سرطان یک بیماری بسیار پیچیده و چند وجهی است که بار سلامتی زیادی را در سراسر جهان تحمیل می‌کند. از آنجا که درمان آن در بسیاری از موارد ناموفق است، به ویژه اگر سرطان در مراحل پایانی تشخیص داده شود، در سال‌های اخیر شاهد افزایش قابل توجهی در تدوین استراتژی‌های پیشگیری بوده‌ایم.
بسیاری از استراتژی‌های پیشگیری از سرطان بر تغییرات رژیمی و مصرف مکمل‌های غذایی خاص تمرکز دارند. با این حال، نقش دقیق تغذیه در پیشگیری از سرطان هنوز به طور کامل درک نشده است.
اکنون، یک مطالعه مروری منتشر شده در مجله سرطان: غربالگری و پیشگیری سعی کرده است راهنمایی‌های رژیمی جامع‌تری را برای پیشگیری از این بیماری اغلب کشنده ارائه دهد.
تغذیه و پیشگیری از سرطان
“تغذیه و مکمل‌ها تأثیر قابل توجهی بر علل و پیشگیری از سرطان دارند. به طور کلی پذیرفته شده است که تغذیه نقش مهمی در بروز سرطان دارد”، نویسندگان مطالعه نوشتند.
“با این حال، حتی پس از دهه‌ها تحقیق اپیدمیولوژیک، چندین ناسازگاری به وجود می‌آید که دقیقاً چگونه عوامل رژیمی خاص با پیشگیری از سرطان مرتبط هستند، که این امر ایجاد نتیجه‌گیری قطعی را محدود می‌کند.”
عوامل افزایش دهنده خطر سرطان
به طور کلی در دنیای علمی توافق شده است که عواملی مانند چاقی، یا مصرف غذاهای پرکالری، نوشیدنی‌های قندی، و محصولات فرآوری شده خطر سرطان را افزایش می‌دهند.
چاقی
مطالعات نشان داده‌اند که چاقی با ۱۴ درصد از مرگ و میرهای سرطانی در مردان و ۲۰ درصد در زنان مرتبط است، با محصولاتی خاص مانند گوشت قرمز، الکل، یا آفلاتوکسین‌ها که با توسعه انواع مختلفی از سرطان مرتبط هستند.
میوه‌ها و سبزیجات
از سوی دیگر، مصرف زیاد میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل به نظر می‌رسد نقش عمده‌ای در پیشگیری از سرطان دارد.
ویتامین‌ها و ریزمغذی‌ها
علاوه بر این، ریزمغذی‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های مختلف موجود در مکمل‌های غذایی مانند ویتامین B12، C، D، سلنیوم، اسید فولیک، و کاروتنوئیدها نیز نشان داده‌اند که از توسعه تومورهای سرطان‌زا جلوگیری می‌کنند و سلامت کلی را افزایش می‌دهند. با این حال، استفاده بی‌رویه از آن‌ها می‌تواند خطرناک باشد، همانطور که بسیاری از مطالعات تایید می‌کنند.
عصاره‌های گیاهی و پیشگیری از سرطان
یکی دیگر از جهت‌های تحقیق امیدوارکننده در پیشگیری از سرطان بر عصاره‌های گیاهی مانند پلی‌فنول‌ها تمرکز کرده است که مشخص شده از بروز و توسعه سرطان جلوگیری می‌کنند.
پلی‌فنول‌ها عمدتاً در میوه‌ها، سبزیجات و آجیل‌ها یافت می‌شوند و می‌توان آن‌ها را به فلاونوئیدها، اسیدهای فنولی، لیگنان‌ها، استیلبن‌ها و سایر ترکیبات تقسیم کرد.
“پلی‌فنول‌های اصلی موجود در گیاهان فلاونوئیدها و اسیدهای فنولی هستند که به ترتیب حدود ۳۰ درصد و ۶۰ درصد از تمام پلی‌فنول‌های طبیعی را تشکیل می‌دهند”، پژوهشگران یادآور شدند.
“برخی از اشکال سرطان در برابر پلی‌فنول‌ها به خوبی محافظت شده‌اند: آن‌ها اثرات سمی بر روی سلول‌ها دارند که می‌توانند رشد تومورها را محدود کرده و آپوپتوز ایجاد کنند.”
اثرات محافظتی پلی‌فنول‌ها
به گفته نویسندگان مطالعه، پلی‌فنول‌ها به نظر می‌رسد داروهای شیمی‌پیشگیری موثری هستند به دلیل تعدادی از اقدامات محافظتی که نشان می‌دهند، از جمله تغییر سیگنالینگ چرخه سلولی، فعال‌سازی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان، آپوپتوز، و توقف چرخه سلولی.
“آنتی‌اکسیدان‌ها (موجود در میوه‌ها، سبزیجات و آجیل‌ها) به تعمیر سلول‌ها کمک می‌کنند، خواص ضد التهابی دارند، و تشکیل بیش از حد رادیکال‌های آزاد در بدن را کاهش می‌دهند، که مکانیسم اصلی عمل سلول‌های سرطانی است.”
ارتباط تغذیه و پیشگیری از سرطان
پژوهشگران همچنین یادآور شدند که داده‌های تحقیقاتی اپیدمیولوژیک، پیش‌بالینی و بالینی به طور قابل توجهی به دانش ارتباط تغذیه و پیشگیری از سرطان کمک کرده‌اند.
با این حال، تا به امروز، درک محدودی از رابطه اساسی بین تغذیه و پیشگیری از سرطان وجود دارد.
علاوه بر این، همانطور که پژوهشگران استدلال کردند، مکمل‌های غذایی نباید به طور بی‌رویه مصرف شوند زیرا ممکن است اثرات منفی نیز داشته باشند.
نبود شواهد قطعی
“تحقیقات سرطان چالش‌برانگیز است، و تعیین تأثیر واقعی فقط یکی از این عوامل هرگز آسان نیست زیرا چندین عامل سبک زندگی نیز بر خطر سرطان تأثیر دارند. این نکته مهمی در مورد اثربخشی رژیم غذایی و مکمل‌ها در پیشگیری از سرطان است”، نویسندگان مطالعه یادآور شدند.
“در حال حاضر هیچ شواهد قطعی به نفع هیچ رژیم غذایی خاصی برای کاهش خطر سرطان وجود ندارد.”
با این حال، همانطور که آن‌ها بارها تأکید می‌کنند، یافته‌های مطالعات مختلف نشان می‌دهند که تغییرات رژیمی کلی تأثیر مثبتی بر پیشگیری از سرطان دارد.
متخصصان نتیجه‌گیری کردند که در حالی که رژیم غذایی و مکمل‌های غذایی به بیماران سرطانی امکان می‌دهد به طور فعال در مراقبت‌های خود مشارکت کنند، مهم است که مطمئن شویم که بیمار از خطرات مرتبط با صرف نظر از درمان‌های معمول اثبات شده آگاه است.
