افرادی که درمان ضد رتروویروسی انجام می‌دهند، خون زیادی جمع آوری کنید تا بتوانید سلول‌های T که آلوده به HIV هستند را پیدا کنید. این می‌تواند به کوچکی ۱ سلول از هر ۱۰ میلیون سلول باشد.”
محققان همچنین نوع دیگری از سلول‌های ایمنی را که به سلول‌های دندریتیک معروف هستند را جدا کردند. مایلارد این سلول‌ها را با استفاده از یک تحلیل ورزشی توصیف می‌کند؛ او می‌گوید، آنها به نوعی کاپیتان “سیستم امنیتی” هستند؛ و به دیگر سلول‌های ایمنی بدن می‌گویند که به کجا بروند و با چه چیزی مبارزه کنند”.
در مطالعات قبلی، دانشمندان از سلول‌های دندریتیک برای کشتن HIV توسط سیستم ایمنی استفاده کردند. با این حال، قبل از این مطالعه، هیچ کس از آنها برای در آوردن HIV پنهان از مخفیگاه خود استفاده نکرده بود.
در این تحقیق، مایلیارد و تیم او “سلول‌های دندریتیک مشتق شده از سلول های تک سلولی ۱ (MDC1) را طراحی کردند. آنها این سلول‌های MDC1 را برای جستجو و فعال کردن CMV اختصاصی سلول‌های کمک کننده T ، طراحی کردند و امیدوار بودند که این سلول‌های اختصاصی CMV نیز HIV را پنهان کنند.
سپس، تیم محقق، MDC1 را به سلول‌های کمک کننده T حاوی HIV پنهان، اضافه کرد. این کار، به طور موفقیت آمیزی باعث پیدا شدن ویروس‌های پنهان شد و ویروس‌ها مجبور شدند که مخفیگاه خود را ترک کند، که این امر آنها را آسیب پذیر و آماده کشتن می‌کند.
مایلارد توضیح می‌دهد: “بدون اضافه کردن هیچ دارو یا درمان دیگری،MDC1 توانست با کشتن سلول‌های T، سلول‌های آلوده به ویروس را حذف کند.”
با استفاده از MDC1 ، ما هر دو اقدام ضربه زدن و کشتن را به دست آوردیم. به نظر ما، این اولین مطالعه برای برنامه‌ریزی سلول‌های دندریتیک به منظور همکاری CMV برای ضربه زدن، و نیز کشتن ویروس‌ها است. “
