ایزابلا پیرس اولین بار چیزی را که “همه‌گیری تدریجی بی‌تفاوتی” می‌نامد، زمانی که در کلاس هشتم بود، مشاهده کرد. او دید که تنها تعداد کمی از همکلاسی‌هایش برای پروژه‌های خدماتی که در مدرسه‌اش در ماساچوست سازماندهی کرده بود، ثبت نام کردند و حتی تعداد کمتری واقعاً شرکت کردند.
