زردچوبه گیاهی گلدار از خانواده زنجبیل است که به دلیل رنگ زرد درخشان خود شناخته میشود و از دیرباز با مزایای سلامتی متعددی مرتبط بوده است.
کورکومین، ماده فعال اصلی زردچوبه، نهتنها مسئول رنگ زرد این ادویه است، بلکه در آشپزی آسیایی، بهویژه در انواع کاری، برای ایجاد عطر و طعم غنی در غذاها مورد استفاده قرار میگیرد.
علاوه بر کاربردهای آشپزی، زردچوبه به دلیل ویژگیهای درمانی خود در مکملهای گیاهی، محصولات آرایشی، رنگها و افزودنیهای غذایی نیز محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
قدرت کورکومین
بخش عمده شهرت زردچوبه در حوزه سلامت به وجود ترکیب پلیفنولی به نام کورکومین بازمیگردد.
این ماده فعال زیستی که مسئول رنگ طلایی متمایز زردچوبه است، در قلب خواص درمانی این ادویه قرار دارد.
در طول قرنها، کورکومین یکی از پایههای اصلی طب سنتی آسیایی بوده و برای کاهش التهاب، بهبود هضم و تقویت سلامت کلی بدن استفاده شده است.
در دوران مدرن، دانشمندان علاقه زیادی به کشف پتانسیل کامل کورکومین نشان دادهاند.
تحقیقات گسترده نشان داده است که این ترکیب دارای خواص آنتیاکسیدانی و ضدالتهابی قوی است که ممکن است به مزایای متعددی از جمله تقویت عملکرد سیستم ایمنی و کمک به مدیریت درد منجر شود.
کاربردهای بالقوه کورکومین حتی به پیشگیری از بیماریهای مزمن، بهبود عملکرد شناختی و ارتقای تواناییهای ورزشی نیز گسترش یافته است.
با وجود این پتانسیل بالا، محققان همچنان در حال بررسی راههایی برای افزایش زیستدسترسپذیری (Bioavailability) کورکومین هستند تا اثرگذاری آن را در بدن انسان به حداکثر برسانند.
کورکومین، زردچوبه و عضلات
محققان دانشگاه Oberta de Catalunya (UOC)، بهویژه گروه Epi4Health، پیشرفتهای چشمگیری در بررسی اثرات کورکومین داشتهاند.
نتایج مطالعات آنها نشان میدهد که کورکومین میتواند در بهبود ریکاوری عضلانی و کاهش درد پس از فعالیتهای بدنی شدید نقش مهمی ایفا کند.
دانیل واسیل پوپِسکو-رادو، پژوهشگر این دانشگاه، اظهار داشت:
“مصرف کورکومین، هم قبل و هم بعد از ورزش، با بهبود ریکاوری عضلات، کاهش درد و افزایش ظرفیت آنتیاکسیدانی بدن مرتبط است.”
به نظر میرسد که سیستم اسکلتی-عضلانی ما یک متحد جدید در کورکومین پیدا کرده است.
ریکاوری سریعتر برای ورزشکاران
تحقیقات جدید دانشگاه UOC نشان میدهد که استفاده از کورکومین ممکن است برای ورزشکاران ریکاوری سریعتر، کاهش آسیبهای عضلانی، تسکین درد و تقویت ظرفیت آنتیاکسیدانی را به همراه داشته باشد.
با این حال، دُز مصرفی، میزان جذب و زمانبندی مصرف عواملی کلیدی در بهینهسازی این مزایا محسوب میشوند.
به گفته محققان، مصرف روزانه ۱ تا ۴ گرم کورکومین، بهویژه پس از ورزش، میتواند در بهبود عضلات نقش موثری داشته باشد، اما برای دستیابی به بهترین نتایج، مشورت با متخصص توصیه میشود.
آیا کورکومین برای همه مناسب است؟
با وجود جذابیت بالای کورکومین، محققان نسبت به کاربرد عمومی و یکسان آن برای همه افراد هشدار دادهاند.
عواملی مانند متابولیسم فردی، اثرات هورمونی، زمان مصرف و نوع فرمولاسیون مکمل میتوانند بر میزان تأثیرگذاری این ترکیب پلیفنولی تأثیر بگذارند.
همچنین، جذب و زیستدسترسپذیری کورکومین ممکن است تحت تأثیر سایر ترکیبات موجود در خون یا نوع مکمل مصرفی قرار گیرد.
علاوه بر این، تعمیم یافتههای این پژوهش به گروههای خاصی مانند ورزشکاران زن یا افرادی که در دوران پیش از یائسگی یا یائسگی قرار دارند همچنان چالشبرانگیز است.
باز کردن درهای جدید برای آینده
محققان دانشگاه UOC بر این باورند که برای تأیید قطعی یافتههایشان، مطالعات بیشتری با نمونههای بزرگتر مورد نیاز است.
با وجود این، نتایج اولیه نشان میدهد که کورکومین میتواند در بهبود سلامت و عملکرد ورزشی افراد علاقهمند به تناسب اندام نقش مثبتی ایفا کند.
این ترکیب ممکن است بهزودی در دنیای ورزش و تناسب اندام بهعنوان یک مکمل مؤثر در کاهش التهاب و افزایش ظرفیت آنتیاکسیدانی جایگاه ویژهای پیدا کند.
زردچوبه، کورکومین و آینده سلامت
در حالی که تأثیر کورکومین در ریکاوری عضلانی بهطور فزایندهای مورد توجه قرار گرفته است، پتانسیل این ترکیب فراتر از افزایش عملکرد ورزشی میرود.
تحقیقات مداوم نشان میدهند که کورکومین در حوزههایی مانند سلامت شناختی، حمایت از سیستم ایمنی و مدیریت بیماریهای مزمن نیز کاربرد دارد.
برخی مطالعات نشان دادهاند که کورکومین میتواند در تنظیم استرس اکسیداتیو، حمایت از سلامت قلب و حتی محافظت عصبی نقش داشته باشد و مزایایی بالقوه برای بیماریهایی مانند آلزایمر ارائه دهد.
علاوه بر این، محققان در سایر زمینهها مانند درمان آرتریت و سلامت روده نیز به اثرات مثبت مکملهای کورکومین علاقهمند شدهاند.
همانطور که دانشمندان در حال تکمیل درک خود از این ترکیب قدرتمند هستند، به نظر میرسد که کورکومین همچنان یکی از عناصر کلیدی در راهحلهای طبیعی سلامت باقی خواهد ماند.
این مطالعه بهطور کامل در مجله “International Society of Sports Nutrition” منتشر شده است.