با ذوب شدن یخچال‌ها، رسوباتی که هزاران سال زیر یخ مدفون بوده‌اند، دوباره در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند. در ابتدا، این مواد معدنی تازه قادر به جذب دی‌اکسید کربن هستند، اما به مرور زمان، نقش آن‌ها تغییر کرده و به منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای تبدیل می‌شوند که گرما را در جو به دام می‌اندازند.
اقیانوس جنوبی، با وسعتی عظیم و دمایی سرد، نقش بسیار مهمی در جذب کربن از جو ایفا می‌کند. این اقیانوس یکی از مهم‌ترین «چاهک‌های کربن» جهان است؛ یعنی ناحیه‌ای که دی‌اکسیدکربن (CO2) را از جو جذب کرده و به عمق آب‌ها می‌فرستد. اما با تغییر عوامل محیطی و افزایش گازهای گلخانه‌ای (GHGs)، این نقش ممکن است تضعیف شود.
قطب شمال که به چشم‌اندازهای یخی و خاک منجمد معروف است، به‌سرعت در حال دگرگونی است؛ دگرگونی‌ای که تحت تأثیر مستقیم تغییرات اقلیمی قرار دارد. با افزایش دما، تهدیدی خاموش اما بسیار قوی در حال پدیدار شدن است: انتشار گاز متان. برخلاف دی‌اکسید کربن، متان کمتر در بحث‌های عمومی مطرح می‌شود، اما تأثیر آن بر گرم شدن زمین بسیار عمیق است.
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در اروپا می‌تواند سالانه از مرگ ۲۵۰ هزار نفر جلوگیری کند؛ مزایایی که علاوه بر بهبود محیط زیست، سلامت عمومی و عدالت اجتماعی را نیز ارتقاء می‌دهد.
در سپتامبر ۲۰۲۲، حادثه‌ای فاجعه‌بار در زیر دریای بالتیک رخ داد. خطوط لوله گاز نورد استریم، که گاز طبیعی را از روسیه به اروپا منتقل می‌کنند، دچار ترک‌های شدید شدند. در پی این حادثه، مقدار بی‌سابقه‌ای از متان، یکی از قوی‌ترین گازهای گلخانه‌ای، به جو آزاد شد.
جستجو برای کاهش ردپای کربن ما باعث شده تلاش‌های زیادی برای توسعه سیستمی به منظور حذف انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن از منبع آن‌ها صورت گیرد.
محققان از دانشگاه‌های کوئینزلند، گریفیث و سیدنی استرالیا به همراه دانشگاه لینائوس در سوئد، مطالعه‌ای عمیق درباره ردپای کربن در صنعت گردشگری جهانی انجام دادند.
کشاورزی با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبروست، چرا که جهان ما تحت تاثیر تغییرات آب‌وهوایی رو به افزایش قرار گرفته و دستخوش تغییرات زیادی شده است.
شرکت نستله در سال ۲۰۲۳ توانست به میزان ۱۳.۵ درصد نسبت به خط پایه خود در سال ۲۰۱۸، انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) را کاهش دهد و این در حالی است که کسب‌وکار خود را نیز در همین دوره زمانی گسترش داده است.
با کاهش دما، گرم ماندن در خانه می‌تواند به معنای افزایش قبوض آب و برق و تولید گازهای گلخانه‌ای و سایر آلاینده‌هایی باشد که به سیاره و سلامت انسان آسیب می‌زنند.