در بحث‌های مربوط به تغییرات اقلیمی، اغلب تصاویر دراماتیکی مانند جدا شدن کوه‌های یخی از صفحات یخ یا سفید شدن یک‌شبه صخره‌های مرجانی به ذهن می‌رسند. این صحنه‌های چشمگیر توجه ما را جلب می‌کنند.
ماجرا فقط درباره گازهای گلخانه‌ای نیست. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یکی از عوامل اصلی موج‌های گرما در مناطق شهری، کاهش تدریجی ذرات معلق موجود در هوا است. همان آلودگی‌ای که سال‌ها برای پاکسازی آن تلاش کرده‌ایم، حالا نقش پنهانی در کنترل دما ایفا می‌کند.
نتایج یک مطالعه جهانی جدید نشان می‌دهد که جنگل‌ها، چمنزارها و دیگر مناطق طبیعی بسیار کمتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، نیتروژن جدید دریافت می‌کنند. این کمبود نیتروژن می‌تواند توانایی طبیعت برای مقابله با تغییرات اقلیمی را تضعیف کند.
طبق یک مطالعه جدید که با استفاده از پیشرفته‌ترین مدل‌های سیستم‌های زمینی انجام شده، تا سال ۲۱۰۰ نزدیک به یک میلیارد نفر ممکن است با کاهش چشمگیر دسترسی به آب رودخانه‌ای مواجه شوند. این تحقیق توسط دانشمندان دانشگاه نورث‌ایسترن، به‌ویژه از مؤسسه هوش مصنوعی تجربی و دپارتمان مهندسی عمران و محیط‌زیست انجام شده است.
با گرم‌تر شدن زمین، حتی به اندازه‌های جزئی، مدت زمان موج‌های گرما با سرعت بیشتری افزایش می‌یابد. بر اساس پژوهشی تازه که توسط دانشگاه UCLA و دانشگاه آدولفو ایبانز شیلی انجام شده، این روند از آنچه مدل‌های اقلیمی سنتی پیش‌بینی می‌کنند، سریع‌تر در حال رخ دادن است.
در زیر لایه‌های ضخیم یخ در شرق جنوبگان، بقایای دنیایی گرم‌تر و باستانی پنهان شده‌اند. دهه‌هاست که دانشمندان درباره آنچه در زیر این قاره‌ی یخ‌زده نهفته است، گمانه‌زنی می‌کنند.
در بیشتر دهه ۲۰۰۰، دانشمندان اقلیم‌شناس می‌توانستند خط نسبتاً مستقیمی بر منحنی افزایش دمای زمین رسم کنند. زمین در حال گرم شدن بود، اما این روند قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسید — تا اینکه همه‌چیز تغییر کرد.
اقیانوس‌ها در حال گرم شدن هستند و این تغییرات، بسیاری از گونه‌های دریایی را وادار کرده تا برای بقا به مناطق تازه‌ای مهاجرت کنند. یکی از این نمونه‌ها، صدف دریایی Turbo sazae است که پیش‌تر در سواحل صخره‌ای جزیره ججو می‌زیست و اکنون در حال مهاجرت به سمت شمال است.
یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که حضور سموم جلبکی در نهنگ‌های قطبی (Bowhead Whales) ــ که منبع غذایی اصلی برای جوامع بومی آلاسکا به شمار می‌روند ــ نشانه‌ای نگران‌کننده از تغییرات در اکوسیستم دریایی قطب شمال است. به‌دنبال گرم‌شدن آب‌های این منطقه، جلبک‌های مضر در حال گسترش هستند و در زنجیره غذایی صعود می‌کنند.
برف‌هایی که زمانی منبع مطمئنی برای تغذیه رودخانه کلرادو بودند، حالا دیگر آن نقش را به خوبی ایفا نمی‌کنند. از سال ۱۹۸۰ تاکنون، میزان بارش زمستانی در منطقه «چهارگوش» حدود ۲۳ درصد کاهش یافته است. این افت چشمگیر، منابع آبی را تحت فشار گذاشته، به‌ویژه در فصل بهار که کشاورزان و مخازن آبی بیشترین نیاز را دارند.